Sana Bizi Anlatıyorum

Sen & Yine Sen

Öyle şapşal utangaç tebessümle bakma gözlerime,ellerini de getir ellerimin yanına sıkıca tutabileceğim,görebileceğim bir yere koy.Korkma tutuklamıycaam,gözlerime mühürlüycem sadece, çokta gülme o güldüğünde parlayan gözlerine, iki yana dogru açılıp ortada minnak bir burun bırakan yanaklarını,burnunu ve dudaklarının iki yanında ki o çizgileri, kısaca gülüşünü öpesim geliyor.(dışarda da gülme mümkünse başkları falan görürse-tamam kıskanmadım kızma hemen) herneyse.O yumuşacık tenin,yumuşacık elleriin, ellerinde yumuşacık diye öpüyorum mis gibiler ya hani,kokusunu içime çekerek öpmek gibisi yok.Bunların verdiği huzur anlatılmaz.

Bana birşey anlatırken yüzüme bakma, sen yüzüme bakmadıgında ben daha rahat inceliyorum senin yüzünü,ellerini diyorum ellerini; görebileceğim bir yere koy.Dokunmam şart değil tamam görsemde olur.Öyle dediğime de bakma, sen ne anlatsan aklım ellerini öpmekte olur her zaman.Aldım ya huzurun tadını bir kez, aklım fikrim sende, gözlerinde, burnunda, ellerinde olur.

Ben aşkın kalıcılığını,kalp ritimlerinin ne denli önemli olduğunu,sahiplenmenin güzelliğini,yan yana bir yerde oturduğumuzda sanki dünyanın en güzel yerinde en güzel anı yaşıyormuş gibi hissettirmesini seninle öğrendim fıstığım.Sadece ve sadece seninle.Her durduk yere gülüşümde, '' ne oldu? '' diye soruduğunda hiiç dediğimde kızmakla gülmek arasında bir ifade bürünüyor ya yüzüne.O ifaden de çok tatlı elbetteee.Senden önce sevmediğim ne varsa senden sonra sevmeye başladım hepsini.Kötü huylarını bile sevdim.

Sana kızdım yazdım,yüzümü güldürdün yazdım,bazen gülmekten kelimeleri birbirine karıştırarak, bazen de böyle ağlayarak ellerim titrerken.Bana yaşattığın bütün duyguları, evet hepsini sevdim,zerre kadar da pişman değilim bu durumdan.

Eğer birgün çekip gidersen, kalbim sana emanet.İlk heyecanım,İlk kıyamadığım.

Bu hayatı seninle seviyorum,sakın hiçbir yere gitme.

Şimdi sana gelince,

sen tek bir cümleye sığdırılamayacak kadar büyük duygularımın sahibisin,

bir cümle değil bin cümle ile ifade edilemeyecek kadar güzel ve özelsin,

sen benim, kendimden bile önce sevebileceğimsin,iyi ki öylesin.Daha öncelerden tanışmak ister ya insan bazen, sonra neyse nasip böyleymiş der geçer,mesela ben senin doğduğun günü hatırlamak isterdim, o günden beri yanında olmak isterdim,ozaman da kıskanmak isterdim(ama sen yinede kızma),sen dunyaya geldiğinde annem seni görmeye götürmeliydi misal beni.Ağlayışını, bebek bebek şaşkın halde bakışını,en çokte gülüşünü görmek isterdim.Yaşına bastıgında yürümeye çalıştığını,koltugun kenarına tutunarak zar zor yürümeye çalıştıgını kıçının üstüne düşmeni görmek isterdim,ciyak ciyak bağırarak ağlamanı, sonra kıs kıs gülmeni görmek isterdim yani.İlk konuşmaya başladığında, ilk cümlelerinde adımın geçmesini isterdim mesela,duymak isterdim bebek dilinle kendi adımı.Okula ilk başladığın o günü,beraber ayrı sınıflara girip, tenefüslerde yanına gelmek isterdim.Okul çıkısımızda seni bekleyip beraber eve dönmek isterdim.Sen benim çocukluk aşkım olmalıydın.Çocuklarımın güzel annesi,evimin baharı olmalıydın.Senin doğdugun günü hatırlayıp ölene kadar yanında olmak isterdim.Seni çocuklugundan başlayıp, ölene dek sevmek isterdim.Şimdi seninle bunları yaşayamadım diye üzülürken,bir yandan şükrediyorum Allahıma,seni karşıma çıkardığı için.Ve şimdi insallah sen benim çocuklugumda seninle yapmak istediklerimi,geri kalan ömrümüzde telafi ederiz diye dua ediyorum allahıma.

Geç geldin hayatıma, hiç gitme.

Gözlerinin içinde,kirpiklerin ve kaşının her telinde bir başka mucize yatıyor inan bana.Bırak biz yaramaz cocuklar olalım seninle,nasıl olsa bitecek aldıgımız nefes.Ama seninle bitsin herşey,seninle başladığı gibi.Gündüz güneşim ,gece mehtabım ol.Sen hep benimle kal.Uyandığımda seni görsem,tebessüm etsem,seni öperek uyandırsam,sende bana sarılsan.

Ne kadar güzel olur ama dimi meleğim?

Bir gülüşün yeter inan,

şu üzgün hallerime