Tu me manques | Emre Mor✓

Bölüm beş

Esma Çelik...

"Sakin ol Esma."

"Nasıl olayım Ravza? Ya her şeyi öğrendiyse?"

"Öğrensin Esma öğrensin. En çok onun hakkı değil mi öğrenmek?"

"Çok üzülür, çok yıpranır."

"Böyle yapınca az mı üzülmüş oldu sanıyorsun?"

Odada volta atmayı bırakıp Ravza'ya döndüm "Ne yapmam gerekiyor?" derin bir nefes aldı "Bence artık her şeyi konuşmalısın. Bununla yeterince tek savaştın."

Çalan alarmla Ravza telefonu eline aldı ayağa kalkıp yatağımın yanındaki çekmeceyi açtı içinden ilaçlarımın olduğu kutuyu çıkardı.

Bir bardak su ve elindeki ilaçlarımla yanıma geldi "Şimdi ilaç vakti Esma, iç bunları haydi." dediğinde yüzüm düştü.

"İçmek istemiyorum, çok kötü yapıyorlar beni." Ravza kaşlarını çattı "İçmedikçe daha kötü oluyorsun Esma, buna izin veremem."

Oflayarak elinden ilaçları aldım içtim çünkü biliyordum ki içmedikçe beni bırakamaycaktı.

Ravza ellerini yanaklarıma bastırdı "Aç ağzını bakacağım." dediğinde gözlerimi devirip açtım ağzımı.

Çoğu zaman içiyorum numarası yaptığım için artık kontrol ediyordu.

*******

Vakit gece yarısına geldiğinde ben hâlâ uyuyamamıştım.

Odamdaki kitaplığı düzenliyordum. Genelde uyumazdım zaten.

Elimdeki kitapları tek tek yerleştirirken ağıran gözlerimi ovuşturdum.

Yerde gördüğüm gölgeyle kafamı kaldırıp o yöne baktım. Bakışlarım tüm odayı turlarken gözlerim doldu.

Sakin ol Esma.

Bir şey yok Esma.

Göz yaşlarımı kurulayıp gülümsedim kendi kendimi telkin etmeyi öğrenmiştim.

Öğrenmek zorundaydım.

Yaşamak için.

Telefonuma gelen bildirimle elime aldım.

Emre: Daha ne kadar kaçacaksın?

Emre: Gerçekleri bir de senden duymak istiyorum

Kafamı kitaplığa yasladım oflayarak. Ne yapacağımı, ne kadar kaçacağımı bilmiyordum.

*******

Emre Mor...

"Böyle olmayacak ben gidiyorum." deyip ayağa kalktığım sırada Alioski ve Ferdi bakışlarını bana çevirdi.

"Nereye?" diye soran Alioski'yi Ferdi yanıtladı "Kesin yine Esma'ya gidecektir."

Alioski, oflayarak bana baktı "Emre, kızı çok sıkmıyor musun?" Yüzümü ovuşturdum sinirle "Ne yapayım Alioski, bana evleneceğim dedi ama öyle bir şey ortalıkta yok. Benden bir şey saklıyor ve bunu ne olursa olsun öğrenmem lazım."

Dün geceden beri susmayan düşünceler aklımda yine gezintiye çıkarken sıkıntılı bir nefes aldım "Belki seni artık sevmiyo-" Diyen Ferdi'yi Alioski dürterek susturdu. 

"Biliyor musun bunu duymaya bile hazırım. Ama başka bir şey var hissediyorum. O şey daha çok canımı yakacak gibi duruyor." deyip Ferdi'nin evinden ayrıldım.

Arabama binip Esma'nın evine doğru sürmeye başladım.

Tam Esmaların sokağına girdiğimde onun çıkan arabasını gördüğümde gözlerim kısıldı.

Onu takip etmeye başladığımda yine geçen geldiği yere gelmişti.

Derince yutkundum, neresiydi burası?

Esma araçtan inip yine geçen girdiği binaya girdi. Arabayı park edip kafamı koltuğa yaslayıp öylece durdum.

Yaklaşık yarım saat boyunca o binadan çıkmasını bekledim.

Çıkmadı.

Ani bir kararla arabadan inip lüks binanın önüne doğru ilerledim. Geldiğimde binanın kapısında yazan yazıyla durdum.

Burası bir psikiyatri kliniğiydi.

Kaşlarım çatık öylece kapıda dururken merdivenlerden inen bedenle yutkundum.

Esma, kafasını kaldırıp bana baktığında şaşkınlıkla olduğu yerde durdu "Emre?" dediğinde içim özlemle titrerken ona bakmayı sürdürdüm.

"Esma, senin burada ne işin var?" dediğimde derince yutkunup başını başka bir tarafa çevirdi.

Kalan merdivenleri inip karşıma geldi, "Sanırım artık gerçekleri konuşmanın zamanı geldi." kaşlarım derince çatılırken Esma, gülümsedi.

"Sahile yürüyelim mi?" dediğinde kafamı salladım. Beraber yan yana yakın olan sahile yürürken Esma, garip bir şekilde gülümsüyordu.

Ben ise fazla dalgındım.

Zihinimde bin bir türlü şeyler geçiyordu.

Sahile vardığımızda sakin bir köşeye oturduk, Esma derin bir nefes alıp bana döndü tekrardan gülümsedi.

"Evlenmiyorum." dediğinde ona bakmayı sürdürdüm, "Senden başka sevdiğim bir adam falan yok. Benim için bir tek sen varsın." dediğinde kalp atışım hızlandı, gözlerim parladı.

"Benden," pürüzlü çıkan sesimi düzeltmek için yutkundum "Benden neden ayrıldın öyleyse Esma?"

Dediğimle beraber yüzündeki gülümseme silindi derince yutkundu, "İyi değilim ben Emre." dedi "Ben hiç iyi değilim." ellerine uzandım sımsıkı tuttum.

"Neden değilsin güzelim? Söyle bana yanında olayım, iyi edeyim seni." ellerimize bakıp gülümsedi ardından bakışlarını bana çevirip derince gözlerime bakarak konuştu.

"Bipolar bozukluğu var ben de."

💜

06.06.2023