Geçmişmi?

-Giriş-

Merhaba yeni kurgu ile karşınızdayım umarım beğenirsiniz kapak tasarımıcım istegime baglı, sponsoru olduğum
NisaPEKDEMR' e ait
Dilerseniz iletmeniz yeterli🥰

Ellerim titriyordu,ayaklarım beni zor tutuyordu yere düşmekten.

Yerdeki kanlar içinde yatan kadından ayıramıyordum gözlerimi.
Bacaklarım beni taşıyamamış olacaktı ki yere çöktüm, kanlar içinde yerde yatan kadının yanına.
Kafamı kaldırıp karşımdaki adama bakmak için bir kaç dakika gücümü toplamayı bekledim.
Zor bela kafamı kaldırıp karşımdaki igrenç adama baktım , gözlerim eline kaydı elindeki silaha.

Maalesef ki bu karşımdaki igrenç adam benim babamdı.

Konuşamadan bekledik yerde aslında masum olan ama sırf katledildi diye
Suçlu olan kadına kaydı tekrar bakşlarım.
Çünkü dünyada böyle adaletsizdi.

Küçük kardeşim köşeye sinmişti
Korkudan aklını yitirmesinden korkuyordum.

Onun için güçlü olmalıydım
Güçlü olman lazım diye geçirdim içimden ve ayağa kalkıp karşımdaki herifi ittirdim.

"Defol Allah'ın cezası se-sen katilsin pislik herif "

Kafasını sinirle kaldırdı sanki bütün bunları o yapmamış gibi elindeki silahı pantolonun kemerine sıkıştırdı.
Ve gözleri hemen arkasındaki yemek masasına kaydı.

Biz şu an neyin içindeydik?
Sanki şu an bu evin içinde Annemin cesedi yokmuş gibi davranıyordu adi herif.

" Ben boka battım zaten sizde neden benle batmayıp bugünün sizde annenizin gebermesin'den daha derin izler bırakmayayım ki?"

Ne demek istiyordu?
Daha ne yapabilirdiki, canımı almak dışında .
Sinirle içimdeki dürtü ile ellerimle ayyaş bedenini ittirmek için kaldırdım ve iki adım da olsa onu ittirebilmiştim.
Arkasını döndü ve masaya doğru ilerledi. Masadaki bıçagı görmem ile dilim tutuldu.
Ne-ne yapıcaktı?
Eline masadaki ekmek bıçagını alıp, bana doğru yürüdü.

Küçük kardeşim onu görünce daha fazla dayanamayıp bağırarak ağladı.
Bu benim için iyiydi çünki ağlmaz ise ileride ciddi bir akıl problemi olabilirdi.
Şu an da bile düşündügüm tek şey
Kardeşimdi.
Annem ölmüştü evet,bende ölecektim belki evet,ama kardeşim yaşayacaktı.

Eline aldıgı bıçakla bana doğru yürüdü
Ben ne yapacağını biliyordum kardeşime bakarak gülümsedim.

Yanıma gelip kolumu tuttu çekmeye çalışmadım.
Çünki dünyadaki bu pislik,adi,şerefsiz varlıklar kadın cinayetlerine ne kadar karşı çıkarsa kadınlar o kadar zevk ve haz alıyorlardı.
Bunu az önce önümde yatan kadına'da yapmıştı.

Bende annem gibi sadece kardeşim için korkacaktım,annem sadece iki kişi için endişlenmişti oysa.
Ama bunu bu şerefsize belli etmeyecek tim.

Kolumu kavrayıp elindeki ekmek bıçağını kaldırdı ve bileğimi yatay bir şekilde kesti üç tane yan yana yaptı aynından ben ise ne aglıyordum ne de elimi bırakması için yalvarıyorum.

En son kanlı bıçağı da yere atarak
Bana baktı irislerimdeki nefrete,hırsa.

Sustum. Sadece sustum.

Son kez o gün konuştu annemi benden alan adam

" Dünya adaletsiz,
siz hep beni kötü olarak hatırlayacaksınız . kişiler yaptıkları ile anılır.
Şunu asla unutma," alayla güldü
"Babanın belkide sana son tavsiyesi ,
Bu hayatta sana kimse dost olmaz tek başınasın. Tıpkı Baban gibi

Sinrile kafamı kaldırıp baktım ve iki yana salladım kafamı .

Güldü.kardeşim'in ağlaması sustu.

Bu evde bizi harabe gibi bırakıp gitmeden önceki son sözleri oldu.

Ben ise bir kardeşime birde yerde yatan anneme bakıyordum.

Yere oturdum ve bende ağladım.

.

Yarım saat kardeşim ile o odada agladıktan sonra artık hayatta olmayan, annemin tuşlu telefonu ile polisi ve ambulansı aradım ayağa kalkıp kendimi toparladım ve kolumdaki kanama durmamıştı çok kan kaybetmiştim gözlerim
kararıyordu.

Yere yığılma'dan önce Son hatırladıgım şeyler kardeşimin bana sarf ettiği
Cümleydi.

"Eğer sende annem gibi melek olursan ben de melek olmak için o canavarın yanına gider melek olurum duydunmu beni abla!"
O canavar aslında babandı..
Gülsedim.
Ve karanlıga ait oldum belkide öldüm bu yaşta bunu idrak edemezdim.

-Bölüm sonunu-

Yorumları bekliyorum
Biraz acılı oldu ama oldu.
-Bye-