Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Duymayı beklemediğim ama yinde pek şaşırmadığım o sesin sahibi bizzat Aras beydi. Beni araması ve benimle tekrar görüşmek istediğini belirtiği o cümleyi duymamın üzerinden beş saniyeden fazla süre geçsede sessizdim hala. Pek bir heyecan geçirdiğim söylemezdi. Ne diyeceğimi düşünüyordum sadece. Aksi takdirde hevesim öleli beş gün olmuştu.
+ Firuze hanım!
Fazla süre sessiz kaldığımdan ikinci kez adımı seslenmesi ile gözlerimi hemen yerden çekerek boğazımı temizledim.
- Bilmiyorum
+ Anlamadım
Değişen ses tonunu görmezden gelerek aynı rahatlıkla cevap verdim.
- Düşünmem lazım.
Az önce içerde Aras Bey'in gerçek yüzünü öğrendiğimden şu an işimi tehlikeye atmak fikri saçma geliyordu. Eğer benim kaderimde diğerleri gibi olursa işsiz güçsüz ortada kalırdım.
+ Bugün müsait misiniz?
- Anca akşam üstü müsait olabilirim.
Verdiğim cevaplardan zerre çekinmiyordum. Bu iş olursa hayatım daha güzel olurdu biliyorum. Fakat pek fazla umutlu olmadığımdan heves etmemeye çalışıyordum.
+ Kaç gibi ?
- Gece yarısından sonra
+ Tamam
Aldığım cevapla içgüdüsel olarak çatıldı kaşlarım. Tamam mı ?
- Ne tamam ?
+ Müsait olunca buluşalım.
- 12-den sonra mı ?
+ Evet.
Her cümlesinde farkedilir şekilde değişiyordu miniklerim.
- Erken değil mi ?
Alaycı şekilde soktuğum lafa karşı yine bir değişliklik sezmedim sesinde .
+ Bana uyar.
- Sizin bana ihtiyacınız var anlaşıldı.
+ Bir bakıcıya ihtiyacım var.
- beni B planına atmışdınız.
+ A planı işe yaramadı çünkü.
Sanki önceden çalışmış gibi verdiği cevaplar karşısında bazen istemsizce donukuyordum.
+ Siz galiba korkuyorsunuz öyle değil mi ?
Ansızın sorduğu soruya karşı bir şey anlamayarak :
- ne ?
+ Hayret o gün pek bir cesurdunuz .
- Anlamıyorum
+ Aldığım paranın hakkını veririm falan diyordunuz. Pişman olmazmışım gibi gibi şeyler.
