Το παρελθόν που συνάντησε το μέλλον

παρελθόν

Pov Ελένη

Αχ δεν μπορώ να το ακούω σταματά να κλαις.
Έχω κλείσει τα αφτιά μου αλλά ακόμα ακούω το κλάμα της.
Δεν μπορώ πρέπει να γυρίσω πίσω αλλά με σταματά...

Ελένη: Σωτήρη πρέπει να γυρίσω πίσω να την πάρω!!!

Σωτήρης: σε παρακαλώ Ελένη άκουσε με πρέπει να φύγουμε!!!

Ελένη: όχι δεν μπορώ!!!
Και πάω να φύγω αλλά με ξανά πιάνει.

Σωτήρης: θα είναι καλύτερα εδώ.

Ελένη: όχι δεν μπορώ να της το κάνω σε παρακαλώ άσε με.
Αρχίζω να κλαίω και ο Σωτήρης πιάνει με τα χέρια του το πρόσωπο μου για να τον κοιτάω.

Σωτήρης: το ξέρω πονάς και εγώ πονάω αλλά είναι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε, ο Δημοσθένης αν μάθει ότι εσύ και το παιδί είστε ζωντανές θα σάς σκοτώσει.

Και τότε θυμήθηκα την στιγμή εκείνη που θα με στοιχειώνει για πάντα.
Το γράμμα που άφησα πάνω στο κρεβάτι. Δεν μπορούσα ούτε να τον αντικρίσω γιατί ένιωθα ότι αν ξανά έβλεπα το μίσος στα μάτια του θα καταστρεφόμουν για αυτό έφυγα αφήνοντας πίσω την καρδιά ❤️ μου σφραγισμένη σε εκείνο το γράμμα.

Γράμμα:
Φεύγω το ξέρω ότι από αυτή την στιγμή και μετά θα με μισείς που είμαι δειλή και θα έχεις δίκιο δεν μπορώ να σε στηρίξω από αυτό που περνάς. Το ξέρω έχασες την μητέρα σου τόσο άδικα που αποφάσισες να εκδικηθείς αλλά δεν μπορεί ή συνείδηση μου να το αντέξει, πέθανε μία γυναίκα ή βασικά την σκότωσες και εξαιτίας σου έμεινε ορφανό ένα νεογέννητο μωρό και δεν μπορώ να σου το συγχωρέσω. Είναι το καλύτερο που μπορώ να κάνω για τον εαυτό μου.

Αντίο Πέτρο!!!

16 χρόνια μετά

Pov Αχιλλέας

Καμαριέρα Βάσω: Αχιλλέα ξυπνά ο πατέρας σου σε περιμένει.

Αχιλλέας: ΜΜΜ

Καμαριέρα Βάσω: ΜΜΜ και ξερός γρήγορα σήκω,τα ρούχα σου τα έβαλα πάνω στο γραφείο. Ξέρω ότι με ακούς άντε γρήγορα κατέβα κάτω δεν θες να θυμώσεις τον πατέρα σου.

Αχιλλέας: καλά σήκω φύγε τώρα.

Καμαριέρα Βάσω: καλημέρα αγόρι μου.