Sabah uyandığımda tabikide yoğun bir baş ağrısıyla uyanmayı beklemiyordum. Yatakta doğrulup esnedim. Bir dakka?! E burası bizim ev değil. Üzerimde kendi kıyafetlerim yok! Ve şuan burası Kerem'in evi!!!
Kendime gelmem gerektiğini anlayıp sakin kafayla dün gece yaşananları düşünmeye çalıştım. Ama lanet olsun ki aklıma hiç birşey gelmiyordu. Hızla yataktan çıkıp koştura koştura aşağı indim.
"Kereem!" Herhangi bir ses gelmeyince bütün odaları tek tek gezmeye başladım. Telefonum çaldı açıp baktım ama bilinmeyen numaraydı. Normalde açmazdım ama içimden açmak gelmişti.
"Alo?"
"Alo, Yaren uyandın mı?" Arayan Kerem'di.
"Şuan seninle konuştuğuma göre evet?"
"Çok şakacısın canım, napıyorsun şuan?"
"Yeni uyandım ve bana anlatman gereken şeyler olduğunu düşünüyorum!"
"Dün geceden mi bahsediyorsun?"
"Yok evvelsi günden, tabikide dün geceden bahsediyorum!"
"Yaren'im ben şuan antrenmandayım, sen bir yere ayrılma. Antrenmanım biter bitmez gelicem tamam mı?"
"T-tamam."
"Tamam? Hadi öptüm gülüm görüşürüz."
Herhangi bir cevap vermeden aramayı kapattım.
Canım?
Yaren'im??
Öptüm???
Gülüm????
Neğğhh!!! Gerçekten yapmış mıydım bunu? Sarhoş kafayla affetmiş miydim onu??
Affetmediysen bile iltifatlar hoşuna gitti dimii.
Heh bende diyordum ne eksik. Senmişsin!
Sinirle soluyup ne yapabilceğime baktım. Ya bununda antrenmanı kim bilir ne zaman biter şimdi.
Bunun derken düzgün konuş gelecekteki müstakbel eşinle.
Kendi kendime gözlerimi devirip koltuğa oturdum ve bağdaş kurdum. Sabahları kahvaltı yapma alışkanlığı olan bir insan değildim ve genelde günün ilk öğününden nefret ederdim.
Ya napcam ben şimdi bu evde? Biraz etrafa bakındım. Gözüme konsollar çarptığında gidip konsolu elime aldım. Çekmeceleri karıştırıp oyunları buldum. Tek tek baktığımda 21-22 sezonunun kutusunu bulup aldım ve alıp oyunu çalıştırdım.
-
Veremediğim ara pasla sinirlenip sesli bir şekilde küfür yuvarladım. O sırada kapı açılmıştı. İçeri giren Kerem beni gülerek izliyordu. Oturduğum koltukta arkama geçip dirseklerini koltuğun yaslanma yerine koydu.
"Vay vay vayy, Yaren hanım pes mi oynuyormuş?"
"Yok bence sen hayal görüyorsun, karşıda bebek giydirmece oyunu var. Nasıl giydirelim kızı, ne tür bir tarzı olsun istersin?" Kerem gözlerini devirdiğinde bende yüzümü buruşturdum.
"Gel beraber oynayalım, bekle ben öteki kolu alıyım." O tam kolu almaya ilerleyecekken sesimle durdu.
"Hop hopp dur bakayım orda. Anlatman gereken şeyler var hatırlatırım." Oflayıp kendini koltuğa bıraktı.
"Nerden başlıyım?"
-
"Off mal gibiyim şaka mı yaa?" Kaşlarını çatıp bana baktı.
"Niye bence benim için çok güzel bir geceydi." O çapkınca sırıttığında koluna vurdum. Kolunu uvarak yüzünü buruşturdu.
"Tamam yaa, birşey demedim." Dik dik bakıp önüme döndüm. Kerem'den ses seda çıkmayınca geri ona baktığımda o çoktan bana bakıyordu.
"Ne?"
"Eve geldiğimde beni senin beklemeni özlemişim." Yapma şunu bee atma şu zehirli oku.
Yanıt vermeyip başımı eğdim. Aklıma takılan birşey vardı.
"Kerem Barış'a niye böyle davranıyorsun konu ben olunca?" Bir cevap vermedi.
"Neden böyle davranıyorsun Kerem?" Ben bunu söylediğimde gözleri bir güzel bakmıştı sanki. Yada ben çok sevdiğimden öyle düşünüyordum.
"Kıskanıyorum deli gibi kıskanıyorum seni, çünkü deli gibi seviyorum, şuanda canını ver desen veririm hiç düşünmeden!"
İçinde birikenleri boşaltmasıyla banada bir özgüven gelmişti.
"Kerem."
"Hm?"
"Deniyelim."
AAYAYAYAYAAYA
Çıldırıyorumm aşk çiftimm
Sonunda oluyorlar beğhhh.
Allah sizide sevdiğine kavuşturması dileğiyle canlar 🙏
Nasıl buraya bağladım bilmiyorum, sorgulamayın WİQOEJOWJDKWKS
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Esinti // Kerem Aktürkoğlu
Fanfiction"Neden böyle davranıyorsun Kerem?" ben bu cümleyi söylediğim anda gözleri bir güzel bakmıştı sanki. Yada ben çok sevdiğimden böyle düşünüyordum. "Kıskanıyorum deli gibi kıskanıyorum seni, çünkü deli gibi seviyorum, şuanda canını ver desen veririm h...
