Selam
Normalde bölümü dün atıcıcaktım ama seçim yüzünden unuttum
İyi okumalar
Şu an toprağın kucağında arabada gidiyorduk. O andan itibaren kucağından hiç inmedim. çok korkuyorum ve nereye gittiğimizide bilmiyorum. o adamlar kimdi, neden gelmişlerdi kafamda bir sürü soru vardı.
"Toprak o adamlar kimdi neden abimi arıyorlardı."
Dediklerim ile dikkatini bana veren toprak konuşmadan önce saçlarımı sıkı bir öpücük bıraktı.
"benim evime gidiyoruz tatlım. abinle ufak bir işleri varmış eve geleceklermiş ama abin unutmuş. O yüzden seni görünce de tanıyamamışlar. Yani yok bir şey tamam mı Sen istersen uyu Ben gelince seni uyandırırım."
Toprak çok tanımadığım biri olmasına rağmen bana çok güven veriyordu. Ve şuan ondan başka kimsemde yoktu zaten . Tek güvenli yer onun yani gibiydi benim için.
" tamam uyuyacam ama Bi yere gitmek yok. "
Dememle beraber hafifçe sırıttığını gördüm. Neden gülüyor ya ben korkuyorum burda.
"tamam gitmek yok hadi uyu bakalım."
Kafamı göğsüne yaslayarak gözlerimi kapattım. Nekadar korksamda Bi yanım huzurluydu.
~~~
Toprak kucağındaki bebeğe şefkatle baktı bir eliyle gömleğine sıkı sıkı tutuyordu sanki bırakma der gibi zaten ilk günden anlamıştı bulutun korkak bir yapısının olduğunu. araba yavaş yavaş eve yaklaşırken duruşunu düzeltti. kucağındaki çocuğun uyanmamasına dikkat ederek yavaş bir şekilde arabalar indi. Kapıya varmasıyla evin hizmetlerinden biri hızlıca kapıyı açtı. Toprak kucağındaki çocukla beraber kendi odasına doğru çıktı .
Bulutu yatağına yatırırken kenarlarına yastık koymayıda unutmadı. Çünkü geçen gece kendisiyle yattığından ne kadar deli uyuduğunu biliyordu.
Ardından giyinme odasına giderek Üstünü değiştirdikten sonra çocuğun anlına ufak bir öpücük bırakıp odadan çıktı.
~~~
Bulut uyandığında bir odaydi. Odayı biraz inceledi genellikle beyaz ve gri tonlarında düzenlenmiş bir odaydı. Bulut ise odadaki kocaman yatakta uzanıyor du. Ve kenarlarında sanki düşmesini engellemek için konulan yastıklar vardı. Bulutun kasları hemen çatıldı.
Bebekmiki o yastık koymuşlar.
Bunları düşünmeyi bırakıp ayağı kalktı. toprak neredeydi. Onu hemen bulmalıydı. Zaten yeterince korkuyordu ve yalnız kalmak da istemiyordu.
Sakin adımlarla odanın kapısına ulaştı ve yavaşça kapıyı açtı. Temkinli davranıyordu çünkü evin yabancısıydı.
Odadan çıktıktan sonra Uzun bir koridor ile karşı karşıyaydı. sonunda ise bir merdiven vardı yavaş adımlarla merdivene ilerledi ve aşağıya inmeye başladı.
Eve biraz göz gezdirdiğinde kimseyi göremedi
Camdan gördüğü kadarıyla dışarıda. Takım elbiseli iri adamlar vardı biraz korkunçlardı ama yinede onlara sorabilirdi toprağın nerede olduğunu.
Demir kapıya ulaştığında kulpunu tutup tam aşağı indirecekken beline dolanan kollar ile kaskatı kesildi . O anın korkusuyla onu kimin tuttuğunu anlamadan çığlığı bastı ve debelenmeye başladı.
"imdaaaaatttt bırak beniiiii."
Bir yandan bağırırken bir yandanda ayaklarını kaldırarak havayı tekmeler sovuruyordu .
"shhh Bulut, oğlum sakin ol. Benim ben toprak."
Hala deli gibi çırpınırken kulağına doğru konuşan sesle durdu. Bu oydu TOPRAK.
" toprak."
"evet toprak sakin ol bi"
Saçlarını geriye doğru tarayarak küçük çocuğun anlını ortaya çıkardı
"Daha iyiysen gel bakalım seninle biraz konuşalım."
Bulut kafasını olumlu anlamda salladı.
Toprak küçük çocuğun Elinden tutarak kocaman bir salona getirdi. koltuklardan birine otururken onuda yanına çekti.
"şimdi Bulut bana merak ettiğin şeyleri sorucaksın bende yalansız cevap vericem tamam mı."
Anladığına dair başını aşağı yukarı doğru sallandı.
" tamam ozaman ilk olarak ne sormak istersin."
Biraz düşündü ve bugün yaşanan olayların aslını biliyordur diye tahmin ediyordu. belki ona o adamların kim olduğunu, abisinin nerede olduğunu söyleyebilirdi.
" abim nerede. Neden o adamlar abimi arıyordu ki?"
Toprak sıkıntılı bir nefes vererek söze başladı.bulut can sıkıcı bir durum olduğunu anlamıştı.
"şimdi bebeğim abin kötü adamlardan borç almış. Sonrada ödememiş onlarda bu duruma çok kızmış lar. Abin suan onlardan özür diliyor ama bu biraz uzun sürebilir ozmana kadarda sen benimle kalıcaksın."
Anlattıkları şeylerle bulutun kafasında az çok bir senaryo canlandı. Ama toprak la beraber nekadar süre kalıcaktı ki ? ya ondan bıkarsa. Bıkmasını hiç istemiyordu çünkü toprak ona ailesinden daha iyi davranıyordu .
"tamam ama ben nekadar süre burda kalıcam ki?"
Hafif bir tebessüm ederek saçlarını karıştırdı küçük çocuğun .
"sen nekadar istersen."
"sonsuza kadar bilemi."
"hmhm sonsuza kadar bile."
Sizleri çok çok seviyiree baysss
