အပိုင်း ၅
မဟာနှင့်ခေတ်ဦးတို့ နှစ်ဦး ကျောင်းဝင်းထဲကထွက်လာကတည်းကကားပေါ်ရောက်သည်အထိ အပြုံးမှာပြတ်မသွား စကားပြောခြင်းကလည်း ရပ်မသွားခဲ့ပေ။
ကားတစ်စီးလုံးမှာ သူတို့ပဲရှိသည့်အတိုင်း ။
"မဟာငယ် နဲ့ ခေတ်ဦး တိတ်တိတ်လေးနေလို့မရသေးဘူးလား ကျောင်းဝင်းထဲက ခုထိ ဘာတွေပြောပြီးသဘောကျနေသလဲ ''
"အာ..... ဒယ်ဒီကလည်း သားက ပါးပါးနဲ့ပြောနေတာလေ ဘာလို့ တိတ်ခိုင်းနေတာလဲ နော်ပါးပါး''
"အင်း...''
သားဘက်ကိုလှည့်ကာ ပြုံးပြထောက်ခံလိုက်သော မဟာကြောင့် သားက သူ့မျက်နှာမော့ချီလာကာ ဝင့်ဝင့်ကြွားကြွားအပြုံးမျိုးလုပ်ပြလာခဲ့သည်။
"ဟုတ်ပါပြီ ကျွန်တော်မျိုးအရှုံးပေးပါတယ်ဗျာ
ဒယ်ဒီကိုမရှိသလိုသာ သဘောထားကြပါနော်''
"ဦးကလည်း....ကလေးနဲ့ပြိုင်ပြီး''
"သားနဲ့ကိုယ်မပြိုင်ပါဘူးနော် မဟာသာ ကလေးနဲ့ပြိုင်ပြီးလေပေါနေတာလေ မဟုတ်ဘူးလား ကားပေါ်မှာ ကိုယ်တစ်ယောက်လုံးရှိနေတာတောင်မေ့နေတယ်မဟုတ်လား ''
"ဟာ....ဦးကလည်း...''
တံတိုင်း၏အပြောကြောင့် ရှက်သွားသော မဟာ။
တခါတလေ ဦးကသူအားအလွန်စလွန်းသည်ကြောင့်သူရှက်ရသည်က အကြိမ်ရေမနည်း။
ခုလည်းစပြန်ပြီ။
"ဒယ်ဒယ်...တားတား ရေထဲနုန့် စားချင်ရယ်''
"ခေတ်လေး နေတွေအရမ်းပူနေတာ သားစားလို့မဖြစ်ဘူး''
"ဟာ....ဒယ်ဒယ်ကယဲ စားချင်ပါရယ်ချိုနေ...ဟွန့်''
ကောက်စိန်လေတော့ရေခဲမုန့်မစားရလို့ကောက်နေရှာပြီ။ဟိုတစ်ယောက်ကလည်း ကိုယ့်ရဲ့စနောက်မှုကြောင့် နှုတ်ခမ်းထော်နေလျက်သား။ဒီနှစ်ယောက်သားဟာ လိုက်ကိုလိုက်လွန်းသည်။
အစောပိုင်းလေးကမှ စလိုက်နောက်လိုက်နဲ့ကားပေါ်မှာဆူညံနေပေမဲ့ ခုတော့ ရေခဲမုန့်မစားရလို့ကောက်နေတဲ့သားသားနဲ့ ကိုယ်ရဲ့စနောက်မှု့ကြောင့်ကောက်နေကြသောမဟာ။
YOU ARE READING
မဟာ့ရဲ့တံတိုင်း(ongoing)
Romanceဆုံတွေ့မှုတိုင်းမှာ ကံအေကြာင်းကြောင့်လို့ကျွန်တော်သတ်မှတ်သည်။ 6.4.23 to
