Mavi..
İsmine rağmen umut edememiş, maviyi siyaha çevirmiş, kalbi cam kırıklarıyla dolu yaralı bir kadın...
Pamir...
Mazisi acı dolu, hayatı ve kalbi siyaha bürünmüş bi adam..
İki siyah birleşince ne olur sizce?
Yaralar mı sarılır, yoksa felaket mi...
Kollarım izlerle, derin kesiklerle, acıyla doluydu. Babamın gelişini bu izlerle sayardım, krizlerde bilinçsizce kollarımı yaralardım. Azalmıyor sürekli artıyordu.
Kimse görmesin isterdim yaralarımı O yüzden gizlerdim. Uzun kollu şeyler giymeye dikkat ederdim. Bu alışkanlıktı belki de. Böyle rahat ediyordum. İçime gömülerek, içimde yaşayarak..
Abimin doktor arkadaşı Cenk abi ellerime müdahale ederken Emre abim dikkatle beni izliyordu. Acıyla yaralarıma bakıyordu, sanki acımı paylaşıyordu benimle.
Sarma işlemi bittikten sonra Cenk abi derin bir nefes alarak " Mavi, durum kötüye gidiyor bu böyle olmaz. Krizlerin sıkılaşmaya başladı ve her seferinde daha fazla kendini kaybediyorsun bu kesikler çok derindi. Emre ikna et bir şekilde şu keçiyi yardım alması lazım. Bu şekilde atlatabileceğini sanmıyorum"
Sıkıntıyla ofladım "bunaldım, sıkıldım şu konulardan. Denedim bunu siz de biliyorsunuz. Sürekli dile getirmek kararımı değiştirmeyecek. Yeter gitmiyorum sonu nereye giderse gitsin" odama çıkarken duraksadım "dikişler için teşekkür ederim" lafımı bitirerek hızla kapıyı kapattım. Yatağa bıraktım kendimi küçüldükçe küçüldüm. Arkamdan Emre abim geldi, yanıma oturdu başımı dizlerine koydu saçlarımı okşadı şefkatle.
Sessizliği dinledik birlikte. Zaman tanıdı bana. Dakikalar belki de saatler geçti ve sessizliği bozdu. Hızla kalkarak dolabıma ilerledi. " Kalk bakalım fıstık. Bu gün geleneksel abi kardeş günü itiraz yok itaat var. 15 dakika sonra çıkıyoruz " seçtiği kombini yatağa fırlatıp çıktı. Kollarımı rahatsız etmeyecek sargılarımı göstermeyecek bir kıyafet seçmişti..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Saçlarımı at kuyruğu yaparak odamdan çıktım. Aklımın bir köşesi de kulüpte olanlardaydı. Ufacık bir iyilikte bile çıkar arayacak kadar ne yaşamıştı. Gözlerinde gördüklerim iyi değildi. Çok şey yaşamıştı, gözleri çok yorgundu. Kolumu tutarken de dokunmak istemediği açıktı. Kafamı kurcalıyordu o gözler. Bunları düşünmem saçmaydı. Kafam zaten fazla doluydu. Emre abimle birlikte evden çıktık.
🌼🌼🌼
Geldiğimiz yeri görünce dudaklarım istemsizce yana kıvrıldı. "Abi sen ciddi misin? " Bana göz kırparak arabasından indi. Hızı ve adrenalini severdim ve bunu çok iyi biliyordu. Beni yarış pistine getirmişti.
Gerekli kıyafetleri giyerek piste geçtik. İkimizde bize ait olan yarış arabalarına bindik. Yaşadıklarım, geçirdiğim krizler hepsi hırsa döndü. Başlar başlamaz gaza yüklendim.
Emre abim arkamdaydı ama gittikçe yaklaşıyordu. Önüme geçtiğinde Daha çok yüklendim ve tekrar öne geçtim.
Virajda yakaladı. benim ne kadar pisleşeceğimi gayet iyi biliyordu. Üzerine giderek arabaları temas ettirdim.
