Akaza x Reader | •Uykucu•

•Yakınlaşın Bi' Zahmet•

Az önceki bölümde çok fena bir yerde bıraktım dimi?

"İ...ris... B-BEN-"

"ÜZGÜNÜM AKAZA!!" Dedi ve yine eğildi. Neden özür diliyordu? Neden eğiliyordu?! NEDEN ÖZÜR DİLEMESİ BEN İKEN O ÖZÜR DİLİYORDU?! Aynı pozisyonda konuşmaya devam etti.

"BANA SİNİRLENDİĞİN İÇİN YAPTIN!! BUNU BİLİYORUM, HÂLÂ DA SİNİRLENİYORSUN!! BUNUN İÇİN ÇOK ÖZÜR DİLERİM!! SENİ... SENİ SİNİRLENDİRDİĞİM İÇİN!!" Bir süre ikimizde konuşmayınca İris konuşmaya devam etti.

"Akaza lütfe-"

"SANA SİNİRLENMEMİN NEDENİ BU VE SEN HÂLÂ AYNI ŞEYLERİ YAPMAYA DEVAM EDİYORSUN!!"

"Ü-Üzgü-"

"TAM OLARAK BU YÜZDEN!!" Çok sinirlenmiştim, ona vurduğum için kötü hissetsem bile memnundum. Sinirle balkondan aşağı atladım ve koşmaya başladım. Bu gece onu görmek istemiyordum.

POV:İris

Balkondan aşağı atladı ve uzaklaştı. Başımı geri kaldırdım. Gözlerimde sıcak birşey hissediyordum, parmağımla dokunup bakınca gözyaşı olduğunu fark etmiştim. Dördüncü günümüzdeyiz... ve bana yumruğu atmıştı, kadınlara vurmasa bile bana vurmuştu... Benden nefret etmesinin neden'i ondan özür dileyip durmam mıydı? Neden... Onun hakkında düşünmeye devam ettikçe daha çok ağlıyordum. Sebepsiz yere ağlıyordum. Hazır o burada değilken uyumak istedim. Karanlık bir yere geçip yattım ve uyumaya başladım...

POV:Akaza

O aptala iyiki vurmuşum diyorum. Üzülsem bile bir yandan hak ettiğini düşünüyordum. Ona vurduğumu hatırladıkça... neden yaptığımı sorguluyordum... En sonunda dayanamayıp geri kulübeye döndüm. Onu eşyaların arasında uyurken buldum, ama uykusunda ağlıyordu, hiç ses çıkarmadan, uyurken ağlıyordu. Dört gündür, asla ama asla uykusunda ağladığını görmedim.

"İris... İris!! Uyan!" Ona bir kaç kez seslendikten sonra uyandı. Hiç kıpırdamadan öylece bakıyordu, bir süre sonra gözlerini bana çevirdi.

"A-Akaza..." Yerinden kıpırdamadan oturdu.

"Neden ağlıyordun?"

"N-Ne?"

"Uykunda ağlıyordun, neden ağlıyordun?" Eliyle yüzüne dokundu.

"Islak... ağladım mı ben... ama... rüyamda ağladığımı sanıyordum..."

"N'oldu İris? Neden ağladın?!"

"Rüya gördüm... uyurken gördüğün şeyler..."

"Ne gördün?!"

"Senin gölgen... gittikçe benden uzaklaşıyordu, ağzım bağlıydı, sadece ağlayıp elimi uzatabiliyordum... en sonunda gölgen yok oldu... ben sadece ağlıyordum... ben... güçsüz müyüm...?"

Sözlerinin ardından kendimi kötü ve umursamaz biri gibi hissettim. Vücudum kendi başına hareket etti ve İris'e sarıldı, iyiki de sarılmış. Ona sarılınca kendimi rahatlamış hissettim, normalde onun iyi hissetmesi gerekmez miydi? Kendimi rahatlatmak için mi sarıldım? Bir süre öylece durdu, bana sarılmak istemiyor muydu? Sırtımda ince kollarla düşüncelerimin hepsi yok oldu, sıkıca sarılmıştı.

"Sen güçsüz değilsin, İris, Hashira öldürebildin, bu senin gücünü ortaya çıkarıyor bile..." Ona daha sıkı sarılınca kafasını göğüsümün üstüne koydu. Vücuduma ıslaklık değiyordu. Ağlıyor muydu?