Jeonju/ MinSung

0.3

"Şu siktiğimin kapısını açmaya ne dersin ben kırmadan önce," diye bağıran Jeongin kendisini odalardan birine kilitleyen tanımadığı oğlanı dışarıya çıkarmaya çalışıyordu ve bunu epey ürkütücü bir şekilde yapıyordu.

Jeongin bir sinirle kapıya vurduğunda göz devirmeden edemedi Jisung. "Sen nesin böyle?"

"Birinin kötü polis olması gerekiyor. Eh bu da ben oluyorum, tatlım."

"Sen gerçekten sinir bozan aptal bir çocuksun." Söylene söylene omzundan ittirdi Jeongin'i ve kapının önündeki yerini aldı Jisung. Birkaç dakika önce korkak davranan oğlanın artık i halinden hiç eser kalmamıştı.

Kapının arkasındaki oğlana nasıl seslenmesi gerektiğini bilmeyerek "Hey," diye mırıldandı. Buraya sadece üstlerini bilgilendirmek için gelmişti ve uğraştığı şeylere şöyle bir bakınca bilgilendirmekten çok başka şeyler yapacakmış gibi görünüyordu. Eh çocuk bakıcılığı da bu başka şeylere dahildi.

"Sana zarar vermeyeceğiz." Aklına ilk gelen cümleyi kurdu odasaki oğlanı ikna etmek amacıyla. Jeongin'de beğenmediğini belli etmek istermiş gibi kıkırdadı.

"Sen iyi polismişsin."

Yüzünü buruşturdu Jisung ve yanında sırtını duvara yaslayan Jeongin'in söylenmelerini dinlemeyi bir kenara bırakıp "Ne bu," diye homurdandı. Jeongin ciddi anlamda sinirlerini bozmaya başlamıştı. Böyle devam ederse onu bir odaya kilitleyecek ve yola tek başına devam edecekti. Gerçi Jeongin bağırarak tüm hastaneyi ve çevredeki insanları başlarına toplayabilirdi ama ağzını bağlamakta iyi bir çözdümdü.

"Küçükken polis falan mı olmak istiyordun?"

Jisung'un sorusu ile birlikte dudakları büzüldü Jeongin. Hayallerinin arasında dizilerde, filmlerde izlediği devlet ajanı olmak vardı ya da herhangi gir kurumda çalışan bir ajan. Fakat babası kendisine para getirecek bir mesleği seçmesini söylemiş ve oğluna zorla tıp yazdırmıştı. Yine de bu mesleği de seviyordu diziler ve filmler sayesinde.

"Aslında evet. Annemler yüzünden tıp okuyorum."

"Her neyse." Kafasını iki yanına salladı Jisung. Jeongin'in hayat hikayesi şu anlık önemli değildi. Gerçi Jisung için hiç önemi yoktu. Bu lanet yerde yeni tanıdığı birinin hayat hikayesini niye önemsesin ki?

Tekrardan kapıya doğru döndü Jisung ve "Oradan çık ki sana yardım edelim," diye mırıldandı. Şu anlık önemli olan odada saklanan oğlan ve onun bu hastane hakkında vereceği bilgilerdi.

"Aslında çıkmış."

Jeongin'in şaşkınca konuşması ve eliyle merdivenleri işaret etmesine karşılık kafasını çevirip işaret edilen yere baktı Jisung. Birkaç dakika önce kendisini odaya kilitleyen oğlan şimdiyse merdivenlerden yukarıya kaçıyordu.

"Hastaneyi çok iyi biliyor gibi görünüyor."

"Eh burada olduğuna göre ya bir hasta ya da bir doktor." Gerçi bir doktor olsaydı Jeongin'in onu elbet bir gün görmüş olması gerekirdi. Belki de insanları bitkileştiren doktordu o ve bu yüzden tanımıyordu onu.

"Doktor, neden bizden kaçsın?" Jisung ise burada çalışan kişilerin, en azından birçoğunun kendisinden kaçmayacağını düşünüyordu. Eh sonuçta yardım için ve bazı şeyleri öğrenmek için gelmişti buraya ki yardım işini de yeni çıkarmıştı. Çünkü burada ne bok dönüyorsa onun şehre bulaşma ihtimali epey yüksekti.

"Asıl bir hasta neden bizden kaçsın? Yanımıza gelip ayaklarımıza kapanarak kurtulmak isteyecek. O yüzden o bir doktor ya da burada çalışan birisi."