ဇနီးချောလေး (Completed)

61-65

Part 61

ဆေးရုံ၌ လေးရက်ခန့်ကြာပြီးနောက် ဝမ်နောင်၏ မူးဝေမှု၊အေ့အန်မှုများက သက်သာလာလေသည်။ဆရာဝန်က သူမဆေးရုံကဆင်းပြီးနောက် အိမ်တွင်ရက်အနည်းငယ်ခန့် အနားယူပြီးလျှင် သက်သာလာလိမ့်မည်ဟုပြောလာပေသည်။သို့သော်လည်း အဓိကပြသနာမှာ ကလေးမလေး၏ဘယ်ဘက်နားက လုံးဝမကြားရတော့ခြင်းပင်ဖြစ်သည်။

ထန်ထန် ဆေးရုံကြီးတစ်ခုသို့ ရွေ့ပြောင်းပြီး ကလေး၏နားသက်သာသွားအောင်ကုသရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ထို့နောက် သူမ ကျိရှောင်ကျိုးနှင့်ဝမ်နောင်တို့အတွက် မူကြိုတွင် ခွင့်သွားတိုင်လိုက်သည်။လိုအပ်သည့်ပစ္စည်းများကို ထုတ်ပိုးပြီးသည်နှင့် ချက်ချင်း ကလေးနှစ်ယောက် ကိုခေါ်ကာ မြို့သို့တက်သွားလိုက်သည်။

မြို့ရှိဆေးရုံကြီးကိုရောက်သည့်အချိန်တွင် ထန်ထန် တစ်ယောက် ကြုံတွေ့လိုက်ရသောအခြေအနေကြောင့်ကြောင်အသွားမိ၏။

ထိုနေရာတွင် လူအများအပြားရှိနေပြီး တန်းစီနေသည့်လူတန်းကလည်းတစ်ဖြည်းဖြည်းချင်းသာရွေ့လျားနေသည်။နောက်ဆုံးသူမတို့ ထိုတံခါးပေါက်နားသို့ရောက်သည့်အချိန်၌အထူးကုနှင့်ပြသရမည့်လက်မှတ်ကကုန်သွားလေသည်။ထိုဆေးရုံဝန်ထမ်းလေး၏ပြောစကားအရ သူမတို့ကြိုတင် အပွိုင်မန့် ယူလို့ရသော်လည်း အနည်းဆုံး နောက်တစ်ပတ် ကြာလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။

ထန်ထန်က အချိန်ကြာနှောင့်နှေးနေပါက ကလေးမလေး၏နားအခြေအနေပို၍ဆိုးရွားမည်ကို စိုးရိမ်နေမိပြီး ပူပန်လာလေသည်။သူမဘာလုပ်ရမည်မသိပေ။သူမဒီနေရာနှင့်မရင်းနှီးသလို ကျိယန်ကလည်းအိမ်တွင်မရှိပေ။သူမတွင်မည်သည့်အတွေးမှမရှိသော်လည်း ဘာမှမလုပ်ဘဲ အိမ်သို့ ဒီတိုင်းလည်းမပြန်ချင်ပေ။ခဏမျှစဉ်းစားပြီးနောက် ကျိယွဲ့ဆီမှအကူအညီတောင်းရန်သာ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

သူကျီယွဲ့ကိုဖုန်းခေါ်လိုက်ပြီးအခြေအနေများကို ရှင်းပြလိုက်သည်။

ကျီယွဲ့ကဘာမှထပ်ပြောမလာဘဲ လူကိုယ်တိုင် ရောက်လာပြီး သူမတို့ကိုလာခေါ်ဆောင်လေသည်။ထို့နောက် သူမက စစ်တပ်လက်အောက်ရှိ ပင်မဆေးရုံကြီးဆီသို့မောင်းသွားလိုက်သည်။သူထိုနေရာတွင်ရှိနေသော အထူးကုဆရာဝန်များကိုလည်းကြိုတင်ဆက်သွယ်ထားခဲ့သည်။