"Burn!" Tawag sa akin ni Gino.
Siya naman ang nagpakilalang childhood bestfriend ko noon.
Si Gino ay ang lalaking hindi ka pababayaan. Mahal niya ako. Pero hindi ko masuklian. Bata pa lang crush na daw niya ako.
"Why ka nandito?" Sabi ko naman. Kase ibang school siya nag aaral.
"Binibisita ka."
Nakita ko si Josh. Palapit sa area namin.
"C-childhood bestfriend mo siya, Cindz?" Tanong niya sa akin.
"Oo. Bakit?"
"Gino?" Sabi ni Josh kay Gino.
'Josh." Walang kagana ganang sabi ni Gino
"Bakit? Burn? Ikaw? Ikaw ung kababata ko? Magsabe ka! Sabi ko na nga ba eh. Tama ako!" Sabi ni Josh sa amin.
Ang gulo. Di ko naman siya kilala.
"Anong sinasabe mo Josh? Magkakilala kayo ni Gino?"
"Layuan mo siya pare. Mahal ko yan."
"Mahal ko din si Burn na kababata ko."
Bakit niligawan pa niya si Bernice kung mahal niya yung kababata niya?.
"Ang gulo niyong dalawa. Josh umalis kana. Di nga kita kilala eh."
"Kilala moko! Kunwari ka lang dyan!"
"Kulit mo din eh no?! Hindi nga kita kilala!" Napasigaw na ako sa sobrang inis ko
"Kaya pareho kayo ng paint sa bahay ni Bernice! Kaya ung mata mo katulad din ni Burn! Kaya may sugat ka sa kamay!"
Ano? Kaya pala. Kaya lapit siya ng lapit sa akin.
"E bakit nandoon ang painting sa bahay ni Bernice?"
"Inakala kong siya si Burn. Dahil nagsabi siya."
Ang gulo. Bakit siya nasa nakaraan ko?
"Tumigil na kayo. Aamin na ako Burn. Nagkaamnesia ka. Naaksidente ka."
What?! All this time nagsinungaling silang lahat sakin na nagkaamnesia ako?! I hate this thing. I hate it!
"Nung araw na aalis na kayo sa bahay niyo, naaksidente kayo. Ikaw ung malala."
I dont want to hear it anymore. Naaksidente pala ako. Nagkaamnesia. Si Josh ang kababata ko. Hindi kaya siya din ang imahe ng batang lumalabas sa isip ko?
But no. Nagsinungaling silang lahat sakin. Ayoko na. Ayoko ng kasinungalingan!
