Naveah en haar uitdagingen de verloren dimensie

Hoofdstuk 11

Ondanks ik mezelf had beloofd om niet meer weg te lopen, had ik op dat moment wel de neiging. Ik verstopte mezelf in de keukens die in de kelder liggen. Daar kon ik ook nog eten halen voor Keo en Kalli. De keukens waren uitgestorven, omdat al het eten al gemaakt was voor die dag. Ik dacht aan morgen. Ik zal Oliver weer zien. Ik keek er stiekem erg naar uit. De reden is natuurlijk niet al te best, maar het had ook zo z'n positieve kant. Ik zuchtte. Op deze manier kon ik niet leven dacht ik. Felix had dat ook niet voor mij gewild dacht ik. 'Stommerd, Felix is dood, je weet niet of hij dit had gewild!' mompelde ik uit frustratie. Maar toch stond ik op. Dit moest ophouden. Ik moest me focussen op het heden, niet op het verleden en ook niet op de toekomst. Ik pakte snel nog wat eten. 

Ik sloop de keuken uit. Ik ging snel naar mijn kamer. Ik zuchtte nog een keer voordat ik de deur opendeed. Ik plakte een glimlach op mijn gezicht en toen opende ik de deur. In mijn kamer zag ik Keo, Kalli en Emily zitten. 'Daar ben je,' zei Keo. 'Was Livay nog gekomen en zo ja, heeft hij jullir gezien?' vroeg ik bang. 'Livay is gekomen, maar heeft ons niet gezien dankzij jouw waarschuwing,' legde Kalli uit. Ik had stokbrood meegenomen voor hun en salade. 'Meer dan dit lag er niet meer,' vertelde ik. Keo en Kalli bestormden het eten als beesten toen. Ze hadden blijkbaar wel erg weinig gegeten in het bos. Ik glimlachte naar Emily. Ze zag dat er iets gebeurd moest zijn op de gang, maar ze vroeg er niet naar. 'Uitgegeten?' vroeg ik na een tijdje lachend aan Keo en Kalli. Keo veegde zijn mond af en knikte. Kalli knikte ook. 'Dus hebben jullie nog vragen over iets?' vroeg ik plotseling. Ik zag aan hun blikken dat ze even na moesten denken. Kalli schudde haar hoofd. 'Is er echt iets dat we moeten weten over onze vader?' vroeg Keo. Ik dacht toen ook even na. 'Je moet eigenlijk geen plan voorbereiden, want tot nu toe ging dat bij mij iedere keer fout,' zei ik lachend. 'Oh ja en hij is een freak,' vervolgde ik lachend. Kalli lachte daar om. 'Wat is zo raar aan hem dan?' vroeg ze lachend. 'Ik wil wel argumenten,' vertelde ze. Ik glimlachte naar haar. 'Hij is meer geïnteresseerd in wraak op mijn vader dan proberen een familie met z'n allen te zijn,' legde ik uit. 'Dat klinkt inderdaad als een freak,' antwoordde Keo. Ik knikte. Als mijn oom nou niet getikt was, hadden we best een leuke familie kunnen vormen. Natuurlijk bleven we de koninklijke familie, met andere woorden: Drama, maar we hadden een gezellige familie kunnen worden.

 'Verder nog vragen?' vroeg ik. Het gaf me flashbacks van mijn interview van een paar jaar geleden. Iedereen was benieuwd naar mijn broers en mijn privé leven. Livay was toen 11, Felix 10 en ik was 9. Ik stond er maar een beetje verlegen bij en ik wilde geen vragen beantwoorden van de interviewers.  Toen vroeg ik opeens of ze nog vragen hadden en zo nee of ze weg wilden gaan. Mijn ouders waren nogal boos op mij. Een prinses zijn betekent interviews, altijd deftig gekleed zijn, altijd beleefd zijn en nog veel meer saaie dingen. Ik doe geen één van die dingen. Ik ben dus niet echt een goede prinses volgens mijn ouders, niet dat dat me boeit. 'Naveah, ben je wakker?' vroeg Kalli lachend. Ik schrok wakker. Ik was aan het dagdromen. 'Ik ben wakker!' zei ik snel. Iedereen lachte. Ik voelde mijn hoofd rood worden. 'Sorry,' mompelde ik zachtjes. De rest van de avond vloog snel voorbij. 

'Hoe laat is het?' vroeg Keo na een tijdje. Ik keek om me heen op zoek naar een klok. '22:32,' zei Emily. 'Oké, gaan jullie naar jullie kamer dan zien we elkaar morgen weer?' vroeg ik aan Keo en Kalli. Ze knikten allebei. 'Tot morgen!' zei ik. 'Ja tot morgen,' zei Emily ook. Keo en Kalli leken erg moe. Waarschijnlijk kwam dat doordat ze in het bos hadden overleefd een tijdje. Toevallig weet ik dat je dan niet super slaapt. 'Tot morgen meiden,' zei Kalli gapend. 'Tot morgen,' zei Keo knipogend naar Emily. Ik zag dat Emily toen een kleur kreeg. Keo en Kalli slopen toen zachtjes naar hun kamer. Ik sloot de deur. Ik keek Emily met een grijns aan. 'Wat?' vroeg ze niet begrijpend dat ik al precies wist hoe het zat. 'Dus hoe zit het met de bruiloft tussen Keotje en jij?' vroeg ik plagend. 'Keotje?' vroeg Emily in de war. Ik sloeg mijn hand in mijn gezicht. 'Bijnaam voor Keo,' legde ik uit. 'Wat een stomme bijnaam!' zei ze fel. 'En trouwens hoe zit het met jou en Ollie?' vroeg ze uitdagend. 'We zijn vrienden en het is Oliver voor jou,' antwoordde ik lachend. Emily keek mij toen met een glimlach aan. 'Je weet dat je liegt,' zei ze. 'Ik ga maar snel naar bed,' zei ik als smoesje. 'Je hoeft niet te liegen voor mij hè,' zei Emily. 'Weet ik,' zei ik.