ဇနီးချောလေး (Completed)

11-15

Part 11

“ဒယ်ဒီ...”

ရှောင်ကျိုး၏ မျက်လုံးများက တလက်လက်တောက်ပသွားတယ်။ သူက လက်ထဲကခရင်းပစ်ချလိုက်ပြီး ထိုင်ခုံပေါ်မှာခုန်ချလိုက်ကာ ကျိယန်ဆီသို့ ကျည်ဆံလိုအရှိန်နဲ့ ပြေး၀င်သွားတော့တယ်။

ကျိယန် မျက်နှာပေါ်က တင်းမာနေတဲ့အမူအယာက ပျော့ပြောင်းသွားပြီး ပြေး၀င်လာတဲ့ ကျည်ဆံသေးသေးလေးကို ဖမ်းပြီးပွေ့ထားလိုက်တယ် ။ ထို့နောက် ရှောင်ကျိုးရဲ့ ခေါင်းကိုပွတ်လိုက်ပြီး

“ဒက်ဒီပြန်လာပြီ...”

ကျိယန် အသေးလေးရဲ့ နဖူးကိုနမ်းလိုက်ပြီးပြောလိုက်တယ်

“တောင်းပန်ပါတယ်...”

အသေးလေးက ခဏလောက်စဥ◌်းစားလိုက်ပြီး

“ဟုတ် ဒယ်ဒီ့ကိုခွင့်လွှတ်တယ်၊ သားက အရမ်းသဘောထားကြီးလို့...’’

ကျိယန် ရယ်လိုက်တယ်။ သူကဖိနပ်ချွတ်ဖို့ပြင်ရင်း အသေးလေးကို လက်တစ်ဖက်တည်းနဲ့ချီလိုက်တယ်။ထန်ထန် တစ်ယောက်အေးခဲနေတာကို သူ သတိမထားမိလိုက်ဘူး။

ကျိယန်ကိုမြင်လိုက်တဲ့အခိုက်မှာပဲ ထန်ထန် က သူမလက်ထဲကတူကိုပစ်ချလိုက်ပြီး ချက်ချင်းပဲမတ်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။ သူမရဲ့လက်တွေကို ဘယ်နားထားရမှန်းမသိတော့ဘူးဖြစ်နေတယ်။ သူမမှာ ခင်ပွန်းရှိတယ်ဆိုတာသိပေမယ့်လဲ ဒါကပထမဆုံးအကြိမ်မြင်ဖူးခြင်းပဲလေ။ အဲ့ဒါကြောင့် သူမရဲ့တုန်လှုပ်မှုက အတော်လေးပြင်းထန်တယ်။

သူမဘာလုပ်သင့်လဲ...

ပြီးတော့ ပေါင်ပေါင့်ဒယ်ဒီက တကယ်ကိုခန့်ညားချောမောတာပဲ။ သူက သူမရဲ့အကြီးဆုံးအစ်မနဲ့ ဒုတိယအစ်မတို့ရဲ့ ခင်ပွန်းတွေထက်ကို ကြည့်ကောင်းနေတာ။

အစတုန်းကတော့ ဒီနေရာက အမျိုးသားတွေရဲ့ အ၀တ်အစား ဆံပင်ပုံစံတွေကို ထူးဆန်းနေပေမယ့်လဲ ရက်အတော်ကြာနေထိုင်ပြီးတဲ့အတွက် သူမအသားကျနေပြီဖြစ်တယ်။ သူမလဲပဲ ဒီက၀တ်စားပုံတွေနဲ့ အလျင်အမြန်အသားကျပြီးဖြစ်တယ်။ သို့သော်လဲပဲ, သူမက ကျိယန် ရဲ့ချောမောနေမှုကိုတော့ သူမအသားမကျသေးဘူးလေ။ အဲ့ဒီတော့ သူမမျက်နှာက ချက်ချင်းပဲအနီရောင်သန်းလာပြီး သူမနှလုံးဟာလဲ အခုန်မြန်လာတော့တယ်။