Shattered

15

Luna's PoV

Marahan kong iminulat ang mga mata ko at pagkirot kaagad ng ulo ko ang bumungad sa akin.

"Sir, she's awake!" Napadako ang tingin ko sa isang babaeng nakaputi na kaagad akong nilapitan at may kung ano'ng tiningnan sa akin.

Napansin ko ang isang lalaking may matipunong katawan at bakas ang pag-aalala sa mukha nito.

Napapikit ako dahil hindi ko maalala kung sino sya at kung ano ang ginagawa ko sa lugar na ito.

Maslalo pa akong nagtaka dahil hindi ko din ma-alala pati ang pangalan ko.

'Sino ako?'

Nakita kong nilapitan ng Doctor ang lalaki at may sinabi ito. Ilang sandali pa ay lumapit sa akin ang lalaki at hinawakan ang kamay ko.

He has this dominant look and he's so manly.

"How are you?" Tanong nito.

"Who are you?" Mahina kong tanong pabalik sa kanya na ikinagulat nito.

Napatingin ito sa doctor at nagtataka din akong tiningnan ng doctor.

Ilang sandali pa ay may narinig kaming kalabog sa labas ng kwarto.

Nagulat ako ng bigla itong bumukas at iniluwa nun ang lalaking nag wawala at pilit na pinipigilan ng dalawang lalaking naka black suit.

"Let me see her!"

"F*ck! Luna! Please, just let me see my wife!"

Sigaw ng lalaking ginagapos. Hindi ko alam pero imbes na matakot ay nakaramdam ako ng awa sa lalaking hindi ko kilala.

He was crying and kneeling.

"L-luna——" sambit nito ng makita ako pero kaagad itong tumalsik ng malakas itong sinipa ng lalaking hawak-hawak kanina ang kamay ko.

"Paalisin nyo yan dito. Don't let him enter this hospital!" Maotoridad na utos nito bago kinaladkad ng mga tauhan nya ang nakakaawang lalaki.

I don't know why but i felt something painful inside of me while staring at that guy.

'Who is he?' tanong sa isipan ko bago ako nakaramdam ng antok hanggang sa tuluyan nanga akong pumikit.

---

Lucius PoV

While looking at her face, i couldn't stop but to see Izuna from her angelic face.

Until now, there is a burden inside of me. I couldn't move on from her death. I regret that i am not able to protect her.

"Izuna," i whispered her name while holding Luna's hand.

I promise, I'll going to protect her no matter what.

"Sir, we already examined her," i looked at the doctor and stare at her blankly.

"She has a Dissociative amnesia. That's explains why she couldn't remember anything." The doctor said and i just stayed silent.

"It may last for minutes, hours, or days. But sometimes it may last for months or years." She added and i turned my back facing Luna who's still sleeping.

So that's explains everything. She has an amnesia that's why she couldn't remember me.

---

Ezekiel's PoV

"Ezekiel! Hayaan mo akong magpaliwanag, please!" She begged while holding my hand.

"Stop it Charlene. Wala kanang dapat ipaliwanag. I already know everything." Mahinahon kong sagot.

She suddenly hugged me while crying.

"Please, let me explain——" hinawakan ko ang magkabilang balikat nya at itinulak papalayo sa akin.

"Charlene, please.... Tama na... Ikakasal kana hindi ba?" I looked sincerely into her eyes.

"Pero ikaw ang mahal ko!" She yelled at me and i just sighed.

"A-akala ko din..... Akala ko ikaw din ang mahal ko." I stated while smiling bitterly.

"Nabulag ako sa katotohan. It was supposed to be her, not you Charlene! Sya dapat ang inalagaan ko. Sya dapat ang pinahalagahan ko." I said while my tears started to escaped from my eyes.

I'm not a crying baby but i couldn't hold back my tears while thinking about my wife.

"M-mukhang tama nga sila. Malalaman mo nalang ang halaga ng isang tao kapag tuluyan na silang lumayo sa'yo." Bumuntong hininga ako para pigilan ang mga luha ko.

"I just realized that i couldn't lose her. Hindi ko kaya." I added that made her stunned.

"Please tama na Charlene. Wag mona akong habolin. Just marry Drake and live a happy life with him." 'yun ang huli kong sinabi bago sya iniwang tulala sa kawalan.

I couldn't explain what i feel right now. Hindi kona alam ang gagawin ko. I regret everything. I couldn't help but to ask myself why did i do that to her? Bakit ko sya sinaktan? Bakit hindi ko nakita ang halaga nya nuon? I was so st*pid!

"L-luna...." Sambit ko sa pangalan nya at napasandal sa pader.

Hindi ko alam kung paano gagamotin ang labis na lungkot at pag-aalala na nararamdaman ko.

I just want to see and check her. But that Lucius didn't allow me to go inside.

Tsk, just who the f*ck is that guy?! Sa pagkakaalam ko asawa lang naman 'yun ng yumaong kapatid ni Luna.

Ilang beses ko nang sinubukang pumasok at makipagbuno sa mga tauhan nya, pero wala pa rin akong nagawa.

Hindi kona mabilang ang mga pasa ko sa katawan dahil sa pambubogbog ng mga tauhan ng tarantadong 'yun.

Napakuyom ang kamao ko sa galit.

I had a research and i found out that he has a big name in business industry.

Compared to him, I'm powerless.

---

Luna's PoV

"I'm glad that you're awake," kitang-kita ko ang saya sa mga mata ng lalaking kaharap ko.

I can still feel the pain inside my head. Hindi ko alam kung bakit at kung ano'ng nangyari.

"A-ano'ng nangyari? Sino ka? Bakit ako nandito?" Sunod-sunod kong tanong at nakita kong natigilan ang lalaking kaharap ko.

"You were sleeping for three days because of an accident." Tanging sagot nito at hinawakan ang kamay ko.

Hindi ko napiglang magtaka kung sino ang lalaking nasaharapan kong 'to.

"Who are you?" Usisa ko at sandali itong natigilan bago ako sinagot.

"I'm Lucius..... Your husband." Sagot nito na ikinabilog ng mga mata ko.

H-husband? This handsome guy is my husband?!

Pakiramdam ko gusto ko nalang mawalan ng malay ulit dahil sa sinabi nito.

I couldn't believe that this guy is my husband. Why? How?

"How about me? Sino ako? Ano'ng pangalan ko? Bakit wala akong ma-alala?" Tanong ko ulit.

"You have an amnesia." Tipid nitong sagot at nakita ko pa ang mariin nitong paglunok.

"Ano'ng pangalan ko?" Tanong ko ulit.

"You're name is Izuna. Izuna Vergara." He answered.

Izuna.... So, that's my name.

#Hatake_simp