Το παρελθόν που συνάντησε το μέλλον

αναπάντεχη γνωριμία

Στην εικόνα 👆 είναι ο Αχιλλέας

Είχε άστατο ύπνο συνέχεια έβλεπε εφιάλτες ότι πνίγεται ξανά και ξανά στο νερό η ότι πεθαίνει από ασφυξία κλεισμένη σε εκείνη την καταραμένη αποθήκη.

Το πρωί ειρθε και δεν ήθελε με τίποτα να ξυπνήσει, φοβόταν να ανοίξει τα μάτια της και να αντικρίσει τον αληθινό κόσμο και όμως άνοιξε τα μάτια της και τον είδε. Τον είδε να κοιμάται και ήταν πανέμορφος, κοιμόταν τόσο γαλήνια και ήσυχα.

Έφερε σιγά - σιγά το χέρι ✋ της στο μάγουλο του και τον χάιδεψε άχνα όμως τον είδε να αναδύεται και απομάκρυνε την παλάμη της, προσπάθησε επίσης σιγά -σιγά να συρθεί από το κρεβάτι για να μήν τον ξυπνήσει. Δεν ήξερε πως θα της συμπεριφερόταν αν ξυπνούσε και δεν υπήρχε περίπτωση να το διακινδυνεύψει για να το μάθει. Έτσι βγήκε αθόρυβα από το δωμάτιο του και κατέβηκε στις μύτες των ποδιών της, στις σκάλες, βέβαια υπήρχαν και στιγμές που σταματούσε για να χαζέψει γύρω της.

Ήταν ωραίο σπίτι 🏠, επιβλητικό και σοβαρό όμως αισθανόταν να την περικυκλώνει ένα σκοτεινό συναίσθημα που έκανε την καρδιά ❤️ της να χτυπά γρήγορα από τον φόβο και το άγχος αλλά παρόλα αυτά της ήταν τόσο οικείο αυτό το συναίσθημα, ήταν σίγουρη το γνώριζε, το έβλεπε κάθε μέρα στο βλέμμα του. Το μόνο θετικό που είχε αυτή η σκοτεινή έπαυλη ήταν ένα πορτραίτο μίας γυναίκας όμορφης με πολύ ζωντανά χρώματα. Ή γυναίκα είχε καστανόξανθα μαλια και τα μάτια της είχαν ένα πολύ ωραίο Σμαραγδή χρώμα.

Την είχε κατάκλιση τόσο πολύ η εικόνα αυτής της γυναίκας που δεν κατάλαβε την επιβλητική παρουσία που την παρατηρούσε από το τέλος της σκάλας.

Του είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον αυτή η κοπέλα, ήξερε ότι ο γιος του έφερνε κοπέλες στο σπίτι 🏠 και η αλήθεια είναι ότι μερικές τις είχε δεί όμως καμία τους δεν έμοιαζε με την κοπέλα που είχε μπροστά του. Για ένα παράλογο λόγω ήταν θυμωμένος με εκείνο το κορίτσι που κοιτούσε όλο προσήλωση το πορτραίτο της αδικοχαμένης γυναίκας του.

Όταν η Βασιλική κατέβηκε την σκάλα δεν είχε παρατηρήσει ότι υπήρχε η επιβλητική παρουσία του γύρω της έτσι χαμένη που ήταν στις σκέψεις τις με αποτέλεσμα να συγκρουστεί μαζί του.

Κατευθείαν οπισθοχώρησε τέσσερα βήματα από τον άντρα απέναντι της ήταν σίγουρα γύρω στα 40-50 δεν ήταν ακριβώς συγουρει αλλά τρόμαξε από εκείνο το βλέμμα που είχε ο άντρας απέναντι της. Της θύμιζε παρά πολύ τον Αχιλλέα αλλά ποτέ μέχρι τώρα δεν είχε δεί στο βλέμμα του αυτό που βλέπει στον άντρα απέναντι της και δεν μπορούσε να φανταστεί τον Αχιλλέα με αυτό το βλέμμα, παρόλο που έμοιαζαν πολυ αυτοί οι δύο άντρες, λόγο του αυτονόητου δεσμού αίματος πού τους ένωνε. Ό Αχιλλέας δεν είχε το βλέμμα αυτού του ψυχρού και απρόσωπου άντρα.