Normal bir hayatım vardı,en azından 14 temmuz salı gününe kadar.....
Bir anda,her zamanki gibi pastanede güzel güzel çalışırken 4-5 muhafız pastaneye daldı,evet evet resmen daldı.O günden sonra haytım bir U dönüşü yapmıştı.
Olacaklardan habersiz on...
Partide herşey harika gidiyordu,Agatha'nın Damon'a yaşaması dışında.O kadar sinir bozucuydu ki,üzerine atlayıp onu boğmak için kendimi zor tuttum,evet görevim Damon'u korumaktı ama aynı zamanda onun kız arkadaşı rolünü de oynuyordum."Ya,öylemi?"dedi Agatha Damon'a daha fazla sokularak.Kendimi artık tutamıyordum.Ne oluyor du bana?Herhalde kendimi oyuna biraz fazla kaptırıyordum. "Damon,sevgilim,seninle biraz konuşabilir miyiz canım?"dedim ve Damon'u kolundan yakalayıp biraz uzağa götürdüm."Sorun ne?Neden beni aceleyle çekiştirdin?"dedi Damon merak dolu gözlerle."O Agatha'yı dibinden uzaklaştırsan iyi olur yoksa ben onu kuzey kutbuna yollamayı bilirim!"dedim sinirlerime hakim olmaya çalışarak.
Damon'nun yüzünde muzip bir gülümseme belirdi.Bu işten keyif aldığı belliydi."Ne var?komik mi?!"diye bağırdım sinirle."Beni kıskanman hoşuma gidiyor.çok komik oluyorsun."dedi gülerek. Kıskanmak mı?Ne kıskanması?Ben Damon'u kıskanmıyordum ki."Ne alaka?!.Ben seni kıskanmıyorum,Sadece....."dedim kararsız bi ses tonuyla."Sadece ne?"dedi Damon alayla dolu sesiyle."Aman boşverelim,sadece rolünü oynuyorum işte!"dedim sinir ve sabırsızlıkla.Sonra da masaya döndüm ve koca ir kadeh içkiyi fondipledim.Hemen kadehi doldurdum ve onuda tek dikişte içtim.Agatha kavga ettiğimiz fark etmiş olacak ki kıkırdayarak yerinde zıplıyordu. Piç.
Yakışıklı bir adam yanıma geldi ve"Hanımefendi,bu dansı bana bahseder misiniz?"dedi.Adam feci yakışıklıydı,benim gibi kızıl saçları ve çilleri vardı,ten rengi beyaz ile açık sarı arasındaydı,çizgi romanlardaki vampirlere benziyordu.Üzerinde kralların giydiği elbiseleri benzeyen bir şeyler vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Damon'nun bize bakan ve içinden resmen ateş çıkan gözlerine bakarak"Evet,tabiki."dedim ve adamın bana uzattığı elinin içine kendi elimi koydum ve ben dampns pistine kadar sürüklemesine izin verdim.
°°°
Dansı bitirip masaya geri döndüm.Damon sinirle bir sandalyeye oturmuş ateş püskürten gözlerini bana dikmişti.Masya döner dönmez beni elimden tutup üst kata çıkardı ve sinirle konuşmaya başladı."Sen delirdin mi!?Sevgili olduğumuzu bile bile o adamla dans etmeyi kabul ettin!Sen ben çıldırmak mı istiyorsun Vanessa!?!?"dedi yüzüme bağırarak.
Hiç bozuntuya vermedim ve sanki sohbet ediyormuşum gibi gayet sakin bir sesle"Amqcım seni çıldırmak değildi,nasıl hissettiğimi sana anlatmaktı,O kız sana sokulup,sana sarılıp,sana yavşarken herşey normal ama ben bir adamla dans edince kafayı yemeler falan filan,öylemi DAMON BEY!?!?"Dedim sesimi sonlara doğru yükselterek.Damon hiçbir şey demedi,inkar etmedi,kabul etmedi,sadece sessizce beni izledi.Sinirle nefes verdim ve ona arkamı dönerek alt kata indim.
Damon
Haklıydı,Vanessa haklıydı.Agatha bana olması gerekenden biraz fazla yaklaşıyordu.Ama,o da gözümün içine baka baka başka bir adamla dans etmemeliydi,bi dakika,banane bundan?Niye bu kadar kafaya takıyorum ki?off bilmiyorum,ne yapmam gerektiğini bilmiyorum,ne düşünmem gerektiğini bilmiyorum,ben hiçbir bok bilmiyorum.Galiba önce şu Agatha meselesine bir çözüm bulmalıyım ama partiden sonra.
Salona döndüğümde Vanessa'yı sinirle bir kadeh içkiyi kafasına dikerekn buldum,gözleri şişmişti ve kızarmıştı,ağlamış miydi yoksa?yok canım,bu saçma mesele için ağlamazdı,değil mi?Ne yapacaktım ben?.
Bir anda arkamdan biri gözlerimi elleriyle kapattın ve tanıdık bir sesle"Tahmin et ben kimim?"dedi gülerek.Şok içimde arkama döndüm ve Amelie'yi görünce hemen onu"Amelie!"diyerek kucakladım ve onu etrafında döndürdüm.Vanessa'nın bize bakan sinirli gözlerini gördüm ve Amelie'yı hemen bırakıp onu Vanessa'nın yanına götürdüm."Tanıştırayım.Vanessa,bu Amelie kız kardeşim,Amelie bu....Vanessa,sevgilim."benim bunu dememle Vanessa rahat bir aldı.Ama onun aksine Amelie çığlığı kopardı."İnanamıyorum!gerçekten,mi?ayyyy sonunda!."diyerek etrafında dönmeye başladı.Amelie bir süredir ülkede değildi, gezmeye çıkmıştı ve anca bu gün dönebilmişti.İki kadeh içki almaya gittim ve döndüğümde Amelie ile Vanessa'nın koyu bir sohbete daldığını gördüm.
°°°
Damon
Çok şükür parti bitmişti.Şu an Salonda Amelie, Agatha,Vanessa,Ben ve kraliçe sandra vardık.(kraliçenin adı artık SANDRA umarım beğenirsiniz:))Vanessa"ben lavaboya gidip geliyorum."dedi ve ayağa kalktı ama kalktığı an sallanmaya ve başını tutmaya başladı.Ayağa fırladım ve Vanessa yere düşmeden onu yakalamayı başardım.O panikle ne yalacağımı bilemeden Vanessa'ya bakıyordum.Bir anda bilincim yerine geldi ve"Doktor!!Doktor çağırın!"diye bağırmaya başladım,neden bu kadar panik yaptım bilmiyorum ama şu an endişe ve korkudan başka bir şey hissetmiyordum.Neden böyle oluyordu?Bana ne oluyordu?Neden bu kadar korktum?Tüm bu soruları cevapsız kaldı.
Gardiyanlardan biri koşarak gitti ve yanında bir doktorla geri döndü.Bizde o sırada Vanessa'yı koltuğa yatırmıştık.Doktor geldiği gibi bize ne olduğunu sordu,ona herşeyi anlattık.Doktor Vanessa'nın yanına gidip onu muayene etmeye başladı.Bize döndü ve konuşmaya başladı "Vanessa hanım çok güçlü çıktı,çok güçlü ve ölümcül bir ilaç almış.Ama beyseki bünyesi dayanıklı çıktı.Endişe etmeyin,şu an durumu iyi,sadece biraz dinlenmesi gerekiyor.Bir süre yatakta kalsın ve sıcak şeyler yesin."?dedi doktor rahat bir şekilde,o ana kadar tuttuğumu fark etmediğim nefesimi verdim.
Doktor gittikten sonra hizmetçiler pardon yani yardımcılar Vanessa'yı odasına çıkardı.Aşçılarda hemen çorba pişirmeye başladı.Vanessa'nın zehirlendiğine inanamıyordum.Kimin yaptığını bilsemde o olduğuna inanmak istemiyordum.Aklım almıyordu,sırf kıskandığı için böyle aşağılık ve ucuz bir şey yaptığına inanamak istemiyordum.Ama ismi aklımda dönüp durdu.
