Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Öyle savunmasız bir zamandı Bulduğunda beni.
O bir sevgiliden daha fazlasıydı benim için. Canımdan çok sevdiğim çocuğun dayısı,benim patronum,sevgilim, arkadaşım ve adını bilmediğim bir sürü duyguların adamı. Aras Saygın.
Saygın aile şirketinin büyük varisi olmasına rağmen mirasın tamamını küçük kardeşine bırakıp kendi işini sıfırdan kuran iradeli bir adam.
Herkesten gizli yaşayıp hayatını yiğenine adayan cömert biri. Kimseye yukarıdan aşağı bakmayıp beni de olduğum gibi kabul eden mükemmel bir sevgili.
Omzuma sardığım battaniyeme sarılmış önümde sigara içen kişiyi izlerken ona ne kadar hayran olduğumu kendimce kendime hatırlatıyordum.
Bir ay geçmişti aradan. Bir ay içinde bu evde hiç bir şey değişmemişi , inatçı kararlarda buna dahil.
Yeliz ve Ali'den ses seda yoktu ama ayrıldıkları kesin şekilde ortadaydı. Bu kadar savaştan sonra birbirlerini bu kadar severken böyle bir karar almalarına sonuna kadar karşı olsamda karışma hakkına sahip değildim.
Ev artık eski ev değildi. Hayatımızda çok sorunlar olmuştu ve biz hala yaşananların etkisinde olduğumuz için devam edemiyorduk hayatımıza.
Arasla aramda bir sorun olmamasına rağmen ve birbirimizi bu kadar istememize rağmen bu süre içinde bir kere bile yaklaşmamıştık.
Son zamanlar sürekli bir düşünce içindeydi. Bende salak gibi ilk adımı onun atmasını bekliyordum. Çünkü saçma düşüncelerim Aras senden soğudu yönündeydi.
İçtiğim şaraptan son bir yudum daha alıp masaya bıraktım. Ahu erken uyumuştu bu gece ,sabaha kadar uyanmazdı artık. Ali desen annesiyle beraber şehirdeki evde kalırken Yeliz odasından sadece yemek yemek için çıkıyordu.
Asumanda evde değildi Ali'ye hanım çocuk gelişimi okuduğu için Asumanı kısa süreliğine yanına almıştı. Aras bilmesede havuz kazasını Yasin bey anlatmıştı kadına. Ahunun güvenliğine emin olamak adına yanına almıştı geçici süreliğine.
Geçici diyorum çünkü hiçbir şey kalıcı değildi. Yavaş yavaş artık hepimiz toparlanmalı, yeni bir sayfa açmalıydık.
Arasın gözleri hala bilgisayarın üzerindeyken ayağa kalkmadan telefonumu alıp müzik liseteme girdim. Bu sükuneti bozmaktan acizsek notalar konuşacaktı o zaman.
Ahmet'in evinde unuttuğum telefonum bir kaç gün sonra bana yeniden gelmişti ama istediğim müziği indirmemiştim, çünkü o tarz şeyler dinleyen biri değilimdir. Ama olduğumuz duruma bakılınca aklımda sadece Tarkanın o şarkısı çalıyordu.
