Umay'ın gözünden; Sabah erkenden kalkmıştım,bugün kırtasiyeye uğramam lazımdı.Güzel bir gündü,nedense mutlu hissediyordum.
Işılı da uyandırıp yemeğini verdikten sonra kreşe bırakmıştım.Yoldayken kulaklığımı takıp müzik dinlemeye başladım.
Bugün dersim geç başlıyordu o yüzden boş vaktimi kırtasiyede çalışarak geçirmeye karar vermiştim.
Kırtasiyeye vardığımda depoya girmiştim ve aynadan fotoğrafımı çekmiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Son zamanlarda zayıflamıştım sanırım.
Kendimi pek beğenmediğim için fotoğrafı sildim ve işime koyuldum.
Şu sıralar kafam biraz karışıktı,haliyle bu da işime yansıdı.Diğer çalışan kızlardan Deniz bana iyi olup-olmadığımı sordu,bir şey yok diyip geçiştirdim.
Biraz sonra Mila'dan mesaj geldi:
M: daha okula gelmedin mi?
U: dersim biraz geç başlıyordu,kırtasiyedeki bazı işlerimi halletmeye geldim.
M: çalışıyor musun? o zaman almaya geleyim seni.
U: evet ama gerçekten hiç gerek yok,kendim gelirim.
M: itiraz kabul etmiyorum,konumu yolla.
Zaten arabayla gidip-geliyordu,bu yüzden çok da diretmedim.Konumu yolladım ve beklerken kitap okumaya karar verdim.
15-18 dakikaya Mila gelmişti,içeri girince kocaman bir gülümsemeyle selam verdi ve bana yaklaştı.Sarıldıktan sonra yanıma oturdu ve çantasından bir kitap çıkardı.
"Bu dün bahsettiğin dark romance kitabı mı?" diye sordum.Başını salladı ve spoiler vermemeye çalışarak kitabın konusunu anlatmaya başladı.Bayağı ilgimi çekmişti doğrusu ama daha önce hiç okumadığım için şimdiden bir şey de söyleyemem.
"Ama kitabı okurken bir detayı unutmaman gerek.Bu tarz kitaplar insanı kolaylıkla hayal dünyasına götürür,kendini başka şeyler hayal ederken bulursan şaşırma." dedi ve kıkırdadı.Bir şey anlamadım tabi,anlıyormuş gibi yaptım en azından.
Biz konuşmaya dalmışken Emir bana mesaj attı;
E: Mila seninle mi? Hanımefendi mesajlarımıza da bakmıyor artık.
U: Benimle evet,birazdan okula geleceğiz,sen neredesin?
E: Bugün tenis dersim var diye erkenden buradayım siz gelince haber verin bana. bir mesajı beğendin.
Mila'yla toparlandıktan sonra okula geçtik.Emir tenis dersindeydi bu yüzden okulun spor odasına gittik.
"Umay beni dinliyor musun?" Mila'nın sesiyle irkildim.Emiri görünce anlık dikkatim dağılmıştı.Birlikte vakit geçirdikçe biraz daha beğenmeye başlıyordum,etrafımdaki insanların bunu fark etmesi hiç hoş değildi doğrusu.
Bu çocuk bu şekilde rüyama girerse naneyi o zaman yemişim demektir.
Emir bizi görünce geldi,Mila'yla sarıldıktan sonra bana nasıl olduğumu sordu,havadan sudan konuştuktan sonra üzerini değişmeye gitti,ben de Mila'nın bana verdiği kitabı okumak için kütüphaneye gittim.
Dersimin başlamasına 47 dakika vardı,bu sürede rahat okurdum hem dikkatim dağılırdı.
Kitap bayağı iyiydi,ilk 29 sayfasını okumuştum daha ama baş karakterler pek de iyi anlaşamasalar da aralarında inanılmaz bir çekim vardı ve yazar bunu çok iyi ifade etmişti.
Şimdi zurnanın zort dediği yere geliyoruz sabredin.
Ben bu sahnelerin bu derece açık olmasını asla beklemiyordum,Mila da kitaplarının arasından bile-bile bunu seçtiyse şaşırmazdım.
"Misha Ryen'i koridorda yalnız görünce odaya çekip kapıyı kilitlemişti.Kilitlediği gibi kızı kapıya yasladı."Benden nefret ettiğini söylesene yine,bakalım ağzın ne kadar iyi çalışıyormuş." Bu sırada kızı kışkırtmak için ona dokunmaya başladı.Ryen neden çekilmediğini anlamamıştı,karşısındaki çocuktan nefret ettiğine emindi,ama Misha ona böyle dokunmaya biraz da devam etseydi kız kendinden geçecekti.Ryen istemsiz ağzını araladı-"
"Ne okuyorsun öyle?" Hayatımda böyle irkildiğimi hatırlamıyorum.Başımı kaldırdığımda Emiri gördüm.
siktir,resmen yanıyordum,kütüphanede bir daha bunu okursam-
"Şey hiçbir şey,benim de dersim vardı zaten.Sen neden derste değilsin?"
Hızlıca toparlanmaya başladım ama Emir kitabı kaptığı gibi ayraçlı olan sayfayı açtı ve göz gezdirmeye başladı.
"Bunu Mila mı verdi sana?" dedi ve yüksekten gülmeye başladı.
Rezil oldum,yerin dibine gömülmek istiyorum.
"Senin neden kızardığın belli oldu.Merak etme şakasını da yapmam bu kadar utandıysan."
Bunu dese de yüzünde öyle bir alaycılık vardı ki,kendimi sınırlarımdan arınmış gibi hissettim.İzinsiz almamalıydı.
"Bir dahaki sefere eşyalarıma bakmadan önce izin almayı deneyebilirsin mesela." dedim ve kitabı aldığım gibi sınıfa doğru gitmeye başladım.Hayatımda hiç bu kadar utanmamıştım,bu yüzden azıcık da olsa Mila'ya bile kızgındım.
Sonuçta beni uyarabilird- " Ama kitabı okurken bir detayı unutmaman gerek.Bu tarz kitaplar insanı kolaylıkla hayal dünyasına götürür,kendini başka şeyler hayal ederken bulursan şaşırma."
Kız zaten uyarmıştı,ben anlamamıştım.Salaksın,Umay.
Kapüşonumu biraz daha çektim,yüzümü geçtim saçımın bile görünmesini istemiyordum şu an.
Bu eve gidince kitabı okumayacağım anlamına da gelmiyordu tabii.
