DİMPLE

Belki de beni pamuklara sarardı?

Kral Seokjin'den...

"Bay Kim'i bu şekilde mi kurtaracağız?"

"Başka bir seçeneğimiz yok kralım. Bu yüzden binbaşım Bay Min ile birlikte, askerlerimize planı anlatarak bir an önce hazırlanmaya başlayacağız."

Toplantı odasında herkes ile beraber yaptığımız kurtarma planını tartışıyorduk.

Bu sırada Yoongi sessizce yanıma yaklaşıp, "Plan senin için de uygunsa eğer askeriyeye gideceğim abi?" dediği için, ona bakarak başımı sallamıştım.

"O zaman, binbaşım ile birlikte askeriyeye gidebiliriz. Buyrun binbaşım."

Yoongi, Türk komutan ile birlikte odadan çıktıktan sonra, kralım bana bakarak konuşmaya başlamıştı.

"Sağ kolumu arayıp planı anlatacağım ve oradaki askerler ile polislere planı açıklaması konusunda emir vereceğim kralım. Görevliler buraya geldiği zaman da, hazırlıklarımıza kaldığımız yerden devam ederiz."

"Tamam kralım. Yardımlarınız ve desteğiniz için, tekrar teşekkür ederim."

"Ben sadece Bay Kim için değil, sizin daha iyi olmanız için de bu işi yapıyorum kralım. Onu yakında kurtaracağız. Hiç merak etmeyin."

"Çok sağolun kralım..."

Türk kralın karşısında saygıyla eğilip gülümsedikten sonra, toplantı odasından çıkarak, çalışma odama doğru gitmeye başlamıştım.

"Abi?"

Arkamdan duyduğum Taehyung'un sesi yüzünden, hızla ona yaklaşarak konuşmaya başlamıştım.

"Hey! Senin yatıp dinlenmen gerekiyor! Burada ne işin var?"

"Abi yatmaktan çok sıkıldım. Hem ben iyiyim merak etme-"

Taehyung'un lafı, midesinden gelen ses ile birlikte bölündükten sonra, sessizce gülümseyerek ona bakmıştım.

"Çok mu acıktın?"

"Biraz..."

Bana doğru yaklaşan sağ koluma bakarak, "Hepimiz için güzel bir sofra hazırlayın lütfen. Ama biraz acele edin. Prensimizin karnı aç." dedikten sonra, Taehyung ile birlikte yavaşça yürüyerek çalışma odama gelmiştim.

Taehyung'u masamın karşısına oturttuktan sonra, yerime geçerek ona doğru bakmaya başlamıştım.

"İyi olduğundan emin misin?"

"Evet abi iyiyim... Peki sen iyi misin?"

"Namjoon- Yani Bay Kim burada olsa, daha iyi olacağım kardeşim."

"Abi?... Namjoon abim seni çok özlüyordu."

"N- Ne?"

"Evet abi... Namjoon abim senin kardeşin olduğumu bir şekilde öğrenmeden önce benimle çok konuştu ve sürekli senden bahsetti. Yani ben öyle anladım... Çünkü gözlerinin içi gülüyordu. Her seferinde özlemle konuşuyordu."

Gözlerim kendiliğinden dolarken, başımı önüme eğerek yaşların gözümden akmasına izin vermiştim.

"Taehyung-"

"Lütfen abi, konuşmadan önce bu ihtimali bir düşün?... 'Buradan kurtulduktan sonra, bana öğretmen gereken çok şey olacak.' demişti... O, sana aşık olmuş abi."

"Ben de ona aşığım Taehyung! Hem de çok aşığım. Ama-"

"AMA NE ABİ!? DELİRTME BENİ! BU İŞİN AMASI FALAN YOK!... Senin zaten onun için her şeyi yapacağını biliyorum. Çünkü o çaresiz hâliyle bile kendini değil seni düşündü. Senin daha fazla harap olmaman için beni gönderdi abi!... Onu kurtardıktan sonra, mutlu olacaksın tamam mı? İnsanları umursamadan onunla birlikte hayatını yaşayacaksın. Gerekirse de buralardan çekip gideceksin... Lütfen abicim? Daha fazla mutsuz olmanı istemiyorum."