O günden sonra kendimi daha iyi hissettim fakat uyumadığım için çok uykuluydum ne yapıp ne edip kendimi ayıltmam lazımdı.. okulda uyumak bana göre değil, dersi dinlemek zorundaydım..
Sabah erkenden ona yazma kararı aldım, Hiç bir kızla konuşmadığım için ne yapacağımı bilmiyordum...
Ahh! Hatırladıkça utançtan kendimi yerlere vurasım geliyor, gidip kıza kendimi ayıltmak için ne yapmam lazım yazmıştım...
Ama beni anlayışla karşıladı "yüzünü soğuk suyla yıka ve ya kahve iç." Dedi
Gerçekten işe yaramıştı.. Ona teşekkür edip okula gitmem gerek olduğunu söyledim
Okulda derslere konsantre olamıyordum, o güzel gözleri aklımdan çıkmıyordu.. Üstelik beynimin sıfırlandığını hissettim, hatırladığım herşeyi unutmuş gibiydim. O gün anladım aşkın ne olduğunu
Okul bitmişti ve ben yine aynı kafeye onu görmek için gitmiştim, en köşedeki masaya geçip onu yanıma çağırdım. pazar günü tatilmiş, çok mutlu olmuştum belkide pazar günü onunla buluşup çıkma teklifi edebilirdim.. :)
Pazar gününe kadar neredeyse hiç konuşmamıştık, en fazla "merhaba nasılsın?" Diyorduk
Cumartesi günü heyecandan yine uyuyamamıştım tüm gece kahve içmiştim, vücudum bu kadar kafeini kaldıramayabilirdi..
Ve o an geldi.... Buluşmuştuk, utandığım için fazla birşey diyemedim aslında onu çıkma teklifi etmek için çağırmıştım.. Fakat buna cesaret edemedim, biraz sohbet ettik sonra parkta oyun oynama kararı aldık kısaca çok eğlenmiştik hayatımda ilk defa bu kadar mutlu olmuştum...
Her şeyin bittiği gibi bu buluşma da bitecekti elbette ve öyle de oldu, kızın gitmesi gerekti, çıkma teklifi edemediğim için gerçek anlamda çok üzülmüştüm, ama belli etmemeye çalıştım...
Ah! Unutmayın bu hayatta üzülmek çare değildir güçlü durun ve hep gülümseyin
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
