You are Beatiful ~ChaeLisa

Bahçe

Akşam uyumak için yatağıma uzandığımda Chaeyoung ile göz göze geldik. Bir süre baktık birbirimize. Sadece baktık. Birbirimizle konuşuyor gibiydik. Ama anlamadım. Gözleriyle anlattığı şeyleri o zaman bilmiyordum.

Ben o zaman aşk ne demek bilmiyordum.

Bir süre daha baktıktan sonra yavaşça doğruldu. Yanıma geldi. Kulağıma eğilip fısıldadı.

"Bu gecelik bir yere kaçalım mı?"

Gözlerim kocaman oldu.

"Ama yasak değil mi?"

"Olsun. Gizli bir çıkış biliyorum. Hiç birşey olmaz."

Güven verircesine gülümsedi.

Biraz düşündüm. Bir geceliktem birşey olmazdı herhalde.

"Tamam, çıkalım."

Gözleri parladı. Kocaman gülümsedi.

Hemen elimden tuttu. Odadan çıktık.

-

Çıkışın biraz ilerisinde bir kapı vardı. Kimse yoktu kapının etrafında. Oradan bahçeye çıkmıştık. Bahçe tamamen çimendi. Çiçekler de vardı. En çok dikkat çekeni papatyalardı.

Papatyaları çok severim. Babam bana doğum günlerimde hep papatya alırdı.

Chaeyoung'la el ele tutuşarak bahçede gezinmeye başladık. Elleri sıcacıktı. Rüzgardan dolayı saçları yüzüme geliyordu. Bundan hiç şikayetçi değildim. Saçları çok güzeldi. En sevdiğim renk saçlarının sarısı ve gözlerinin kahvesi olmuştu artık.

Chaeyoung bir anda elimi bırakıp yere yattı, çimenlerin üstüne. Gözlerini kapatıp konuştu.

"Sende gelsene!"

Yavaşça oturdum, sonra uzandım. Sonra konuştum.

"Chaeyoung, aşk ne demek?

Chaeyoung bana döndü. Biraz düşündü. Sonra tam gözlerimin içine bakarak konuştu.

"Aşk birine bağlanmak, onu en derininden sevmektir. Aşık olduğun kişi için canını verebilmektir."

Kafasını çevirdi.

"Bir kişiyi en derininden sevdiğimi nasıl anlarım?"

Yeniden bana döndü.

"Onu görünce içimde bir his oluşur, sürekli onu düşünürsün."

Başımı salladım.

"Peki aşk sadece bir erkek ve bir kadın arasında mı olur?"

Umarım kadınlar arasındada oluyordur.

"Hayır. Aşkını istediğin gibi yaşayabilirsin."

İstemsizce gülümsedim. Çok mutlu olmuştum. Çünkü Chaeyoung'un anlattıklarına göre ben Chaeyoung'a aşık olmuştum.

-

Yarım saat çimenlerde yattıktan sonra yeniden yetimhaneye döndük. Chaeyoung'a birbirimizi izlerken Chaeyoung uykuya dalmıştı. Bense uyuyamamıştım ve onu izliyordum.

Dolgun pembe dudakları ve muhteşem bir yüzü vardı. Sarı saçları aşık ediyordu insanı. Çünkü ben aşık olmuştum..

Düşündüm, düşündüm.. Babam aklıma geldi. O an gözlerim doldu. Daha da düşündüm. Yanaklarımda ıslaklık hissettim. Ağlıyordum. Ama sessiz. İçimden attığım çığlıklarıda, ağlarken ki hıçkırıkları da kimse duymuyordu.

Kimse benimkileri duymazken ben başka hıçkırık sesleri duydum. Bu Miyeon'u yatağından geliyordu. Hızlıca gözlerimi silip yavaşça doğruldum. Miyeon örtüsüne sarılmış, ağlıyordu. Arkası dönük olduğu için beni farketmemişti.

Yaklaştım yanına yavaşça. Korkmasını istemediğim için yavaşça omzuna dokundum. Hafif irkildi. Bana döndü, yüzüme baktı. Sonra kendini tutamayıp daha şiddetli ağlamaya başladı.

Yavaşça yanına oturdum. Sırtını sıvazladım. Çok şiddetli ağlıyordu ve konuşabilecek durumda değildi. Acaba ne olmuştu? Daha sonra öğrenirdim.

Biraz sakinleşince doğruldu. Gözleri kızarmıştı ağlamaktan. Bana sarılması hiç beklemediğim birşeydi. Hıçkırıkları arasında konuştu.

"Ö-özür dilerim Lalisa."

"Ne için?"

"S-sana babasız d-dediğim için."

Sıkıca sarıldım.

"Hiç sorun değil. Sen neden ağlıyorsun ki?"

Geri çekilip burnunu çekti.

"Ben babamı birkaç hafta önce kaybettim. Bunu kabullenemedim. Ben babamı çok severdim. Hayatımdı o benim. Zaten annem ben doğduğumda ölmüştü. Onu hiç görmediğim için benim bir tek babam vardı. O da ölünce buraya gelmek zorunda kaldım."

Ellerini tuttum.

"Senin için üzüldüm Miyeon. Bende kabullenmek istemiyorum ama geçmişi değiştiremeyiz."

Başını salladı hafifçe.

"Şimdi arkadaş mıyız?"

Zorlukla gülümsedi.

"Evet, sanırım."

Bende gülümsedim.

∆

Artik miyeon u sevin onun sevgiye ihtiyaci var

Aglicam 😭😭

Saka yapiyorum o kadarda duygusal degildi bolum

Kendi kitabiniza oy vermek kadar aci verici birsey yoktur ve bunu yasiyorum 😞😞

Aciyin bana

Okuyan kimse yok ki ben kime yaziyorum

💫