დღეს შაბათია და გეგმაში არაფერი მაქვს. ბაბი მთელი დღე დემისთან იქნება. დილით ადრე გავიდა, რომ ერთად ესაუზმათ. მე საუზმის მზადებას შევუდექი და ლუკამაც დარეკა.
_დილა მშვიდობისა. - მომესალმა როგორც კი ვუპასუხე.
_დილა მშვიდობისა. როგორ ხარ? - კარგ ხასიათზე დავდექი.
_კარგად, შენ? - ალბათ ისიც კარგ ხასიათზე დადგა.
_მეც.
_სახლის წინ ვარ. შეგიძლია გამოხვიდე ორი წუთით? - ცოტა გავოცდი, არ ველოდი ასე მოულოდნელად მის სტუმრობას.
_შენ შემოდი, სახლში მარტო ვარ. ბაბი და დემი წავიდნენ ერთად.
_მმ... კარგი. - გამითიშა და 2 წუთში ზარის დარეკვის ხმაც გავიგე.
_მოდი. - კარი გავაღე და შიგნით შემოვიპატიჟე პირდაპირ სამზარეულოში. - საუზმეს ვამზადებ, შემომიერთდები ხომ?
_რატომაც არა. - მითხრა და ბართან ჩამოჯდა. ცოტახნიანი დუმილის შემდეგ კი ხმა ამოიღო. - პაემანზე წამომყვები?
კოვზი რომლითაც შემწვარ კვერცხს ვურევდი ძირს დამივარდა. ხელები ჰაერში გამიშეშდა და აზროვნების უნარი წამერთვა. მთელი სხეულით გაშეშებული შევტრიალდი ლუკასკენ.
_რა? - მოჭრილად ვკითხე.
_პაემანზე წავიდეთ? - კითხვა მოთმინებით და ღიმილით გამიმეორა.
_მეხუმრები? - ცოტა ვერ დავიჯერე ასეთი მოულოდნელობა.
_არა. მთელი ჩემი არსებული სერიოზულობით გეკითხები. პაემანზე წამოხვალ?
_მმ... კი... - მოწყვეტით ვუთხარი. იღიმოდა, მაგრამ უფრო გაეღიმა.
_მაშინ, 5 საათზე გამოგივლი. - თქვა და სკამიდან წამოხტა.
_მოიცა! მიდიხარ? - ცოტა ხმამაღლა, ალბათ უფრო ყვირილით ვკითხე.
_ხომ... მეც ხომ უნდა მოვემზადო ჩვენი პაემნისთვის? - "ჩვენი პაემანი" გამეღიმა.
ESTÁS LEYENDO
თერთმეტი ალუბალი
Romanceროგორ იქნება სიყვარულის ისტორია სადაც გოგოს ალუბალი უყვარს, ბიჭს კი ალერგია აქვს ალუბალზე. •დასრულებული•
