Love Sickness (Love Series #2)

07

Parehas namin nakalimutan na sobrang late na at walang bukas na resto. "The only open for 24/7 is the.... Mc Donalds." Napa hawak sya sa sintedo.

Natawa ako sa reaskyon nya. Sumama ako sa kanya ng yayain nya ako kumain. Yung mga kaibigan 'ko kunti na lang talaga ipag mukha sa 'kin na lumayas na ako doon dahil naririnig nila ang pinag-uusapan namin.

Nag paalam sya sa kaibigan nya buti na lang ay okay lang sa kanila.

"Let me cook for you," Napa lingon ako sa kanya. "Is that okay for you?" He glanced at me.

"Okay lang. Saan tayo?" Nag paalam naman ako kay papa at alam na kasama 'ko 'yung mga kaibigan 'ko.

"Our house."

"Don't worry my parents aren't home-" Napatigil din sya sa sarili nya ng may ma realize. "Don't worry I think my brother is there right now." He cleared his throat. Kinuha nya ang phone nya at may tinawagan. Na flustered pa sya ng hindi sumagot 'yung tinatawagan nya.

"Ah... is.. it okay if we just alone inside my house. I think he's slepping." Naka tingin lang ako sa kanya.

"Oo naman. Ayos lang." Kung mag salita sya parang may gagawin sya o ako. Mag luluto lang naman sya eh.

"Gladly." He whispered. Naka idlip din ako. Hindi sya kalayuan pero hindi sya malapit. Pag gising 'ko tumanbat sa 'kin 'yung malaking gate na bumubukas mag-isa. Tumingin ako sa kaliwa kanan pero wala talagang tao na nag bubukas ng gate.

Ang laki...

"How's your nap?" He spin his steering wheel. Tumingin pa sya sa likod 'kung malayo paba sya o hindi. Sa labas lang sya nag park. Mukhang aalis pa.

Pinagbuksan nya ako ng pintuan, mahihirapan pa akong tanggalin 'yung seatbelt kaya tinulungan nya ako. Napatigil ako ng lumapit sya. Napaka... lapit nya sa 'kin.

"Lets go." He gesture his hand.

"Wala ka bang dorm or Condo?" Nag lalakad kami papasok ng entrance. Madaming mga pintuan pero may main door. Napaka laki ng bahay nila, pag pasok mo hindi ang bahay nila ang makikita ko. May garden sila at fountain.

"No, I'm still living with my parents until now." He looked down. "Unlike my kuya." Tumingin ako sa kanya. Tinutukoy nya ba si Clark?

"Ah... Bakit hindi ka mag condo? So malapit lang." Umiling sya.

"You can't say the house a home without a person right. I can't leave the house." Nasa right age naman sya na tumiri mag isa. Well, ako rin naman. Nasa puder pa naman ako ni papa. At wala akong balak na bumuod. Iisipin 'ko pa lang pakiramdam 'ko madami na agad ang problema.

Alam 'ko naman na kaya ng mga kapatid 'ko sadyang hindi ako sanay. "Hard day?" Sa sobrang laki ng bahay nila para akong nada mall. Hindi mo talaga iisipin na apat lang ang naka tira.

"Sorry no one can assist us. We don't need a nanny or a maid." Binuksan nya ang isa nyang botones at binuksan ang aircon. "Feel at home, Amara." Ngumiti ako sa kanya. Naka tayo lang ako doon takot maka galaw ng kahit anong bagay. Kahit sa sofa takot umupo. Uupo na ba ako sa sahig? Baka ma offend sya.

"Why are you still standing? There's more than one sofa." He looked at me confused. Lumapit sya sa 'kin. "You like standing ha."

"Ito na nga eh uupo na." Pinagpagan 'ko pa muna ang damit 'ko bago umupo doon. I saw him sighing before walk inside kitchen.

"Can I cooked whatever I want? If I asked you a dish I might don't know that. So I cooked what's in here."

"Sige lang." Hindi talaga sya paligoy ligoy na tao. Open space ang kitchen nila. Kitang kita dito dahil walang wall. Umupo na rin ako doon sa mahaba nilang lamesa. Sa sobrang laki pa naman ng bahay feel 'ko 'kung ako ang naka tira dito ma fefeel 'ko talaga na mag-isa ako. Sa sobrang laki ba naman sunod mag-isa ka lang.