2. bölüm

789 94 112
                                    


️birinci kisi acisindan yazdigim tum bolumler seungmine ve ucuncu kisinin bakis acisindan yazdigim her yer yazara ait. Yani aniden anlatimda degisiklik yaptigim yerleri seungminin bakis acisiyla anlatmiyorum.

"Salonumda oyuncak bir bebek var."

- 🧸 -

Chris
?

Seungmin
Oyuncak bebek var diyorum salonumda.

Chris
Anladım onu, bana neden söylüyorsun? Velet olduğunu zaten biliyorum.

Seungmin
Ahh unut gitsin, sana yazanda kabahat.

-
Bir kaç dakika geçti aradan ve Chris beklediğim gibi mesajımı görüldüde bıraktı. Muhtemelen neden ona yazdığımı merak ediyorsunuz, böyle bir durumda, ürktüğümde arayabileceğim bir arkadaşım yok benim. Böyle durumda polisi aramaktan çekinmem. Ama polise odamdaki oyuncak bebek yüzünden ihbarda bulunursam beni vakitlerini harcamaktan içeri atabilirler. O bebeğin evimde olmadığını kanıtlayana kadar da geçiştirilmiş olurum.

Chris'e yazmak da aptallıktı evet. Bir an ciddiye alır sanmak benim saflığımdı. Bırak beni anlamayı, sormadı bile neden ona yazdığımı. Şükürsüz herif işte, ona yazdığım için minnettar olmalı.

Tam şuan atarlıydım ama dizlerimin titrediği de bir gerçekti, ve o anda yerimden sıçramama neden olan bildirim sesi geldi.

Chris
Çık o evden.

Seungmin
Efendim?

Chris
Durup dururken yazacak halin yok, o bebeğin fotoğrafını çekip çık evden. Bi arkadaşının evinde falan kal bu gece. Yarın soruştururuz.

Fazla bekleme.

Seungmin
Hey bana akıl verme

Çoktan arkadaşım beni almaya geldi zaten.

Chris
İyi.

-
"İyi" mi? Mesajları bile itici bu herifin. Yine de haklılık payı vardı, benim şuan burada oturmamam gerekti. Ancak gecenin bu saati nereye giderdim ki? Daha önce bahsetmiştim sosyal yaşantımdan. Devamlı aynı şeyi söylemek istemiyorum ama cenabetlik değilse ne bu?!

Ödlek bir insan değilim, küçükken zorbalarıma bile iyi diklenirdim, ama şimdiki durum sebepsizce dizlerimi titretiyordu. Ben de aptal gibi bu olayı zorbalarımla kıyaslıyorum, bu bir seri katil Kim Seungmin!

Başta fotoğrafını çektim bebeğin, oldum olası korkmuşumdur o bebeklerden. Seven çocuklara da bir tane çarpasım gelirdi, şizofren veletler.

Yanıma yalnızca kimliğimi aldım, bir de not defterimi. Sonra dışarı çıkıp biraz sessiz sokağı takip ettim. Gecenin bu saatleri yalnızca sessiz değil, yalnızdı da sokak.

Dollhouse/ ChanMinHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin