Yoluna Taş Koydum!•Texting•

•0.3•

Hepinize merhaba tekrardann

Bu kitap 5 haziran 2023 de ilk oyunu aldı ve bu kitabı yazan kız çok mutlu oldu.

Beni mutlu ettiğin için çok teşekkür ederim,umarım sende çok mutlu olursun🫀

Kitap bence şuan iyi gidiyor,nasıl ilerleyeceğimi bilmiyorum tamamen doğaçlama gidiyorum. Hatta bu bölümün başını Yahya'nın ağzından yazmaya bile az önce karar verdim.

Evet evet bu bölüm başı Yahya'dan.

Eğer şuan bu kitabı okuyorsan lütfen oy vermeyi unutma.

iyi okumalar💫

Duha'yla olan mesajlarımızı tekrardan baştan sona okuduktan sonra telefonumu kapatıp yatağa koydum. Sonra kendimide yatağın başına kafamı koyup düşündüm.

Arabama zarar geldi diye sinirli miydim?

Evet.

Peki yapan başka biri olsaydı sinirlenir miydim?

Evet.

Ama bu kişi kim?

Duha.

Düşünüyorum düşünüyorum ama ona neden hiç kıyamıyorum bunun sonucunu kabul etmek istemiyorum. Ama kabulde ediyordum uzun yıllardır.

Onu seviyordum,tıpkı onunda Beni sevdiği gibi.

Onunla gurur duyuyordum beklediği için.

Beni sevdiğini farkındaydım. Ama o benim onu sevdiğimi çok farkında değildi doğal olarak.

Küçüklüğümüzde de birbirimize çok bağlıydık. Buna sebep olan etkenlerden biri de birbirimize çok benzememizdi.

Yaşlarımız da yakındı zaten.

Bizim doğru bildiklerimiz de aynıydı,yanlış bildiklerimizde.

Beklemiştim. İşimi,düzenimi kurmayı, halimi vaktimi düzeltmeyi. Ama en çokta onu Beklemiştim. Mesleğini eline almadan ve kendi kendine geçinebilecek duruma gelmeden evlenmeyeceğini çok iyi biliyordum.

Ama şimdi işini düzene sokmuştu. Öğretmen olmuş ve atanmıştı.

Şuana kadar hep beklemelisin diyip diyip duruyordum kendime. Ama artık bekleyecek bir şey yoktu.

Bekleyecek bir şey yoktu ama ne yapabileceğimi bilen bir kafam da yoktu şuan.

Şuan tek istediğim ona olan hislerimi belli edip onun hislerini de öğrenip onunla evlenmekti.

Allah'a şükür harama bulaşmıyorduk. Ama ben onun hislerini öğrenirken ve eğer işler ikimiz için de iyi olan yola girerse de harama bulaşmak istemiyordum.

Karar vermiştim.

İlk önce Hüsna ile konuşacaktım. Küçüklükten beri onunla çok yakın arkadaşlardı. Ne isteyip istemediğini biliyordu,ne yapabileceğimi de bilirdi.

Bana akıl verirdi.

Çünkü Duha,benim düşünme bile yollarıma da taş koymuştu.

Duha'dan

Hava güzel,gökyüzü güzel,park güzel,kola güzel,çekirdek güzel...

Hüsna,Duru,Ayda,Hüma ve ben parka gelmiştik çekirdek kola yapmak için.

İçimdekileri dökmem lazım bebelaklarıma...

"Hüsna abla,Yahya abi nasıl şuan? Arabasının durumundan sorumlu olan kişinin canım ablam olduğunu öğrenince tepkisi ne oldu?" Diye sordu ablasının balı canım kardeşim Hüma(!)

Soruyu sorarkenki yüzündeki gülümsemesi beni benden alıyordu.

Hüsna ilk bir gülümsedi,sonra yüzü ciddi bir hâl aldı ve bana baktı.

"Şimdi Duha'm. Açık konuşmak gerekirse abim senin yazacağım dediğin vakitten sonra afedersiniz ama eşşek gibi sırıtarak evde dolaştı ilk. Sonra anneme ben evi süpüreyim canım annem dedi. Ve geldi canım kardeşim diye bana sarıldı. Bir an neye uğrayacağımı şaşırdım. Tamam abim bana sarılır sever eder ama ben bu kadar çabuk unutacağını düşünmemiştim." dedi ve sonra hızlıca devam etti.

"Ama sen benim abimde olsa umutlanma lütfen. Belki başka bir sebepten çok uzatmamıştır. Beni yanlış anlamanı istemiyorum,abim hakkında olan hislerini biliyorum. Bu kişi benim abim olsa bile senim üzülmeni göze alamam bir tanem. Umarım sende beni anlarsın."

Burukça gülümsedim. Biliyordum zaten heveslenmemem gerektiğini. Seviyordum kız Hüsna'mı.

Hemen yüz ifademi düzelttim ve Hüsna'ya,"Bir tanem,aşkım,balım çiçeğim. Niye seni yanlış anlayayım. Biliyorum ben zaten ne olduğunu. Ben Allah'a bırakmıştım ama dün yeni bir karar verdim." dedim.

Kızların hepsine baktım ve devam ettim.

"Ben Yahya'ya olan duygularımı,niyetimi hafif hafif belli etmek istiyorum. İkimizde işimizi elimize aldık,birbirimizi de tanıyoruz. Ve ben onu seviyorum." Derin bir nefes aldım. "Tek sıkıntı onun duygularını bilmemem. Eğer benim onun helali olmam için bir şansım varsa onu kullanmak isterim. Lütfen dediklerimi düşünüp bana bir tavsiye verin."

Hepsi şaşırmıştı. Onları çok iyi tanıdığımdan ifadeleri çok belli olmasa bile anlayabiliyordum.

Bende böyle bir şey beklemedikleri çok belliydi. Ben hep kendimi uzakta tutma taraftarıydım.

Çünkü korkuyordum.

İlk konuşmaya başlayan Duru güzelliğe sahip olan Duru'm oldu.

"Bebeğim ilk Hüsna'yla ben Yahya abimle konuşalım bence. Eğer olumlu bir konuşma olursa hemen kapındayız. Ama eğer olumsuzluk sezersek başka bir şey düşünürüz. Hem böyle daha garantiye almış oluruz. Üzülmezsin."

Hüsna kasları çatık bir şekilde telefonuna bakıyordu. Çok takmayıp "Sence Hüsna?" Diye soru yönelttim.

"Kankalar abim bizden daha hızlı davrandı. Caminin oraya çağırıyor beni. Konuşması gerekmiş benimle."

Bu çok çabuk olmuştu.

Ama hiç biri sıkıntı yoktu. Ben kendimden emindim. Sıra ondaydı.

Allah'ım hayırlısıyla inşallah nasip edersin Yarabbim.

Ayda ve Hüma birbirlerine baktılar. Sonra feracelerine dikkat ederek ayağa kalktılar ve ellerini halay çekerken yaptıkları gibi yaptılar.

"Oturun kız,rezil edeceksiniz bizi." Dedim gülerek.

Ayda,"Şş,Duha gelin oluyor sırada Hüsna'ya geliyor. Duha gelin oluyor sırada Hüsna'ya geliyor." diye halaya başlamışlardı Hüma ile.

Allah'tan etrafımızda kimse yoktu. Duvarın arka tarafında olduğumuz için boştu burası.

"Ben ne alaka akılsız susamlar,Duru kalk beraber gidelim abimle konuşmaya" diyip ayaklandı Hüsna.

Sonra gözlerini bana döndürdü ve göz kırptı.

"Haberlerimi bekle Duha'm. Hüma ablana sahip çık strese girmesin. Yaramıyor ona biliyorsun." dedi ve gitti Duru'yla beraber.

Allah'ım haydi bismillah.