Anılar var ya anılar. Yeri geldiğinde adamın anasını ağlatıyor. Her bir boku hatırlamak istemiyor insan. Beynimiz bize inat bir sürü saçmalığı getiriyor gözlerimizin önüne.
Kafasını tavana dikmiş mal gibi bakmaktan başka bir şey yapamıyordu. Abuk subuk anılar canlanıyordu gözlerinin önünde. Hiç birisinden bir gram güzel hatıra yoktu bile. Hep saçma salak ve boktan sonlara sevişmişti geçmişi. Ne kadınlar tanımıştı oysa. Çok güzel kıvrımlar, bazen çirkinlerini de yaşamıştı. Hepsi ayrı bir tat bırakmıştı kalbinin damaklarında.
Ağzının tadını biliyordu vesselam. Ama asla kalbini doyuramamıştı aşk ile. Bağlanamıyordu. Zaten bu sorunu çözebilse belki de şu an çok farklı bir pencereden bakıyor olacaktı dünyaya. Şimdi ise, manzarası çöplük misali gözleri önünde uzanmış gidiyordu.
Uykuya dalıyor...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İki kere iki yalnızlıktır.
RomanceYüreğine mi baksın, yoksa yüreğini mi yaksın? İşte en büyük çelişkiler bu şekilde gebe kalıyordu onun dimağında. -Uzun ve yorucu romanlar yazacak kadar çok şey yaşamadım. Biraz sizden, biraz benden bir şeyler. Her başlık altında farklı tatlar. - Sin...
