Kusursuz Sensei ! (BİTTİ)

8.Bölüm: Bayım Dudaklarınız !

FSNaruto

''Dünden beridir kendimi toparlayamıyorum sürekli yumuşak dudakları ve bağımlısı olduğum teni geliyor aklıma kusursuzluğu beni ne kadar cezbediyor bir bilse onu istiyorum onsuz yaşayamam artık hayatım için ihtiyaç gibi hissediyorum sürekli onunla olmak ona bakmak onu öpmek için can atıyorum''

Saat sabah 7 kahvaltımı erkenden yaptım ve hazırım okul 8'de başlıyor ama bu sabah Sasuke için çiçek toplamak istiyorum çiçekler ne kadar güzel olsa da onun kokusunun farkına varsalardı ona kesinlikle bayılırlardı sonuçta bir Çiçeğin görebileceği en güzel Çiçek  başka bir çiçektir

Tokyo'da çok bulunan Nebat Bahçelerinden birisine erkenden uğradım çiçekleri koparmak yasaktı fakat girişlerinde her zaman hediyelik Kamelya ve Orkide bulunurdu bahçe tamamen çiçeklerle doluydu güzel kokuyordu ama onun teninin kokusuna yaklaşamazdı bile 

Orkide biraz pahalıydı yanımda Kamelyaya yetecek kadar para vardı satıcı bunu fark etmiş olsa gerek ki benim için ortasında Beyaz Kamelya demetinin ortasına Orkide koymuştu muhteşem derecede güzel kokuyorlardı götürmek için sabırsızlıktan neredeyse ölecektim evine kadar yürüdüm ve kapının açılmasını bekledim

Kapıyı açtığında dünyamın tekrar canlandığını hissettim ruhum olduğunu bana tekrar hatırlattı yaşayabileceğimi ve onunla hayatlarımızdan zevk alabileceğimizi tekrar hatırlattı 

Çiçekleri ona uzattım 

-Ne kadar güzel  *dedi Naruto'ya bakarak*

-Evet çok güzeller bu 

-Bunlar sizin için Sensei bir size bayılırım bir de size ama çiçekler de görsün istedim çiçekler sizi gördüğü sürece canlı kalırlar Sensei

-Ama Kamelya kokusuzdur Naruto 

-Evet biliyorum sizin fevkalade kokunuz onu tamamlar sıkıntı etmeyin *Gülümsedim*

-Harikalığın hep şaşırtıyor beni Naruto çiçekleri okula götürmeyeyim eve bırakmam gerek dedi ve cebinden anahtarı çıkartıp evin kapısını açtı ve eve girdik  

Evin içi gene güzel ve harika kokuyordu sanki tüm odalarda o varmışta dokunduğu her yerde beni bekler sevgisi gibi gözlerimi kapasam bayılacak gibi hissederim hep evinin kokusunu aldığımda 

Bunları düşünürken kitap dolu odasına girdi ve çiçekleri saksıya koyarak güneşin önüne koymuştu daha sonra kapıyı kapatıp kilitledi 

-Ne demiştim paylaşmayı sevmem dedi ve gülümsedi

Onunla beraber gülümsedim daha sonra evden çıktık yolda yürürken neredeyse kışa gireceğimizi fark ettim çünkü kiraz ağaçları yapraklarını dökmüştü daha sonra sessizlikle beraber onun dün beni nefessiz bırakacak dudaklarına baktım öpülesi derecede güzellerdi sonra gözleri dikkatimi çekti sırayla kusur diyecekleri ama  kusursuz olmasını sağlayan detaylarına baktım cezbediciydi 

Sessizliği şöyle kovdu;

-Sınavlar Naruto hazırlandın mı bugün cuma haftaya sınavlar başlıyor

-Ahh... düşüneyim biraz ama gerçekten çalıştım !

Sasuke güldü

-Anladım Naruto demek tembel değilmişsin 

-Sensei !

Konuşma böyle devam etti biz konuşurken zaman geçti okula varmıştık Sasuke'yi öğretmenler odasına bıraktıktan sonra sınıfıma çıktım benim tembel olmamı istemiyordu bu yüzden artık dersleri daha çok dinleyip çalışmam gerektiğini düşündüm uykusuzuluk çekmedim Sensei ile tanıtıktan beri belki artık gerçekten çalışmam gerek 

*Öğle Arası*

Okulda kimse kalmamış herkes 1 saatliğine evlerine gitmişti evimde pek rahat değilim Sasuke'nin evine ayak bastığımda nazik kokuları ve rahatlığı o an anladım doğrusu o evde yaşamak isterdim ne kötü ki eline aldığı kitabı veya her zaman uyuduğu yatak olamıyorum (!)

Yemeğimi yemek için Sasuke'nin yanına gittim sandviç yapmıştım hindi etliydi koridorda yürürken sıcağı o kadar çok hissettim ki neredeyse eriyecektim daha sonra Sasuk'yi gördüm ve yanına koşarak gittim 

-Sensei Sensei ! zamanınız varsa birlikte  öğle yemeği yiyebilir miyiz 

-Tabii Naruto bahçe yanıyor gibi alt kattaki dersliğe gitmeye ne dersin serin olması gerek

-Olur Sensei 

Dedim ve merdivenlerden aşağıya doğru indik dersliğe geldiğimde serinliği tamamen harikaydı soğuk değildi ama dışarıdaki sıcaklık hissedilmeyecek kadar güzeldi sıraları birleştirdik ve oturduk

-Eee Naruto bugün ne yiyeceksin 

-Sandviçim var Sensei  

-Tadına bakabilir miyim 

-Tabii 

Dedim ağzım doluyken ve kaptaki diğer sandviçi ona uzattım bir anda üstüme atlayıp tam manasıyla yemeye başlamıştı ama benimle beraber sandviçi...

Dilini değdirdiğini hissettim ağzımdaki sandviçi benimle beraber yemeye başlamıştı sıcaklığı gene dünkü gibiydi Harika ve Harika birkaç saniye sürdükten sonra ağzındaki salyalarla beni bıraktı hızla nefes aldım çünkü neredeyse boğulacaktım

-Ana yemeye geçelim mi aç olmalısın şimdiden sandviçimiz bitti