Lies behind your Face

PROLOGUE

I'm craving for something... something worth it... something to look forward to... and make me rest and find peace...

And the best thing I knew to satisfy my craving was pain...

I closed my eyes and felt how big droplets of rain were pouring down and hitting my bare skin.

What a scene... I smiled in bitterness.

How does this wonderful world become a big stage of misery??  How could it be possible??

Ramadam ko ang masaganang pagbuhos ng aking mga mag hula, na siyang humahalo sa malamig na buhos na tubig ulan. Ni hindi ko na nga alam kung nasaan ako, batsa patuloy lang ako sa paglalakad.

Halos pinagtitingan ako ng mga taong nakakasabay ko... na nakapayong.

Napasinghap ako, kasabay noon ang pawang matalim na bagay na tumusok sa dibdib ko.

Halos magagabi na at papalakas ng papalakas ang buhos ng ulan. At wala parin akong alam kung saan ako pupunta.

King ina naman kasi!!!

Bakit ngayon pang birthday ko sinabi na hindi pala nila ako anak?!  Bakit ngayon pa?? Ang sakit lang naman kasi!!

Kaya nga noong sinabi nila sa akin iyon ay mabilis akong umalis sa bahay at tumakbo papalayo. At ngayon ko lang pinagsisihan ang ginawa kong katangahan ,dahil sobrang giniginaw na ako.

Ang mas nagpapalala pa ay patuloy parin ang malakas na pagbuhos ng ulan... at tuluyan ng gumabi. Halos wala ng tao ang naglalakad. Para tuloy akong sira ulo na naglalakad at nagsesenti.

Pero valid naman yung reason diba?? Sobrang arte at drama ko lang talaga. At dahil sa kaartehan at kadramahan ko ay nilalamig na tuloy ako. Gagi naman kasi!! Ang sakit lang naman kasi ng revelation na yon?!! Ano yon? 'Pang plot twist ng buong taon'?

Parang gusto ko na lang tumalon sa building para matapos na toh? Sobrang lamig na, talagang magkakasakit ako nito. Sobrang drama ko lang talaga.

Kasalan tong lahat nila Marimar at Rosalinda, na siyang paboritong pinapanood ni ate Gail. Ang kasama namin sa bahay.

Nabuntong hininga ako ng huminto ako sa isang saradong tindahan. Kahit pasamantala ay dito muna ako sisilong. Kahit papaano ay nagsawa rin ang mga mata ko sa kakaiyak.

Marahan kong umupo sa may upuan na gawa simento. At ng makaupo ay parang doon ko lang naramdaman na masakit na ang paa ko sa kakalakad. Ang sakit ng sakong ng paa ko. Ang sakit din legs ko.

Marahan akong napapkit dahil ngayon ko lang talaga napagtanto kung gaano, kapagod ang katawan ko. Sobrang lantang-lanta na ako, dahil sa layo at tagal kong naglalakad. Hindi ko alam kung ilang oras akong naglalakad. Basta ang mahalaga sa akin ngayon ay nakasandal ang katawan ko sa malamig na pader.

Ilang minuto lang ay lumipas ay naramdaman kong ng may isang mainit na kamay ang humaplos sa mukha ko. Gusto ko sanang magmulat pero parang mauubos lang ang lakas ko kapag ginawa ko iyon.

Bahagyang ako napungot ng biglang bawian ng taong iyon ang kamay niya, pero ganong na lang ang biglaan kong pagsinghap ng dumapo muli ang mainit niya kamay sa noo ko. Naramdam ako ng mahinang bultahe ng kuryenteng dumaloy sa balat ko.