Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Hayatın farklı yüzleri vardır.Bir çok iyi yüzü olduğu gibi kötü yüzleri de var.Hayatın kötü yüzüyle fazlasıyla yakından tanış oldum ama bu bana hayattaki amaçlarımı ve korumak istediğim insanları bir kenara atmam için asla sebep olmadı,olamaz."
Kafamın yerinde olmadığını hissediyordum,içkiyi fazla mı kaçırmıştım?Hem ne kadar içmiştim ki?Ben hemen öyle kafayı bulacak biri de değildim,bedenim alkole dayanıklıdır.
Midem bulanmaya başlamıştı,nerede olduğumu bile tam anlayamıyordum,herhangi bir ara sokaktaydım.
Tam kusacakken eğildim ama saçlarım yüzüme değiyordu.Tam da cebimde saç tokası ararken birisi saçlarımı tuttu.
Bir saniye,bu çocuk bana çok tanıdık geliyordu,ben çok mu alkol almıştım?Halüsinasyon mu görüyorum?Emir mi o?Beni takip mi etmişti?
-İyi misin?Bardayken kötü görünüyordun,takip ettiğim için özür dilerim ama bu sokaklar pek tekin değildir,seni taksiyle yolcu edebilirim.
-Bu kadar uzun zaman sonra neden bir ara sokakta karşılaştığımızı sorgulamaya çalışıyorum.Hem sen her barda kötü görünen insanları takip mi ediyorsun?
-Evet uzun zaman oldu.Ayrıca,ilk defa başıma geldi,seyirci kalmak istemedim.
-İyi numara,yine mi yardım eli uzatıp birden bire yok olacaksın?Kendim hallederim git.
-Diretecek değilim,iyiyim diyorsan öyledir.
Sinirlerim zaten bozukken bu çocuk biraz da zıplatmıştı.Erkek milletinin bi farklı versiyonunu görseydim şaşardım.
Hayır yani yardım teklif etmesinde sorun yok,sadece Emir çok soğuk ve mesafelidir,hem önce yaptığı şeyden sonra bana güven vermedi.O yüzden muhatap olmak istemedim.
Bana numarasını kağıda yazıp verdi,gerçekten ihtiyacım olduğunda arayabileceğimi söyleyip gitti.
Önceden de bu kadar kontrolcü ve korumacıydı,acaba bu kadar yıl hiç değişmedi mi?
Önceden yaşadığım güven kırıklığı bana yetmişti,hayatımda Işıldan başka birisine yer yoktu.Kardeşimi korumam lazımdı,artık arkadaş yapmaya odaklanamazdım.
8 yıl önce; Benim hikayem biraz zorludur,asla kolay şeyler yaşamadım.Ama bu kadar zorluk içinde nasıl bu kadar güçlü kalabildiğimi sorguluyorum bazen.Anneme ya da babama benzemediğim kesindi.Babam hayattaki başarısızlıklarını uyuşturucuyla,annemse alkolle unutmaya çalışıyordu ya da göz ardı ediyorlardı.
Psikolojik şiddet,korku bizim evde ön plandaki hislere dönüşmüştü.Annemle babam umrumda değildi,sadece kardeşim Işıl benimle aynı hissleri paylaşmasın,benim yaşadıklarımı yaşamasın diye elimden geleni yapmaya çalışıyorum.
