Tu me manques | Emre Mor✓

Bölüm dört

Emre Mor...

"Siz ne dediğinizin farkında mısınız?" dediğimde Aysel hanım sinirli bir nefes verdi.

"Ben kızımın ne yaşadığını bilirim. Esma'nın kimseyle evlendiği falan yok." ardından alayla güldü "Senden kurtulmak için böyle bir yalan mı söyledi yoksa?"

Bu sefer sinirli bir nefes veren taraf ben oldum.

Bir şey demeden arkamı dönüp ilerlemeye başladığım sırada arkamdan güldüğünü ve bağırdığını duydum "Çok iyi yapmış, uzak dur kızımdan."

Onu umursamadan oğlumla beraber ilerlemeye devam ettim.

Ne yapıyorsun sen Esma?

Telefonumu cebimden çıkardım, uygulamaya değil normal mesaj  kısmına girdim oradan beni engellemişti, yazmaya başladım.

Emre: Evlenmiyormuşsun.

Emre: Yokmuş başka biri, annenden öğrendim her şeyi.

Emre: Yalan söylemişsin bana.

Emre: Yine.

Emre: Neden bunu bana, bize yapıyorsun Esma?

********

Esma Çelik...

Elime aldığım beyaz elbiseyi süzüp ayna karşısına geçerek üzerime tuttum.

Beğeniyle süzdüğümde elbiseyi koluma asarak diğer elbiselere yöneldim.

Bu sefer gözüme çarpan mavi midi boy elbiseyi elime aldım renk tonu ve modeli hoşuma giderken onu da koluma astım.

"Esma, o elbisenin siyahını zaten almamış mıydın?" yanımda konuşan Ravza'ya boş bir bakış attım omuz silktim.

"İki rengi de hoşuma gitti." dedikten sonra pantolon, şortlar ve eteklere bakmaya geçtim.

"Alioski'yle konustuğumda Emre'nin yanında olduğunu ve kötü olduğunu söyledi."

Siyah şort etek tarzı modeli elime alıp inceledim üzerime tuttuğumda boyutunun iyi olduğuna karar verip onu da aldım.

"Emre, sürekli antrenman bitmesine rağmen çalışmaya devam ediyormuş."

Gözüme çarpan mavi kot pantolonu elime aldım yırtık olan kısımları hoşuma giderken bedenini bulup koluma astım.

"Kendini çalışmaya veriyormuş kafasını dağıtmak için tabi ne kadar başarılı olduğu tartışılır. Çocuk psikoloji olarak kötü bir durumda. Bugünse ortalıkta yokmuş."

İleride gördüğüm bluzla adımlarımı oraya doğru yönelttim.

"Of Esma, bir dur."

Elime aldığım kırmızı bluzu beğeniyle süzdüm bedenini bulduktan sonra koluma astım.

"Yetmez mi bu kadar alışveriş? Kolunda yer kalmadı."

Çiçekli mini boy elbiseyi elime aldım ayna karşısına geçip üzerime tuttuğumda ayna da gözüm elbiseye değil aynaya yansıyan arkamdaki karartıya takıldı.

Gözlerim kısılırken arkamı döndüm o bölgeye bakmaya başladım fakat hiç bir şey yoktu.

"Ne oldu canım?" koluma dokunan elle irkilerek sağıma doğru döndüm Ravza, sorgulayan bakışlarla bana bakıyordu.

"Bir şey yok." deyip önüme döndüm tekrar o bölgeye baktım hiç bir şey yoktu.

"Esma, bana odaklanır mısın canım?" gözlerimi Ravza'ya çevirdim Ravza gülümseyerek omzumu sıvazladı, "Bugünlük bu kadar alış veriş yeter ha?" dediğinde itiraz etmek için ağzımı açacakken Ravza buna izin vermedi kolumda asılı olan yığınla dolusu elbiseleri ellerine aldı yanına çağırdığı görevliye verdi kasaya götürmesi için.

"Esma, sana Emre diyorum." dediğinde kaşlarım çatıldı "Ne olmuş ki Emre'ye?"

"Anlattıklarımı dinlemedin değil mi?" dediğinde dudaklarım büzüldü kafamı sola doğru çevirdim gördüğüm küçük kıza bakmaya başladığımda göz göze gelmemizle göz kırparak gülümsedim.

"Of Esma, haydi çıkalım." diyerek koluma girip beni kasaya doğru sürükledi gerekli ödemeyi yaptıktan sonra ellerimizde poşetlerle mağazadan ayrıldık.

Hızlı adımlarla arabaya doğru ilerlediğimde Ravza, arkamdan söyleniyordu "Kızım biraz yavaş." Onu umursamadan arabaya vardım, kapısını açarak elimdekileri yerleştirdim.

O sıra telefonuma gelen bildirim sesleriyle telefonumu cebimden çıkardım.

Emre mesaj atmıştı.

Mesajları okudukça kaşlarım çatıldı.

"Ravza."

"Efendim."

"Emre, sanırım bizim eve gitmiş." dediğimde şaşırdı dudaklarımı dişledim.

"Anneden her şeyi öğrendim demiş, ya sahiden her şeyi öğrendiyse?"

💜

05.06.2023