Ran Haitani - Harry Potter One Shot 💋
:̲̅:̲̅:̲̅[♡]:̲̅:̲̅:̲̅) (:̲̅:̲̅:̲̅[♡]:̲̅:̲̅:̲̅) (:̲̅:̲̅:̲̅[♡]:̲̅:̲̅:̲̅) (:̲̅:̲̅:̲̅[♡]:̲̅:̲̅:̲̅) (:̲̅:̲̅:̲̅[♡]:̲̅ :̲̅:̲̅:̲̅[♡
Dünyanızı alt üst etmişti.
Mecazi ve kelimenin tam anlamıyla.
"Aptal haitani! BENİ YERE İNDİR!" Yüksek sesle bağırışlarınız taş duvarlardan sekti. Her kelime, sırtına vuran yumruğunla noktalandı, ama boşuna. Seni tamamen görmezden geldi ve Rindou ile konuşmaya devam etti.
"-hala hastanede," diyordu Rindou yandan, sanki kardeşi omuzlarında çığlık atan ve tekmeleyen bir insan taşımıyormuş gibi.
"Çok yazık~" Ran, sesinde bir gram acıma olmamasına rağmen derin düşüncelere daldı.
Noel sabahıydı ve genellikle geride kalan öğrencilerin gevezelikleriyle dolup taşan büyük salon, dışarıdaki kar yağışı nedeniyle sessizdi. Algılanan tek ses, sizi kaçıran iki kişinin sesleriydi. Öfkeli çığlıklarınızın altında zar zor duyuluyor.
Sanki birini kahvaltıdan kaçırmıyorlarmış gibi sohbet ederek masaların arasında gezindiler.
"Ran Haita-!"
Yine de adının son hecesi öfkeli Profesör McGonagall'ın ağzından dökülmeden önce, iki kardeş de çoktan koridoru geçmiş ve onun görüş alanından kaybolmuş, arkalarında sadece şaşkın bir sessizlik bırakmıştı.
"McGonagall'ın yüzünü gördün mü?" Kim bilir nereye gitmek için merdivenlerden aşağı inerlerken Rindou gürültülü bir şekilde kıkırdıyordu.
Bu noktada mücadele etmeyi bırakmıştınız. Nasılsa boşunaydı. Enerjinizi daha sonra da saklayabilirsiniz.
"Elbette, onu daha önce hiç bu kadar sinirli görmemiştim." Ran, sen hala onun omuzlarındayken merdivenlerden esinti ile geçti.
Profesör McGonagall'ın kırışıklıklarının, onları her gördüğünde derinleştiğinden oldukça emindiniz.
Onu suçlayabileceğinden değil.
Slytherin Quidditch takımının kaptanı ve vurucusu Ran Haitani ve bir yaşındaki küçük kardeşi, takımın diğer vurucusu Rindou Haitani.
Haitani kardeşlerin bela olduğunu bilmeyen ne bir ruh ne de hayalet vardı.
Okuldan atılmamalarının sebebi en büyük gizemlerden biriydi.
İptal edilmeyen bir ömür boyu abonelik, Ran, Argus Filch sizi, sadece siz, yasak bölgelerden birinde bulduğunda bir aylık tutukluluktan sonra 'arkadaşlığından' muaf olup olamayacağınızı sorduğunuzda yanıtlamıştı. Ve ertesi gün neyin yanlış olduğunu sorma cüretini gösterdiler, sanki gecenin bir yarısı sizi kendi 'keşiflerine' katılmaya zorlayan, sonra da arkada bırakanlar değilmiş gibi.
O gece Ran'ın örgülerini kesmeni engelleyen tek şey Slytherin Zindanlarına erişimin olmamasıydı.
Cildinizi bir kış fırtınası ısırdı. Rindou inleyen bir kapıyı iterek açmıştı. Birkaç adım daha attıktan sonra, Ran sonunda seni omuzlarından çekti ve yere bıraktı. Kalın kar, çizmelerinin altında çatırdadı.
Gri gökyüzüne baktın. Kar taneleri yüzünüzde uçuştu. Tam dokuza ulaştığında Rindou düşüncelerini keserken, cinayet işlemekten kendini alıkoymak için içten ondan geriye doğru sayıyordun.
"Neden bu kadar mutsuz görünüyorsun?" Sesi gerçekten şaşkın geliyordu.
Küçükken kimin ve kaç kez başının üzerine düştüğünü merak ederek ona inanamayarak baktınız. "Acınası? Acınası?! Az önce çektiklerindem sonra nasıl görünmeliyim?!"
