Naveah en haar uitdagingen de verloren dimensie

Hoofdstuk 10

Ik keek toen op de klok. Het was al 18:00. De tijd was echt voorbij gevlogen. 'Emily en ik gaan naar het diner. ik wou dat ik jullie mee kon nemen, maar mijn broer weet dat er iets niet helemaal klopt, dus jullie moeten hier blijven, maak niet te veel geluid alsjeblieft! Ik zal eten mee terugnemen,' vertelde ik haastig. Keo en Kalli knikte. Emily en ik liepen vrolijk de kamer uit. Vlak voordat we de eetzaal in gingen, pakte ik haar hand nog vast. 'Em,' zei ik lachend. Emily keek mij verward aan. 'Wat is er?' vroeg ze bang. 'Ik zie het wel, dat je Keo leuk vindt,' zei ik met een grijns. Emily deed toen haar haren achter haar oor. Dat doet ze altijd als ze verlegen wordt. 'Dus, ik geef het tenminste toe! Dat doe jij niet met Oliver!' zei ze lachend. Ik werd toen rood. Ik hield er niet van als Emily mij koppelde met Oliver. Ze hebben elkaar nog nooit gezien. Sarah heeft ze ook nog nooit gezien. 'Je hebt Oliver nog nooit gezien dus je kan er niks over zeggen,' kaatste ik terug. Emily lachte toen. 'Morgen kan je dat excuus niet meer gebruiken,' zei ze lachend. Ik lachte ook. Ze had daarover helaas wel gelijk. Ik kon maar beter snel een nieuw excuus gaan bedenken. 

Ik opende toen de deur. Ik zag mijn ouders al zitten. Livay is nergens te bekennen. 'Waar is Livay?' vroeg ik gelijk. Emily en ik keken elkaar ernstig aan. 'Geen idee,' antwoordde mijn vader. Livay was vast en zeker richting mijn kamer gegaan om bewijs te zoeken dat er iemand in mijn kamer is. Ik had toen plotseling een idee. Mijn oom kon in mensen hun gedachte kruipen zoals hij weleens bij mij deed. Misschien kon ik dat ook doen bij Keo of Kalli en hun via dat waarschuwen. Het was gevaarlijk, maar het proberen waard. Ik concentreerde me op mijn krachten. Ik besloot om Kalli te waarschuwen. Ik voelde toen dat ik in Kalli haar gedachte zat. 'Livay komt eraan verstop je!' riep ik. Kalli leek het gelukkig te begrijpen, dus ik ging snel uit haar gedachte. Ik wilde niet dat ze hetzelfde zou eindigen als Felix. Ik hoopte maar dat alles goed zou komen met hun. 

Vandaag hadden we keuze uit twee gerechten: Spaghetti of taco's. Zelf koos ik taco's. Het was niet echt een moeilijke keuze, want taco's is mijn lievelingseten. Emily koos spaghetti. 'Ik houd niet van taco's,' zei ze. Ik keek haar toen walgend aan. 'Taco's is super lekker!' zei ik overtuigd. Emily lachte. 'Niet als Thomas het maakt,' zei ze lachend. Dat verklaarde veel. Als Livay zou koken zou alles niet te eten zijn. 'Ja daar heb ik geen last van,' zei ik. Livay kwam uiteindelijk binnen toen iedereen al bijna helemaal klaar was. Hij keek mij nors aan. 'Naveah we moeten praten,' zei hij ernstig. Ik rolde mijn ogen. 'We moeten zeker praten ja,' antwoordde ik ongeïnteresseerd. Livay greep mijn arm beet en trok mij mee naar de gang. 'Au!' gilde ik. Toen Livay en ik alleen waren liet hij me pas weer los. 

'Wat moet je van me?' vroeg ik geïrriteerd. We stonden met z'n tweeën op de gang dichtbij de eetzaal. 'Ik maak me zorgen om je,' antwoordde Livay bezorgd. Ik keek Livay ongeïnteresseerd aan. 'Nergens voor nodig,' loog ik. Livay keek mij bedenkelijk aan. 'Dat zeker nodig, je bent nog iedere dag te vinden bij Felix zijn graf. Dat is niet normaal als hij al 4 maanden dood is Naveah,' zei hij ernstig. Ik meed oogcontact met Livay op dat moment. 'Ik ben ook niet normaal. Ik ben niet zoals jij Livay en ik zal het ook nooit worden,' snikte ik. Ik wilde wegrennen, maar Livay hield mij tegen. 'Daarna hoor ik allemaal mensen in je kamer en dan heb je ook nog die pissige Sarah,' vervolgde Livay. Ik veegde mijn tranen van mijn gezicht af. 'Laat me gewoon met rust enge stalker!' zei ik vol emotie. 'Naveah, je weet dat ik gelijk heb en ik,' antwoordde Livay maar ik onderbrak hem. 'Livay het gaat niet altijd om jou!' zei ik gesmoord. Livay werd toen bleek. 'Als je nog een keer wegloopt, kom ik gelijk achter je aan. Sinds Felix dood is, kan ik jouw nu al helemaal niet meer verliezen,' vertelde hij. 'Ik ben oké Livay, ik heb geen reden om weg te lopen,' antwoordde ik als smoesje. Ik voelde dat ik rood was. Ik kon zo toch niet terug de eetzaal in en ik ook niet zo naar mijn kamer. Ik wilde me eventjes verstoppen voor iedereen. Livay liep de eetzaal weer binnen, maar ik rende weg.