İsmim yok benim
Sanım yok, yerim yok, yaşım yok,
Bildiğim ne varsa yok,
Seni koydum bir sıraya,
Elimde bi liste,
En nefret ettiklerim orada.
Azlettirdim seni de,
İstediğim vukuya.
Nasılsa tek kalemde silerim.
Zor değilse bir de,
Ruhun bile duymaz senin.
Sessizlikse bitti.
Yurdundan edilirken
Ses etmedin diye,
Seni faşist ilan etti.
Tarih seni yazmaya gerek duymadı,
Adını isimsiz diye geçti.
Etrafından yüzlerce insan gülüp geçti,
Sebepsizce yardım eli, iyisin diye seni seçti.
Ne tesadüf ki o an,
Etrafında çok insan belirdi.
Güya seni, mehdi ilan etti.
Elini öpüp "Emir?" dedi.
Bilemedin ve işaret ettin.
Orada kafalar kesildi.
Fark etmez dedin ve güce boyun eğdin.
İşte o gün, şeytana bir koz verdin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
yetmiyor canlar, canhıraş ölüyor ölüyor
PoesíaBu dünyayı görmek yerine ölmeyi tercih ettim. Dünyamızdaki bütün kirli meziyetleri hicvediyorum. Bu kitaptan nefret ediyorum fakat bir o kadar da ihtiyacım var. -şiir
