No Matter What It Takes (BOOK 3)

Chapter 6

It was 2 am nang magising si Noeul dahil sa ingay ni Peat.

Noeul: what happened? Why are you here Peat? And why are you packing my clothes?
Peat: we need to go back to the Philippines now Noeul,
Noeul: why? something happened?
Peat: no need to question me okay, just remember this, that no matter what happens or no matter what it takes Fort and I were still here beside you, okay? We will always be here for you,

Pagkasabi nun ay ipinag-patuloy na ni Peat ang pag-e-empake sa gamit ni Noeul.

Noeul: ano bang sinasabi mo ha Peat? Hindi kita maintindihan
Peat: basta tumayo ka nalang dyan, aalis na tayo ngayon, (utos nito)

5:30 am na nang maka-lapag ang Eroplanong sina-sakyan nila Peat, Noeul at Fort dahil tumagal ng mahigit 3 hours and 30 minutes ang biyahe nila mula sa Suvarnabhumi Airport sa Bangkok papuntang Ninoy Aquino International Airport sa Maynila,

Pagkalabas nila ng NAIA ay pumara agad sila ng taxi papunta sa kanilang destinasyon, nagulat pa si Noeul dahil doon sila pupunta.

Maya-maya ay nakarating na sila sa destinasyon nila,

Noeul: Peat? Fort what are we doing here? Why are we at the hospital?
Peat: Noeul,

Dahan dahan siyang lumapit dito at hinila ito papunta sa emergency room, pero hindi pa sila nakaka-rating sa emergency room ay may na-daa-nan silang isang kwarto.

Doctor: Mr. Yoon Phusanu Wongsavanischakorn and Mr. Ton Saran Ananthasettakul, time of death 6:00 am,
Nurse: Doc paano po ito wala pa po yung family nilang dalawa?

Sabi pa nito at narinig naman nila Noeul at Peat iyon kaya dahan dahan silang pumasok sa kwartong iyon, at sinundan naman sila ni Fort,

Nurse: ah eh sino po kayo?
Fort: sila po ang anak nila, (sabi pa nito)

Sa una ay parang ayaw pang maniwala ni Noeul at ni Peat pero habang palapit sila ng palapit sa dalawang bangkay ay unti unting tumulo yung mga luha nilang dalawa.

Peat: Doc ano pong nangyari?
Doc: they both suffer from Blood Loss, kung sana lang nadala sila dito ng mas maaga at nasalinan sila ng dugo eh may tiyansa pa sana na mailigtas sila kaso huli na, sige ah maiiwan na muna namin kayo (paalam nito at umalis na)
Noeul: Dad, Pa, (umiiyak na sabi nito) Peat sila Daddy, tell me hindi 'to totoo diba? Hindi ito totoo, pa'nong nangyari 'to? Pa'no sila napunta dito sa Pilipinas eh diba nasa Thailand sila? Bakit? Dad, Pa, gumising na po kayo, gumising po kayo Pa, pa'no na Peat? Pa'no na ako? Pa'no na yung kasal ko? Dad, Pa, gumising na po kayo dyan parang awa niyo na, Peat, Fort anong gagawin ko? Bakit kasi sila nandito sa Pilipinas? Hindi pa ako handa eh, hindi pa ako ready, kaya ba dinala niyo ako dito sa Pilipinas para dito ha? Alam niyo ba? Alam niyo ba 'to?
Peat: no, Noeul hindi, hindi namin 'to alam, ang alam ko lang umuwi sila dito nung kinagabihan ng engagement party mo, kasi marami pa raw silang aayusin
Noeul: bakit hindi niyo sinabi sakin? Hindi niyo ba alam na yun na yung huling gabi na nakita ko sila? Bakit hindi niyo sinabi? Bakit?
Peat: ang sabi kasi nila Dad masyado ka daw busy kaya ayaw ka na nilang istorbohin
Fort: at syaka ang alam lang namin dinala din dito si Boss sa ospital
Noeul: si Boss?
Fort: naaksidente siya kahapon nung papunta siya sa airport
Noeul: jusko naman, bakit pati si Boss, ano ng gagawin ko? (umiiyak na sabi nito) nasaan si Boss?

Inalalayan nila Peat at Fort si Noeul na nanghi-hina papunta sa kwarto ni Boss.

Pagkapasok nila doon ay naka-upo sa tabi ni Boss ang kanyang mga magulang kasama si Beam.

Nang makapasok sa loob ay umiiyak na nilapitan ni Noeul ang mga magulang ni Boss.

Noeul: Tito,
Build: Noeul anak