Phoenix Codes 1: The Retired Agents (Major Revision)

Chapter 21: Revealed

Nasa kalagitnaan nang karagatan ang yate lulan ang hindi mapakali at walang tulog kundima't maya-maya ay hihiga saka uupo sa kani-kanilang higaan sina Sphere at Sera, ang kambal na kahit nasa magkaibang silid ay pareho ang nararamdaman habang bukas ang kanilang mga laptop na hindi masundan ang mga numero't mga malalim na salitang tanging sila lamang ang nakakaintindi habang ang iba na si Claire na nasa itaas ng deck nakahiga at nakapikit ang mga mata pero gising na gising ang diwa, habang si Rocco naman ay nakaupo nakasandal sa pader ng bunk bed pinaglalaruan ang isang puting kulay na bola ng baseball

"Shit!" Sera suddenly shouted in the midst of silence

"I found her" usal niya habang di makapaniwalang nakatingin sa laptop na nakalagay sa katabing mesa na tumigil na sa ginagawang searching sa mukhang hinahanap

"where?"

Mahina man ang boses pero mahihimig parin ang lungkot at pag-alala ni Claire sa mangyayaring enkwentro sa oras magkaharap-harapan na sila

"I'll already send it to our lines" Sera answered habang nakalagay ang mga siko sa mesa at ang daliri ay kagat-kagat hinihintay ang magiging sagot ni Vera matapos niyang ipaalam sa iba via encrypted email

Napatigil si Malik sa sisindihan sanang sigarilyo ng maramdaman ang vibration sa cellphone niya na nasa likod ng suot na winter jacket, siya ang nakatukang magbantay at maglibot sa yate kaya nasa labas siya at nakamasid sa itaas ng deck ng yate

"too bad..." he muttered smirking as he felt excitement nang mabasa ang sagot ni Vera saka bumaba

Nang mapunta sa captain's deck ay naabutan niya si Vera na hindi gumagalaw at nakatitig lamang sa madilim na karagatan

"you're doing this again"

He leaned on the doors wall crossing his arms across his chest admiring the view of the woman engulf in her own thought while moonlight illuminate her

"hey..." Vera lazily greeted him

His lips lifted a little when Vera turned her head towards him while tying her hair in a ponytail even though without an inch of emotions on her face.

"you'll get sick before we even go to war, I'm afraid you'll miss it"

Hinubad niya ang suot na winter jacket bago yumuko sa harapan at inilagay sa balikat ni Vera "I'll be your chameleon whatever the decision" bulong niya sa tenga ni Vera bago bahagyang lumayo pinatili ang distansya nilang dalawa pero agad rin lumapit ng makitang hindi maayos ang pagkakalagay niya sa jacket

"Malik..." umiiling si Malik na inaayos ang jacket at nilagay ang buhok niya sa likod ng tenga

"don't worry" mahinang usal niya bago ulit siya lumayo at siya na mismo ang nagbaba ng nakabukas na bintana pero kahit ganoon di nawawala ang lamig na hatid ng hangin ng karagatan

Vera stared at Malik na isa-isang sinarado ang mga nakabukas na bintana front room deck

"blood won't repay the blood that already spilled" Vera said in a monotone voice

"No one can" Malik shortly replied

"Yes... so don't stop me Malik"

Marahang tumango si Malik sa kanya "I will always be on your side" staring at her as if imprinting what he just said

"I know..." Vera uttered closing her eyes as tears slowly dropping in her eyes.

Malik saw it. Ikinuyom niya ang kanyang kamao para pigilan ang sariling tumkabo at hilahin ang babae sa yakap niya.

"don't cry..." His voice trembled a litte as he said that

Vera heard it and only looked at him displaying her vulnerability and pain without restriction