I need you... (Larry Stylinson)

Hoofdstuk 8.

Harry's P.O.V.

Het is inmiddels 23 december, en nog steeds zit Louis in mijn hoofd. Waarom kon hij het niet aannemen?! Waarom is hij niet nog een keer langs geweest? Waarom is hij weggelopen? Potverdorie. Ik kan hem maar niet vergeten. Ik weet dat het onzin is, ik zie hem waarschijnlijk nooit meer maar het lukt gewoon niet. Niall wordt er helemaal gek van. Ik zucht en verlaat mijn huis. Ik woonde gelukkig op mezelf, heerlijk. Wandelend blijf ik wat dromerig denken tot ik in de stad ben, wat een kwartiertje lopen is. Inmiddels ben ik boodschappen aan het doen voor kerst, en natuurlijk cadeautjes aan het kopen. Met mijn ouders heb ik geen contact meer, niet dat ik me daar slecht over voel. Ik heb wel een cadeau voor mijn zus, mijn beste vriend Niall en Daniëlle. Zuchtend en moe loop ik de supermarkt uit, richting mijn huis. Mijn auto was gewoon thuis, ik loop graag. Ik moet wel blijven bewegen, stimuleert de hersenen. Of zoiets. Als ik na een tijdje iemand op de grond zie zitten zucht ik. Ik voel me altijd zo schuldig tegenover die zwervers, en dan vooral tijdens de feestdagen. Ik zit lekker warm binnen, met geld, eten, drinken, en familie en vrienden. En hun? Hun zitten buiten, als het vriest, met eigenlijk helemaal niks. Wat zouden al die mensen gedaan hebben om dat te verdieneb? Ik vind dat niemand dat verdiend. Ik wil stoppen om diegene een kop koffie aan te bieden tot ik zie wie het is. Kan het? Is het echt-? Is dat hem? Of verbeeld ik me nou dingen? "Louis!" roep ik verbaasd en opgelucht. Hij is nog hier, in Holmes Chapel. Maar dat verklaard alles! Waarom hij leven zei in plaats van wonen, waarom hij te weinig geld had, niks wou aannemen, en waarom hij zijn school niet kon afmaken. Arme hem.. Ik loop snel naar hem toe en kniel bij hem neer. Hij ziet er verschrikkelijk uit. Alle gaten in zijn kleren zijn groter geworden, hij ziet blauw van de kou, en hij ziet er nóg viezer uit dan eerst. Zijn haar is nóg vetter. Hij is nog dunner, als dat mogelijk is, en zijn lippen zijn ook helemaal paars van de kou. Zelfs zijn mooie heldere blauwe ogen lijken nu wel grijs. Wow. Hij ziet er verschrikkelijk uit. Ik moet hem helpen. En dit keer kan hij niet weglopen. Ik neem hem mee. Of hij dat nou wil of niet. "Louis?" vraag ik bezorgd als hij niet reageert. Negeert hij me? Na alles wat ik voor hem gedaan heb? Serieus?