Apartman Boşluğuna sığınan bir kız, her şeyden habersiz yolu o sokağa sapan bir genç.
Çıkarı için bulduğu bir avdı kız ,
Dediklerini yapmak zorunda kaldığı bir çocuktu karşısındaki.
Kim bilir belki çıkarın ve teslimiyetin çıkmaz sokağının adı Aşk'tı...
Yarım saat vardı. Bana yazan kız ya da erkek -tahminen erkek- olan kişinin istediği şeyi yapacaktım. Ama üç tane poşetin içinde ne olduğunu deli gibi merak ediyordum. Aldığım ve sakladığım zaman içini açıp baktığımı anlayamazdı sanırım. Ama ya bomba varsa ? Yok artık. Bomba olan üç poşeti bana emanet etmezdi sanırım. Hem neden beni patlatmak istesindi ki ?
Babaannemin uyuyup uyumadığını kontrol ettim. Uyuduğundan emin olduktan sonra tezgahın üstüneki kurumuş bulaşıkları yerleştirdim. Uzun zamandır babaannemle yaşıyordum. Yani annem babam öldüğünden beri ve 3 yaşından beri. O yüzden babaannem benim hayattaki tek servetimdi. Üç kuruş emekli maaşı ve dedem öldüğü için gelen maaşla beni hem okutuyor hem de ikimize bakıyordu. Ona çok borçluydum. Ama şimdi sıra bendeydi. Üniversite sınavım iyi geçmişti. Ama ben çalışıp babaanneme destek olmak istiyordum.
Babaannemi uykudan uyandırıp ilaçlarını içirdikten sonra tekrar uyuması için yalnız bıraktım. Bu sırada saat 20.55 olmuştu bile. Telefonumu çıkarıp ona yazdım.
Beş dakika kaldı.
Hırsız: 21.00da
Hırsız: 5 numaralı kiler.
Hırsız: 3 poşet .
Görüldü
Saat tam 21.00 olduğunda kapıyı yavaşça kapatıp anahtarımı cebime attım. Merdivenlerden hızlıca inip numaralı kapılara göz attım. 5 numaralı kileri görür görmez aralık olan kapısını açtım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*Görsel bana aittir*
Beton olan yer oldukça kirliydi ve resmen rutubet kokuyordu. Telefonumun flaşını açıp küçük kilerde gezdirdim. Sonunda üç küçük siyah poşeti gördüğümde hızlıca ceketimin içine saklayarak ordan ayrıldım. Eve hızlıca çıkmıştım. Anahtarla kapıyı açmak neden bu kadar zordu ? Ellerim titrediği için tabii ki. Sonunda kapıyı açmayı becerdiğimde odama geçtim.
Nereye saklayacaktım ben bunları ? Hem içlerinde ne vardı ki ? Poşetlerin ağzı sımsıkı kapalıydı. Cebimde titreşen telefonuma baktım. O arıyordu ! Hırsız ! Telefonu açıp kulağıma götürdüm.
-Eylem ?
Erkekti. Tahmin ettiğim gibi. Sesini tam anlayamamıştım. Kalabalık bir yerde gibiydi ve zar zor duyuluyordu.
-Efendim ?
-Yaptın mı ?
Niye bu kadar kısa konuşuyordu bu ? Ses tonunu algılayamıyordum.
