"Blaze, nasa baba 'yung parents mo," I heared Ate Leah said, standing near the door of my room. "Pinapababa ka nila." She continued at lumabas na.
I heaved a sigh and went downstair. Naabutan ko sina Mama at Papa na nasa dining area namin. Matagal ko na silang hindi nakikita? A month? 2? I lost counts. I don't really care about them. Wala rin naman silang pakialam sakin.
I seated infront of Mama and my Papa, in my left. I eat in silence dahil 'yun naman palagi when we all eat together. Palaging tahimik.
"How's your grade, Blaze?" Mama suddenly asked, breaking the silence.
"It's good," I said. "I already email a copy of my grade."
"I hope you maintained your grade."
After saying that ay umalis na siya. After a minute, ay tapos na rin si Papa sa pagkain kaya umalis na rin ito. I suddenly feel relieved and hurt at the same time. Relieve siguro dahil hindi na nakakasakal kasi hindi ko na sila kaharap and hurt, because they just acted like I'm not their son. Na may pinapaaral lang sila at dapat mataas grade ko dahil sayang ang pera kung magbulakbol lang ako.
I finished my food just to divert my attention at hindi ko na isipin pa ang nangyari kanina. When will I feel that we are really family?
Kinabukasan ay nagising akong tahimik ulit ang bahay. Parati naman tahimik ang bahay dahil palaging wala sina Mama at Papa but you will know if they're here or not. At ngayon, wala na naman sila.
Pinagkibit balikat ko nalang at bumaba para kumain ng umagahan.
"Blaze!!"
I am cooking bacon when I suddenly hear Kate loud voice. Naramdaman niya atang nasa kusina ako kaya agad siyang pumunta. Kumuha siya agad ng dalawang plato at kutsara't tinidor para sa aming dalawa. Napailing nalang ako habang naghihintay siyang maluto ang bacon.
"Hindi ka pa nakaligo? Ano ba naman 'yan Blaze! Tanghali na tapos kagigising mo lang! Sabi ko 8 tayo aalis!" Inis niyang sabi habang nagsasandok ng kanin. Tinapunan niya ulit ako ng masamang tingin bago kumagat ng hotdog.
Kumain nalang din ako para makaligo na pagkatapos. She texted me last night na pupunta raw kami sa Mall at pinilit niya 'kong ilibre ko siya. Oo, at ang kapal ng mukha! At wala rin akong nagawa kundi ang umo-o.
Sembreak namin ngayon at 2 weeks kaming walang pasok. Akala ko ay matatahimik na ang buhay ko dahil wala nang Kate na bigla bigla nalang manggugulo sakin sa school but she even follow me hanggang dito sa bahay namin at nakikikain pa.
Buti nalang at wala dito sina Mama at Papa kundi di ko alam kung paano ko ipapaliwanag na narito si Kate. Pumunta na siya dito sa bahay namin once kaya kilala niya na ang mga narito sa bahay, except for my parents. Isang araw lang 'yun pero parang naging close niya na lahat dito.
Nagpaalam ako sa kaniya na tataas muna ako para maligo kaya pinagtabuyan niya na ko dahil aabutan daw kami ng tanghali.
After I received her wishlist 2 weeks ago ay kagabi ko lang ito nabuklat. She demanded me to do those things ngayong sembreak. It was a very childish wishlist. Pang elementary naman lahat ng wish niya.
Stuff toy, sing a song, watch fireworks display, Enchanted Kingdom, me being in a good relationship with my family, and maalala siya ng lahat.
I think I can do all those things aside from the family thing. Parang kahit kailan ay hindi iyon mangyayari. I know how my relationship with my parents are not good at hinding hindi ko na papangarapin na magkaayos iyon. At some point, I always wanted for us to be a happy family just like what other family. Pero malabo.
BINABASA MO ANG
Kate
Short StoryAlways loved, never forgotten, forever missed. While looking at the gravestone in front of me, I suddenly thought if their family just put these words for a show. Do they miss their dead relatives or family? I wonder if they always thought of them...