Your Voice (Completed)

🌼

* * *

ახლად გაღვიძებული გოგონა,მალევე ხვდება რომ არაა იქ სადაც ჩაეძინა. ხელის მოძრაობით კი ლოგინზე მის სათამაშოს პოულობს,რითიც უკვე ხვდება რომ მისივე პალატაშია.

თავიდან უკვირსს თუ ვინ მოიყვანა აქ,მაგრამ მალე მის ხელზე შეხებას გრძნობს, მალევე კი ბიჭი საუბარს იქყებს.

-სუზიი მე ვარ-ეუბნება ბიჭი

-დიდი ხანია რაც აქ მომიყვანე?-კითხულობს გოგონა

-ალბათ ორმოცი წუთი

-გასაგებია-იძახის გოგონა და მის საყვარელ სათამაშოს იხუტებს

-იცი შენთვის ახალი და თან ძალიან მნიშვნელოვანი ამბავი მაქვს-უაზრო სიწყნარეს ისევ ბიჭი არღვევს

-რააა??

-ესეიგი ვფიქრობ ეს ძალიან გაგახარებს-იძახია ბიჭი და საუბარს კიდევ წელავს

-აუუ ჯოშუა მალე თქვი ან კიდე სუ ნუ იტყვი დავიტანჯე-იძახის გოგინა წუწუნით

-ხო კაი-იძახის ბიჭი ჩაცინებით და საუბარს აგრძელებს-ესეიგი მგონი დონორი გიშივესს-სათქმელი დაასწულა ბიჭმა

-რაა??!!-კიდევ იკითხა გაკვურვებულმა გოგონამ

-სუზი შენ ოპერაციის გაკეთებას შეძლებ და დიდი შანსებია იმისი რომ დანახვას შეძლებ

-შეუძლებელია-თქვა გოგონამ და ცრემები წამოუვიდა

ეს ახლა იცით,როგორი მომენტი იყო გოგონასათვის. იმდენად ბედნიერი, აღტაცებული იყო არ იცოდა,როგორ გამოეხატა ეს სიყვარული. გრძნობდა და გააზრებას ცდილობდა იმისას,რომ დანახვას შეძლებდა, მაგრამ რაღაც აშინებდა.

აშინებდა ის რომ შესაძლოა, რაღაც ცუდიც შეილება მომხდაეიყო ოპერაციის დროს. შეიძლება მედიცინა განვითარდა, მაგრამ ეს ოპერაცია მისთვის მაინც სარისკო იყო, შეიძლება 55%ით მაგრამ ესეც ხომ რაღაცაა არა

მაგრამ მალევე ის ყველა ნეგატივი, იმან დაფარა რომ გაანალიზა, ჯოშუას დაინახავდა. სრულიად სამყაროს დანახვა და აღქმა შეეძლებოდა.
შეძლებდა ის ეასაც ეხებოდა, ყველაფერი დაენახა.

კიდევ ერთ ოცნებას აიხდენდა და სადმე ზღვაზე, მზის ჩასვლას, იმ ფერესბის ერთმანეში შერწყმას ნახავდა. შეძლებდა ეცხოვრა ისე როგორც სხვები ცხოვრებდნენ.

ის წამები, წუთები, საათები, ჯოშუა მის გვერდით იჯდა დაა ატირებულ გოგონას აწყნარებდა, ბევრს ელაპარაკებოდა, იქამდე სანამ არ ორივეს გვერდიგვერდ მშვიდად არ ჩაეძინათ.

* * *
დღეები გავიდა, გოგინას ნერვიულობამ კი იმატა. ხშირად ფიქრობდა იმაზე თუ რა შეიძლება მომხდარიყო ოპერაციის შემდგომ, ხომ შეიძლება გართულება წასულიყო არა, ან რაიმე სხვა მომხდარიყო.

ყველაფერის გადატანაში ჯოშუა ეხმარებოდა, მაგრამ ხან მასაც კი ვერ ესაუბრებოდა ისე,როგორც ბუს.

იმ დღის მერე რაც გაიგო,რომ მუნბინი აღარ იყო, ისიც დეპრესაიში ჩავარდა, ხშირად ტიროდა და განიცდიდა. შესაძლოა გარეგნულად არ იცოდა, როგორი იყო ის, მაგრამ მისი ლამაზი ხმის დავიწყებას ვერ ახერხებდა.

აი ამ დროიდან კი სეონკვანს დაუახლოვდა, ხშირად მოდიოდა ხოლმე ბიჭი გოგონას სანახავად, იმდენად ხშირად, რომ გოგინასთან ძალიან ახლო ურთიერთობა ჩამოაყალიბა.

გოგონა ყველა ახალ ამბავს მას უყვებოდა, ყველაფერ იმასაც რასაც ჯოშუასთან ვერ ამბობდა. შეიძლება მასთან ყველაფერზე საუბრობდა,მაგრამ იყო რაღაც თემები, რასაც ჯოშუასაც ვერ უმხელდა.

ის დრო რაც მის ოპერაციამდე იყო გაიწელა, ყველაფერი ერთმანეთს მიყვა და უფრო დასტრესა კიდეც.

მაგრამ ის ახარებდა,რომ ბუ და ჯოშუა მის გვერდით იყვნენ, დანარჩენებთან ერთად. ისიც იცოდა რომ რაც არ უნდა მომხდარიყო არ დატივებდნენ, მარტოს.

ახლაც უაზროდ ფუქრებში გაფანტული გოგონდა, მხოლოდ ხმაურის გამო ატრიალებს თავს. ხვდება რომ პალატაში ვიღაც შემოვიდა.

-ემი შენ ხარ?-კითხულობს გოგინაა

-ხო წამალი და საჭმელი მოგიტანე სუ-ეუბნება და მასთან მიდის

-მადლობა

-რა მადლობა,ეს ჩემი მოვალეობაა-სიტყვას წელავს ემი

-მგონი რაღაცის სათქმელად ხარ შემოსული-ეუბნება გოგინა წარბ აწეული

-ხოო მართალიაა- ისევ წელავს სიტყვას,მაგრამ მაშინვე აგრძელებს-ესეიგი ოპერაციის დღე დანიშნეს- იძადის ემი და გოგონას ემოციებს აკვირდება