Dejavunun Yankısı

Kader

"Her kız,annesinin hayatını yaşarmış..."

Hayat bazen çok fazla tesadüflerle gelir.Bazıları intihar düşüncesine sokacak kadar çok acı,bazıları bulutlara çıkartıp hiç yere çakmayacak kadar tatlı .Bu duruma göre değişir.Peki bir kızın annesi ile aynı hayatı,benzerini yaşaması veya yaşayacak gibi olması?Buna tesadüf mü demeliyiz yoksa kader mi?Bunlar tartışılır.Ben de bunları son zamanlarda fazlasıyla sorgulamaya başladım.

Dejavu?

Dejavu nedir?Yaşadığın anı daha önce yaşamış gibi hissetmek değil mi?Peki başka birinin yaşadığını benim de yaşıyormuş gibi hissetmeme ne ad verilir?Dejavunun başka bir türü mü? Çok kafam karışık...

Halk arasynda hiç şu sözü duydunuz mu;"Her kız annesinin hayatını yaşarmış...".

Ne kadar doğru?

" Hayatından mutlu musun?" diyorlar.Mutluyum ama hayatıma baktığımızda nasıl mutlu olduğuma şaşılır.Son zamanlarda insanlara "acı çekiyorum","aldatıldım" veya "kalbimi çok kırdılar" dediğimde hemen hemen herkesin aklına aşk gelir."Aşk acısı çekiyorum","hayatım dediğim aldattı","Sevgilim kalbimi kırdı". Artık aşk bile çocuk oyuncağı olmuş,veya katil de diyebiliriz,hatta seri katil.Çünkü herkesin beynini katletmiş,hatta kendini yeni yeni bilmeye başlayan çocuğun aklına kadar.Duygulardan bahsetmiyorum bile...

Peki aşk dışındaki acılar?Onlar daha kötü değilmi?Hele ki aile acısı!Şimdi diyeceksiniz "Aldatmakla ailenin bağlantısı ne?".Ben size biraz daha açayım.Hiç babanızın sizin yanınızda olmak yerine üvey kardeşinizin yanında olduğuna şahit oldunuzmu?Üstelik buna rağmen kabul etmek zorunda kaldığınız sadece sizinle DNA'sı aynı olan bir yaratığa ayrıca onun ailesiyle birlikte katlanmak zorunda kaldınız mı?

Biliyorum kimsenin hayatı mükemmel ötesi değil,hatta benim hayatımdan daha zor hayat yaşayanlar var ama benim amacım o zor hayatı yaşayanlarla dertteş olmak en azından yalnız olmadığını göstermek.Çünkü berbat bir anda konuşacağın,sığınacağın kimsenin olmaması ve tek başına ağlamanın nasıl olduğunu hayat bana süründüre süründüre öğretti.Artık biri bana yakardığında,acısını anlattığın da üzülmüyorum bile çünkü bir hiç uğruna boşuna ağlıyorlar.

Hani derler ya "İnsanın en sevdiği canını yakar" aslında kısmen doğru,insanın en çok ailesi canını yakar.

Bazıları diyor ki annene nasıl dayanabiliyorsun annen fazla abartıyor bence,ben olsam konuşturmazdım bile diyenler var,hatta bunları en çok arkadaş çevrem der.Ama doğru söyleyeyim annem benim her şeyim.Beni ne kadar ezse de üzse de,bu şansı başkasına tanımaz.Her zaman koruyup kolladı.Bana bir şey olduğun da beni de yıktı ama bana zarar vereni de ayakta bırakmadı.Annemle her zaman gurur duydum,sevdim.Ne kadar baskıcı olsa bile biliyorum ki benden daha kırılgan,incinmiş ve hayattan en büyük darbeyi yiyen kişi olarak hala ayakta durarak kardeşimle bana hiç bir şey bildirmeden başı önde dim dik yürüyen, bize bağışlanmış bir melek o.Kabulüm bir çok hatası oldu,ama herkes hata yapar,kimse kusursuz değildir!

Anlatacağım hikayeye bir çoğunuz "Bu daha ne ki!",bir çoğunuz "Bu kadar da olmaz be!" diyeceğiniz bir serüven olacak.Belki de ağır gelecek ama sonra anlayacaksınız ki hayat sadece aşk acısı veya annemizin "Odanı topla!","Ders çalış!" demelerine attığınız triplerden ibaret değildir.Biliyorum ben bunları yazarken kimse beni dinlemez,kitap diye geçer.Çünkü kimse bu acıları yaşamadı.

             🌼🌼🌼
        Geç kalmış kısım...
Biraz kafamda geç oturan şeyleri sonuna ekleyin dedim...
   Karakterleri kafamda böyle kurguladım.Eğer karakterleri beğenmezseniz hayalinizdekiyle devam edebilirsiniz ama karakterlerin bunlara benzediğini açıklığa kavuşturmak istiyorum.Yarın yeni bölümü yazmaya başlarım.Daha uzun olacağına emin olabilirsiniz.Yorumlarınız benim için önemli.Lütfen yorumlarınızı eksik etmeyin.Yeni başladığım için çok anlamam.Elinizden geleni yapacağınızdan eminim.
                                     İyi Seyirler!!!
               GK.