XII

270 24 7
                                    

კვირაა. დილით როგორც კი გავიღვიძე ლუკამ მომწერა. მომიკითხა და მითხრა, რომ 6-ზე გამომივლიდა და სადღაც წამიყვანდა. ავდექი, გავემზადე და გავედი საშოპინგოდ ბაბისთან ერთად. საჭესთან ამჯერად მე დავჯექი. გზაში ვისაუბრეთ.

_როგორი დრო გაატარეთ შენ და დემიმ გუშინ? - გავუღიმე და შუქნიშანზე გავჩერდი.

_გადასარევი. პარკში გავისეირნეთ, მერე დემის მეგობრებს შევხვდით და ეიფელზე ავედით. - აღტაცებით მომიყვა ყველაფერი.

_კარგია თუ გაერთე. - მეც გავუღიმე. - რაღაც უნდა გითხრა.

_აბა, გისმენ! - თქვა და ყურები ცქვიტა.

_გუშინ დილით ლუკამ მომწერა-

_ოუუუუ!!!!

_მაცაა! მითხრა გამოდიო, მეთქი მარტო ვარ და შენ შემოდი თქო და პაემანზე დამპატიჟა-

_ნოუ ვეი! - შესძახა ბედნიერად და ტაში შემოკრა.

_ჯერ მზის ჩასვლას ვუყურეთ ერთად, მერე მეგობრის მარანში წამიყვანა ღვინის დასაგემოვნებლად და ბოლოს რესტორანში ვივახშმეთ.

_და გითხრა, რომ უყვარხარ!

_მითხრა რომ უყვარხარ! - ბაბიმ შეყვირა და ტაში შემოკრა. დასერიოზულდა, მე მომიბრუნდა და მკითხა:

_იმედია, შენც უთხარი რომ გიყვრს, ხომ? - მე გამახსენდა და გამეღიმა.

_მივახვედრე.

_ოუუუუ!!!! რა საყვარლობაა! - გაიცინა.

მოვიარეთ მთელი მოლი და ვიყიდეთ ყველაფერი, დაწყებული სარეცხი ფხვნილიდან დამთავრებული დიორიდან.

სახლში 4 საათზე მივედი დაღლილ დაქანცული, დავისვენე და გავემზადე.

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
თერთმეტი ალუბალი Where stories live. Discover now