Το παρελθόν που συνάντησε το μέλλον

θυμός

Ήταν θυμωμένος μαζί της αλλά δεν ήξερε το γιατί, πήγαινε πέρα δώθε στο δωμάτιο του.

Όταν αντίκρισε τον πατέρα του να κοιτάει την Βασιλική, φόβος τον κατέκλυσε, πήγε κατευθείαν μπροστά στον πατέρα του και κατά πρόσωπο κοιτάχτηκαν. Πρώτος ο πατέρας του απέσυρε το βλέμμα του και πήγε βολίδα στο γραφείο του.

Ο Αχιλλέας άρπαξε το μπράτσο της βασιλικής, την εσειρε στο δωμάτιο του και την πέταξε στο κρεβάτι του.

Τον κοιτούσε με τρόμο να πηγαινοέρχεται στο δωμάτιο.

Βασιλική: για...

Ο Αχιλλέας με ένα βλέμμα του την σταμάτησε και έσκυψε στο ύψος της.

Αχιλλέας: άπορο τι σκεφτόσουν όταν σηκώθηκες και έφυγες!!!

Της είπε με τραχύ τόνο.

Βασιλική: πρέπει να γυρίσω στο ίδρυμα,τα παιδιά θα βρουν το μπελά τους.

Μίλησε με χαμηλό τόνο.

Ο Αχιλλέας με εκνευρισμό στην φωνή του της απάντησε.

Αχιλλέας: για ποια παιδιά μου λες, αυτα τα παιδιά που δεν νοιάζονται πως περνάς!!!

Η Βασιλική σήκωσε το βλέμμα της να τον κοιτάξει, ήταν όντως θυμωμένος!!!
Συνειδητοποίησε αλλά ήρθε και η σειρά της βασιλικής να θυμώσει.

Βασιλική: καί εσένα τι σε νοιάζει? Είπες να παίξεις το ρόλο του καλού παιδιού?

Δεν είχε τι να της απαντήσει τον αποστομωσε κανονικά και με το νόμω και ήξερε ότι είχε δίκιο να είναι θυμωμένη μαζί του αλλά όχι τώρα, όχι τώρα, δεν γινόταν να είναι θυμωμένη , είχε καί ένα στοίχημα που έπρεπε να το τελειώνει προτού είναι πολύ αργά όχι για αυτόν αλλά για αυτήν. Το γνώριζε ότι είχε συναισθήματα για αυτόν και απορούσε πως γινόταν να είναι ερωτευμένη μαζί του, σχεδόν την λυπόταν, όχι αυτό ήταν λάθος, έπρεπε να τελειώνει το συντομότερο μαζί της,να την πηδήξει και τέλος. Νάι αυτό θα έκανε το πήρε απόφαση!!!

Αχιλλέας: σήκω να σε πάω στο ίδρυμα!!!

Εκείνη υπάκουσε παρόλο που ήταν προσταγή. Τον υπάκουσε γιατί ήθελε να φύγει από αυτήν την έπαυλη το συντομότερο.