Dear Mr. Manhid, (On-going)

Chapter 5

_Jazmaine's_

I so hate the Four of them to the Highest peak of mount everest like G-R-R-R!

Akala mo kung sinong maganda...

"Bakit mo ba kasi ginawa iyon?" Angelo Asked me.

"Eh kasi aagawin ka nila saakin" I answered him. Then parang natatawa siya. I know na hindi niya ako matitiis. Yhiieee~ Crush ko na kaya siya simula noong Grade 6 kami.

"Mas mabuti pa ngang agawin nila ako. Tsk! Jazmaine! wala akong gusto sa'yo! ayoko sayo! A-YO-KO" No! I know he has a crush on me! Denial lang siya at hindi ako hihinto.

"Denial ka lang!" sabay sundot sa tagiliran niya. Nakatawa ako kahit masakit. Alam ko namang ayaw niya saakin 'eh! pero gusto ko siya.

Nakakainis kayo! Arrggg! nakakainis kayong apat!!

Tinignan ko ang mga picture nila nang talikuran ako ni Angelo. Sisirain ko kayo pangako yan! si Angelo lang naman ang gusto ko eh. Kailangan n'yo pa bang agawin?
.

.

.

.

.

_Micah's_

Mabilis akong lumabas ng banyo matapos akong bigyan ni Daniela ng pamalit. Alan n'yo yun? Yung bigla ka nalang tatapunan. Hindi ko alam kung bakit ba ako umiyak kung pwede naman akong gumanti. Pero hindi 'yon pumasok sa isip ko kahit 1% lang.

Haaaaay...

At hindi ko din alam kung bakit galit saakin si Jazmaine. Ayoko namang magalit nalang talaga siya saakin. Pero? bakit nga ba siya galit?

"Mikay!!"

Lumingon ako at nakita si Sophia na Pabalik dito. Hinila niya ako papasok sa loob kung saan nandoon sila D-David at ang ibang Arnis Players. Kinuha niya ang bag niya sa tabi ni David at pinaupo ako sa puwesto nito. Hindi ko maiwang mapatingin kasi hindi talaga siya mukhang grade 8. Ang tangkad eh!

And yung libro niya...

Grace for the moment ni Max Lucado.

Ang paboritong Author ko. Pareho pala kaming religious? Ang galing!

"Staring is Rude."

Nagulat ako nang bigla siyang magsalita. Hindi ko naman siya tinititigan eh. "Yung Libro..." Napatakip ako sa bibig ko ng may lumabas na salita mula rito. Mikay naman! kay bago-bago mo palang ganyan na agad?

"Huh?" Tumingin ako sa kanya. Nakatingin siya sa libro pero nakakunot ang noo niya.

"Hindi. Wag mo nalang pansinin pasensya na." Yumuko ako at tinignan ang paa ko na akala mo iyon ang pinakamagandang bagay sa mundo. Yung ata ang mannerism ng lahat ng tao kapag napapahiya o nahihiya. Pansin n'yo?

Ten Minutes later...

"Wala pa si Sophia. Ang tagal!!" tumingin ako kay Ley na nagiinat na sa upuan niya sabagay 12:30 na. Napansin ko din na parami ng parami ang mga estudyante sa Labas ng Room ng Arnis. Ano? 0_o T-teka? bakit ang daming estudyante. Tumingin ako sa palid at napansin kong kami lang ni David ang magkatabi. Yung iba nasa kabilang side ng bangkuan. Si Ley naman tinataas baba ang kilay niya.

May pailan-ilang babae tumataas ang kilay sakin pero pansin kong mas mataas yung kay Ley. Bakit ba?

Nang bumalik ako sa sarili ko ay kaagad kong umurong ng kaunti palayo kay David nang mapansin kong wala na akong katabi. Masyado bang natabunan ng Pagkarami-raming ilusyon ang utak ko kanina? tsk! Naku! Mikay! tumigil kaaa!