HİRAETH

Bölüm 1

20 Yıl Önce

Küçük kız, üstündeki beyaz mevsimlik elbisesiyle iki katlı lüks ve zenginlik kokan evinin merdivenlerinden koşarak indi. Elinde kırmızı, uçan balonu vardı. Arkasından bağıran annesini her zaman olduğu gibi umursamadı, kadın çok konuşurdu. Boş konuşurdu. Zaten neredeyse beş yaşında olan bir çocuğa neredeyse tüm konuşmalar boş gelirdi değil mi?

"Bizim sokağın dışına çıkma!" Diye bağırdı süslü kadın, yüzünde korkunç bir "bakım" maskesi vardı. "Üstünü sakın kirletme yeni yıkadım!" Kadın eteklerini toplayıp merdivenlerden indi ve koşan kızının arkasından tekrar bağırdı. "Cennet kime diyorum!"

Cennet kıkırdadı ve balonu uçmasın diye daha sıkı kavrayıp koşmaya devam etti. "Tamam anne!"

Üç gün sonra ki beşinci yaş günü için çok heyecanlıydı küçük kız. Hayatında bir kere beş yaşına giriyordu değil mi?

Hayat dolu bir çocuktu, her şeye umutla bakardı. Pozitifti ve her zaman gülümsemenin bir yolunu bulurdu. Kocaman kalbinin yanı sıra oldukça neşeliydi de. Her şeye rağmen gülümserdi,

Gülümsemesiyle dünyaya ışık saçıyordu. Dünyanın kiri henüz küçüğe bulaşmamıştı.

Zengin sayılabilecek bir ailesi vardı. Sıkıntılı bir çocukluk geçirmesi neredeyse imkansızdı. Her şey mükemmeldi. "Elit" denen o sokaklardan birisinde oturuyorlardı. Nergis Sokağı. Evler huzur kokardı burada, sokak huzur kokardı

Sokağın sonundaki ev hariç. Ev harap durumdaydı. Kimsede zahmet edip ne tamir ediyordu ne de yıkıyordu. Kırık döküktü biraz, o sokakta huzur dolu evlerinde yaşayan çocuklar o eve perili derdi.

Cennet'se buna inanmamayı tercih ediyordu. Ona göre ev sadece biraz eskiydi ve yıpranmıştı. Bu perili olduğu anlamına gelmezdi değil mi?

Küçük kız sokağın başındaki evinden sokağın sonuna kadar koştu. Ta ki perili eve kadar. Balonunun ipini daha sıkı kavradı ve balonunu bırakmadan elini ağzına götürüp kıkırdadı.

Hızlı ve heyecanlı adımlarla eve girdi ve etrafa bakınıp kıkırdadı. "Arkadaşım!"

"Yine ne var bücür?" dedi küçük çocuk merdivenlerden inerken.

Cennet kıkırdadı ve elindeki balonla ona koşturdu. "Üç gün sonra benim doğum günüsüm var, sende gel!" "Dışarı çıkmadığımı biliyorsun." derken düşmek üzere olan kızı tutmuştu. "Koşma..."

Cennet kıkırdadı ve kızıl çocuğun yanağını öptü. "Bak! Bak! Balon getirdim!"

Cennet'in elindeki kırmızı balona baktı çocuk. "Bu ne için?"

Cennet kıkırdadı. "Doğum günümde bana ver diye getirdim. O zamana unuturum ki ben."

"Tamam... Saklayaağım."

Cennet, çocuğun boynuna sarıldı. "Sağ ol arkadaşım!"

Çocuk bir süre duraksasa da sonra kıza geri sarıldı. "Hadi çık yukarı."

Cennet kıkırdadi ve merdivenlere oturdu. "Senin doğum günün ne zamankine?"

"1 Ocak."

Cennet ellerini çırptı. "Senin doğum günün yılbaşı mı yani!" Dedi heyecanla.

"Yani..." dedi çocuk hafifçe tebessüm ederken. "Öyle de denebilir..."

Cennet kıkırdadı. "Sana doğum gününde ne alayım Kapil'cim?" Çocuğun ismi "Kabil" olmasına rağmen dili tam dönmüyordu.

"Bir şey istemiyorum..."

Cennet ofladı. "Ama olmaz ki! Ben sana pasta yapcam... Sonra, hediye alırı- neli pasta seversin ki?"