3

104 9 0
                                    

Ndryshe nga ditet e tjera sot nje ere e rende po prekte vendin po thuajse ishte gati te merrte tere qytetin. Zeri i eres degjohej edhe ne zyren e Rainas duke treguar zemerimin qe po shfryente kjo ere natyrore. Raina qendronte ulur duke shikuar personin perballe qe kishte ardhur te bisedonte me te.

-Po ju degjoj zoteri.

U degjua zeri i saj ku tashme po priste me shume se nje minute qe te fliste ai sepse ishte ai qe kishte kembengul te takonte ate tashme qe disa dite dhe tani qe e kishte perballe nuk leshon ze.

-Kam degjua qe ju jeni nje nder fizioterapistet me te mira ketu.

Tha me ne fund ai teksa qendronte me trupin drejt.

-Po ashtu eshte.

Tha ajo duke mos e mohuar kete gje. Megjithate syte e saj tregonin qe po priste ende te dilte aty ku eshte e tere kjo ardhja e tij.

-Zoteria im deshiron qe te vini ju qe ta ndihmoni me ushtrimet.
-Eshte zotria juaj pacient ketu ne spital?
-Jo, pasi nuk mund te vije ne spital deshiron qe ju te shkoni tek ai.
-Une punoj vetem ketu ne spital.

Syte e personit u ndalen tek ajo teksa u mbeshtet dhe filloj te ndihej me rehat se sa para disa minutave.

-Do ju paguaj me nje çmime shume te mire.
-Une punoj ne spital nuk kam kohe te shkoj te zoteria juaj.
-Ju punen e perfundoni ne 17:30 apo jo?
-Po.
-Atehere mund te vini nga ora 18:00 derisa ju e shihni te arsyeshme.
-Nuk besoj qe mund te behet.
-Per aq ore sa do punoni e keni 500€ mund ta dergoj deri 1000 po qe se pranoni.
-Diten?

Tha ajo e habitur po qe largoj shikimin nga ai qe te mos e shihnte habin qe kishte ajo, mendja e saj menjehere filloj te mendoj per me shume. Nuk eshte se e kishte nje rroge te keqe por per disa ore te merrte kaq shume ishte nje nder mrrekullirat ne bote.

-Ka nje nevoje te madhe per ndihme prandaj parat nuk do jene problem...
-Ku jeton ky zoteria juaj?
-Ne rrugen X...
-Eshte shume larg nga ketu.
-Mund t'ju marr une dhe t'ju sjell ketu.
-Mund te lini numrin ketu, kur ta mendoj mire ju lajmroj.
-Po sigurisht!

Tha ai teksa u ngrite ne kembe dhe mori stilolapsin nga duart e saj.

-Si quhet zoteria juaj?
-Do le emrin tim.

Nje pershendetje me koke nga ai dhe u largua sa hap e mbyll syte.
.

-Ti i the jo?!

U degjua zeri i Kloes pas tregimit qe beri Raina.

-Nuk dhash pergjigje.
-Thuaj po moj, do i ndihmosh edhe Sares a the qe do shkoj ne France.
-Po, per ate mendova edhe une, rrogen qe do marr t'ia jap asaj nese shkoj te punoj ketu atehere do fitoj mire.
-Po pra, mos gabo te thuash jo.
-Thua te them po?
-Sigurisht moj...

Te dyjat u ngriten nga kafja pas punes te dyjat ndjenin qe nje kafe si kjo do i bente mire, dhe ashtu qe.

Kloe morri nje taksi dhe shkoj e para teksa Raina pelqente te ecte sepse nuk e kishte larg apartamentin, vetem kete te mire kishte ky apartament. Motra saj ende nuk ishte kthyer keshtu ate pushim qe e mendonte vendosi ta shty per me vone pasi leshoj nje muzike dhe filloj te fshi tere vendin.
-
Pas gjithe asaj fshirje vetem ne mbremje kur beri darken u ul dhe pas gjithe ketyre oreve ne telefon nuk kishte asnje mesazh nga Louis. Vetullat e saj vetem u ngrysen duke lene telefonin nuk kishte ne mendje t'i shkruante.

-Do beje gjerat gati do me ndihmosh?

U degjua zeri i motres saj teksa shijonte ushqimin.

-Raina??
-Hëë po.

Tha ajo duke buzeqeshur. Nuk kaloj as nje minute dhe ishte ajo qe morri telefonin dhe therriti Louis.

-Alo?
-Alo! Si nuk me shkruan, nuk mendon qe mund te brengosem.
-Jam ne pune e dashur, nuk mundem te te shkruaj çdo minute.
-Nuk eshte pune ne minute Louis por me ore.
-Raina flasim kur te mbaroj punen.
-Jo do flasim tani.
-Nuk mundem tani.
-Po nuk munde tani atehere do mbaroj ketu me ne te dy.
-Ne pune jam.
-Edhe une po jam ne pune por gjej kohe te te shkruaj ty, ndersa per ty une nuk po ekzistoj fare, pune, pune, pune po une?
-Raina smund te flas tani.
-As une me vone mos me thirr e as mos me shkruaj... jo qe do e beje prape se prape.

Tha ajo duke mbyller telefonaten. Sara heqi gjerat nga tavolina pasi perfundoj me darken dhe te dyjat ajo shkuan ne dhomen e saj per te zgjedhur rrobat, Sara qendronte me e qete e nuk fliste sepse shihnte fytyren e Rainas qe ate dhimbje qe ndjente e shprehte me zemerim.

-Keto mjaftojne.

Tha Sara duke mbyllur valixhen.

-Ne rregull une do shkoj te pushoj tani.

Tha Raina teksa shikoj oren qe ishte 23:00.

-Tani duhet te kete mbaruar punen.

Tha ajo duke u shtri por telefoni nuk ishte qe kishte ndonje mesazh edhe pse ajo vazhdimisht e shikonte.

-Po pra puna ketu eshte fajtor.

Tha duke mbyllur syte.

SHHH!Where stories live. Discover now