NEFHA

Bölüm 8

Yeni Kurgum 4 Haziran Pazar günü 22:32'de yayında olacaktır. Burada ki destekleriniz orada da eksik etmeseniz çok teşekkür ederim.

Keyifli okumalar...

                                    
                                       ...

Bazı şeyler iyiye gidiyordu...

Şu birkaç gündür asla kötü bir şey olmamıştı. Ne kadar düzeldi her şey iyiye gidiyor desem de gitmiyordu. Hala annem ile babamın yerini bulamamıştık. Sürekli yer değiştiriyordular. Çoğu kişi onları bulmak için seferber olsa da hala bir tık yoktu. Yakındı, onları en yakın zaman bulacaktım. Hissediyordum. Kalbim gelecekler diyordu, bulacaksın onları az kaldı biraz daha zaman diye haykırıyordu. Kendimi daha da bırakmamam için. Beynim ise kendini kandırma diyordu Bittin sen daha ilerisi yok diyordu. Ben ise beynim ile kalbim arasında ki ince ipe oturdum ayaklarımı sallandırıyordum...

Defne ve Tuğrul abilerde ki yemeğin üstünden nerdeyse bir hafta geçmişti. Bu arada Murathan ise sürekli benimle konuşmak istiyordu. Her akşam babası eve gidince telefonum çalıyordu. O bıcır bıcır neşeli sesiyle "Efoş ne yapıyorsun?" diye konuşmaya başlıyordu. Ve tüm gününü bana anlatıyordu. Bende ona bazen kısa bazen de hiç susmadan konuşarak cevap veriyordum.

İki gündür ise konuşamıyorduk. İki gün önce göreve çıkmıştık. Bir teslimat olacaktı. Amacımız hem teslimatı engellemek hem de teslimatın başında ki iti yakalamaktı. Şimdi ise teslimatın olacağı yere gelmiş ve görünmeyecek şekilde mevzilenmiştik. Kimseden çıt çıkmıyordu. Bu sessizlik asla hayra alamet değildi.

"İyi misiniz?" dedim. Kulaklığıma dokunarak.

"Evet Komutanım." dediler hepsi teker teker.

"Hayırdı bu sessizlik ne?" dedim.

"Komutanım yarım saat önce susun artık dilinizi kestirmeyin bana demediniz mi?" dedi Kerem.

"Ha ondan." dedim. O kadar düşünceler dalmıştım ki. Dediğimi bile unutmuştum.

"Evet Komutanım." dedi Kerem.

"Konuşun bir şey demeyeceğim." dedim.

"O kadar sıkılmıştım ki şu sessizlikten." dedi Barbar.

"Senin sesin ne kadar güzelmiş öyle Barbar ya." dedi Selim.

"Tövbe estağfurullah." dedi Barbar.

"Nerede bunlar? Canım sıkıldı benim." dedi Erdem.

"Erdem." dedim.

"Efendim komutanım." dedi Erdem.

"Delirtme beni alırım ayağımın altına." dedim. Alttan alttan emrim dışında hareket yaparsa başına gelecekleri anlatıyordum.

"Tamam Komutanım." dedi Erdem. Diğerlerinden hafif gülme sesleri geldi.

"Bu sefer kim yemek ısmarlıyor." dedi Kerem. Aklı fikri yemekte.