ဇနီးချောလေး (Completed)

46-50

Part 46

ကျိယန်က ဘေးမှဖုန်းကိုကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး ခေါ်ဆိုသူကိုကြည့်လိုက်တယ်။ သူမျက်ဝန်းက ချက်ချင်းပဲနက်မှောင်သွားကာ တစက္ကန့်အတွင်း ဖုန်းကိုချလိုက်တယ်။

ဖုန်းမကိုင်ပဲချပစ်လိုက်တဲ့ ကျိယန်ကြောင့် ထန်ထန် နားမလည်ဖြစ်နေတယ်။ ဖုန်းက ထပ်မြည်လာပြန်တယ်။ ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ ကျိယန်အမူအယာက စိတ်ဆိုးနေပြီဖြစ်တယ်။

ဖုန်းက ကျိယန် မကိုင်မချင်း တစ်ခါပြီးတစ်ခါ ဆက်တိုက်မြည်နေတော့တယ်။ ထန်ထန်က မနေနိုင်တော့ပဲ မေးလိုက်တယ်

‘’ ဘယ်သူခေါ်တာလဲ.. ဘာလို့မဖြေတာလဲ ဟင်’’

‘’ အရေးမကြီးပါဘူး… ဖြေဖို့လဲ မလိုဘူး’’

ကျိယန်ကပြောပြီးတာနဲ့ အဲ့ဖုန်းနံပတ်ကို ဘလော့်ခ်လိုက်တော့တယ်။ ထို့နောက် ဖုန်းမြည်သံလဲ ရပ်တန့်သွားတယ်။

‘’အိုး… အိုကေ’’

သူ့ အမူအယာကိုကြည့်ပြီး ထန်ထန် ရပ်လိုက်တယ်။ ထို့နောက် သူမတို့ရဲ့ ကို့ယို့ကားယားအခြေအနေကြောင့် သူမ သူ့ကိုစကားပြောဖို့ရာ ရှက်နေသေးတယ်။ ဒါကြောင့် သူမက ကျိယန်ခြေထောက်ကို အမြန်ဆေးပြီးနောက် ကျိယန်ရေကူသယ်မပေးခင်မှာပဲ သူမဘာသာ သယ်သွားပြီး ရေသွန်လိုက်တယ်။ ထန်ထန်က သူမရဲ့ရှက်ရွံ့မှုတွေကို ဖြေဖျောက်နိုင်ဖို့အတွက် ရေချိုးခန်းထဲသို့အလောတကြီး ဝင်သွားတော့တယ်။

မှန်ထဲမှ နီရဲနေတဲ့ သူမမျက်နှာကိုကြည့်ပြီး သူမရင်ဘတ်ဆီသို့ အကြည့်ရွေ့လိုက်မိတယ်။ သူမရင်သားရဲ့ အဝေ့အဝိုက်တွေကိုမြင်ပြီး မနေနိုင်စွာနဲ့ပဲ အကျီကိုဆွဲကာ အတွင်းသို့ကြည့်လိုက်တယ်။ ခရမ်းရောင်အရာက သူမရဲ့ တောင်ပို့လေးနှစ်လုံးကိုတဝက်ဖုံးအုပ်ထားပြီး ကျန်တဝက်က အပေါ်သို့ဖော်ပြနေကာ လှုပ်ခါလို့နေတယ်။ သူမဆီမှာ ကျိယွဲ့လိုမျိုး အလယ်မှာ ခွဲကြောင်းလေးတောင်ရှိနေသေးတယ်။ အဲ့ဒါက ပေါက်စီသေးသေးလေးလိုပဲ… ဒါပေမယ့် ဘရာဝတ်ပြီးချိန်မှာတော့ ပေါက်စီကြီးတစ်လုံးလိုဖြစ်သွားတယ်။ ဘယ်လိုတောင်မှော်ဆန်တဲအတွင်းခံကို ကျိယွဲ့ သူမဆိုပို့ပေးလိုက်တာပါလိမ့်…