Το παρελθόν που συνάντησε το μέλλον

η αρχή

Στην εικόνα 👆 είναι η μητέρα της βασιλικής,η Ελένη όταν είχε γνωρίσει τον πατέρα της,τον Πέτρο Παπαδόπουλο.

Σε αυτό το κεφάλαιο θα πάρετε μια μικρή γεύση για τις δύο οικογένειες, Έβερτ και Παπαδόπουλος.

Στην έπαυλη του Παπαδόπουλου ακουγόταν απο το γραφείο του μεγαλοπρεχρηματία του χριστόφορου οι φωνες δύο αντρών η δικιά του και του μοναχογιού του Πέτρου Παπαδόπουλου.

« είσαι ανευθυνός,πως μπορείς να παντρευτείς μια γυναίκα που δεν είναι της τάξης σου?» τον κατηγορούσε ο πατέρας του.

« και να σου εξηγήσω δεν θα καταλάβεις, ποτέ καταλαβαις εσύ για να καταλάβεις τώρα!!!» τον κατηγορούσε και ο Πέτρος με την σειρά του.

« δεν θα ανεχτώ άλλη ανταρσία από εσένα νεαρέ μου,σε άφησα να γλεντήσεις την ζωή σου μα δεν θα ανεχτώ μία τιποτένια να μπει στην οικογένεια μου.» του κούνησε επιδεικτικά τον δείκτη του.

« αυτό δεν θα γίνει ποτέ γιατί πολύ απλά θα την πάρω και θα φύγουμε μακριά από την τρέλα σου για εξουσία!!!» κατευθύνθηκε προς την πόρτα με βιαστικά βήματα, ήθελε να φύγει από εκεί μέσα το γρηγορότερο δυνατόν.

« αυτό θα το δούμε Πέτρο που χωρίς τα λεφτά μου θα ήσουν ένα τίποτα!!!» του φώναξε ο πατέρας του αλλά ο Πέτρος δεν πτοήθηκε συνέχισε να περπατά προς την κλειστή πόρτα, όταν την άνοιξε αντίκρισε το βλέμμα της μητέρας του που τον κοιτούσε ήδη.

Η Ντεπη η μητέρα του Πέτρου Παπαδόπουλου ήταν στα σαράντα τρία της χρόνια,μια όμορφη γυναίκα ο χρόνος δεν την άλλαξε πολύ , μόνο λίγο όπου αρχίσαν να εμφανίζονται ελάχιστα οι πρώτες ρυτίδες κάτω από τα πανέμορφα μάτια της που είχαν το χρώμα κυπαρίσιου είχε αλήθεια πανέμορφα μάτια μπορούσες μέσα τους να χαθείς και να κοιτάς το δάσος που δέσποζε μέσα τους. Επιπλέον τα μαλλιά της ήταν και αυτά υπέροχα, μπορεί να ήταν κάστανα αλλά ήταν τόσο ζωντανά και πλούσια. Επίσης οι κινήσεις τις ήταν λεπτεπίλεπτες. Τώρα θα μου πείτε πως κατέληξε μια τέτοια γυναίκα με τον Χριστόφορο Παπαδόπουλο? Πολύ απλά ήταν προξενιό.

« μητέρα!!!» αναφώνησε ο Πέτρος και πήγε προς το μέρος της.

Ήταν έτοιμη να κλάψει το έβλεπε στα μάτια της που γυάλιζαν μα αποτινάξαι το βλέμμα της για λίγο μακριά και το ξανά επέστρεψε όταν πλέον κατάφερε να ελέγξει τα συναισθήματα της.

« να κάνεις αυτό που λαχταρά ή ψυχούλα σού!!!» του απάντησε γλυκά και τον αγκάλιασε.

Για λίγο έμειναν αγκαλιασμένη χωρίς να λένε τίποτα τα λόγια μεταξύ τους ήταν περιττά μόνο με τις καρδιές μιλούσαν που ο χτύπος τους ήταν ίδιος.